Open The Door For The Badboy ✔

44.

*Jordan*

Easton loopt hakkelend en stotterend naar me toe.

'Dit, dit is mijn...' begint hij. Het onbekende meisje maakt het af.

'Ik ben zijn tweelingzus.'

Easton is enig kind. Vragend kijk ik hem aan. Hij knikt alleen maar.

'Als iemand me nu niet iets uitlegt, pak ik mijn jas en logeer ik bij Lena.' dreig ik. Sandra houd gelijk mijn bovenarm vast.

'Tuurlijk, ik leg het je uit. Alleen. Wij tweeën.' Hij neemt me mee naar zijn kamer, met zijn arm om mijn middel.

'Uhm, Sandra, kan je haar naar de woonkamer brengen? Ik ben over tien minuten terug.' vraagt Easton. Ze gehoorzaamt direct en leid Easton's zogenaamde zus mee naar de dichtstbijzijnde woonkamer. Het meisje kijkt met grote ogen om haar heen. Lena is al vertrokken.

Eenmaal in Easton's kamer drukt hij me op bed. Ik kijk zittend naar zijn vele bewegingen. Hij stresst.

'Als eerste, wil ik niet dat je dit aan ìemand vertelt. Lena en Sandra komen het ook te weten, maar voor de rest nìemand.' vraagt hij. Ik knik en friemel aan mijn vingers. Waarom mag niemand weten dat hij een tweelingzus heeft?

'Ze heet Chanel. Ik heb haar al 4 jaar niet meer gezien. Toen ze dertien was, beseften mijn ouders dat ze niet het kind van een beschaafde rijke koppel was. Ze hebben haar onterfd en naar een ander gezin gestuurd.'

Mijn mond hangt letterlijk open. Waarom heeft hij me dit nooit verteld? Ik had het hem verteld over mijn broertje, waarom begon hij niet hierover?

'Ik mocht nooit weten waar ze was, en ik mocht ook geen contact met haar opzoeken. Ze was ontspoord. Ze was ontmaagd, rookte, dronk, stal, dat allemaal sinds ze dertien was. Ze had slechte vrienden.' Easton gaat zuchtend naast me zitten.

'Ze is weggelopen en heeft de eerste vlucht naar hier genomen. Ik... ik weet niet wat ik moet doen. Onze ouders komen over een week terug, ze heeft geen enkele cent meer op zak, geen verblijfplaats. Als mijn ouders dit te weten komen, zetten ze mij ook op straat.' Hij huivert en lijkt tegen me aan te kruipen.

'Ze kan heus wel voor een tijdje bij mij verblijven.' zeg ik zacht. Ik weet niet of het wel de juiste keuze is, maar dit is nu wel het enigste wat ik kan doen.

'Is dat echt oké? Ik bedoel, ik heb haar heel lang niet meer gezien en mijn ouders haten haar.' Easton begint weer met ratelen, wat op één of andere manier schattig lijkt. 'Ja, het is echt oké. Ze slaapt wel gewoon in een logeerkamer, ze heeft Sandra als gezelschap.' lach ik.

Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en knijpt er zachtjes in. 'Ik hou van je.' Na een kleine kus op mijn lippen, lopen we weer terug naar de woonkamer.

Chanel eet iets wat Sandra zo te zien snel heeft gemaakt, en tuurt wat naar buiten. Nadat Easton kort heeft gekucht, staat ze gelijk rechtovereind.

'Ik ben dus niet welkom?' vraagt ze met een scheef hoofd.

Haar vraag negerend steek ik mijn hand verwelkomend uit.

'Hi. Dat van net was geen goeie start. Laten we het opnieuw doen.' glimlach ik vriendelijk. Ze schud mijn hand aarzelend. 'Ik ben Jordan,'

'Mijn vriendin.' maakt Easton af. Chanel kijkt snel van Easton, naar mij, naar weer Easton. Haar ogen lichten op.

'Serieus? Wauw, East. Ze is lekker.' grijnst ze. Blozend kijk ik even opzij naar Easton, hij staart lachend naar de grond. Na vier jaar is hun band nog steeds even sterk.

'Chanel. Ja, net zoals het merk Chanel. Mijn ouders waren verwaand.' grapt ze. Ze is grappig en vriendelijk, ook nadat haar eigen ouders haar hebben afgestoten. Man, wat heeft ze meegemaakt?

'Als je het niet erg vindt, mag ik even privé met Easton praten? Het was 4 jaar geleden.' Easton duwt mij een beetje naar voren.

'Wacht, Jordan heeft nieuws. Je zei dat je nergens heen kon.' vertelt Easton haar.

'Oh, ja, uhm. Als je wilt, kan je hier blijven.' zeg ik kort. Chanel knikt gelijk enthousiast. 'Oh my god, graag. Als het kan.'

'Sure, Sandra wijst je een kamer aan. Ik ga nu wel, zodat jij en Easton kunnen bijkletsen.' Hij knikt veel betekend naar me en ik ontvang een bedankje van Chanel.

Terwijl ik de verloren tweeling wat privacy gun, bel ik gelijk Lena op.

'Oké, what the fuck was dat Zack and Cody gedoe net? Tweelingzus, hoe dan?' vraagt Lena behoorlijk verward.

'Ik wil dat je dit aan niemand vertelt, Lena. Het is echt persoonlijk en het zou Easton breken als dit bekend werd gemaakt.' verzeker ik Lena. Ze belooft het en blijft gespannen luisteren.

'Vier jaar geleden hebben haar ouders haar onterfd en weggestuurd. Ze haatten haar. Ze was echt off the rails. Nu is ze terug, ze is weggelopen van haar adoptie-familie.' vertel ik. 'Uitgebreider vertel ik je later, dit is alles wat ik nu weet.'

'Héftig. En nu?' 'Ik heb gezegd dat ze hier mag blijven. Ze kan nergens anders naartoe en Easton waardeert het heel erg.'

'Wat als je ouders terugkomen? Dan slaapt er opeens een vreemde onder hun dak.' Ik moet lachen om haar opmerking. 'Ik zeg wel dat het een vriendin is. Ik maak me zorgen om haar echte ouders.'

'Jordan, ik moet ophangen. Goed van je dat je dit doet, maar ik moet een trein halen naar de stad. Bye.' Lena hangt snel op. Blijkbaar had ze haast.

Niet veel later hoor ik geklop op mijn deur, Sandra komt aarzelend binnen.

'Blijft ze hier slapen?' vraagt ze nerveus. 'Als het mag.' Ik ga gelijk overeind staan.

'Lieverd, we hebben geen logeerkamers meer. Het spijt me om dit te zeggen, maar alle andere logeerkamers zijn... te kostbaar om haar te geven.' Ze schaamt zich een beetje om het te zeggen.

Ze heeft wel gelijk. Die kamers zitten vol met kingsize-bedden, jacuzzi's, inloopkasten, en dat allemaal.

'Geef haar Easton's kamer. Easton slaapt wel bij mij.'

Sandra is overrompeld door mijn eis. 'Ik neem aan dat je toch al oud genoeg bent.' knipoogt ze. Heftig rol ik met mijn ogen.

Nadat ze een kussen heeft ontwijkt, heeft ze lachend de deur dicht gedaan.

///
Mijn boeken worden zo voorspelbaar. Iedereen wist al dat het een tweelingzus was.

Nog drie volgers en ik heb de 1000 bereikt!