Open The Door For The Badboy ✔

19.

*Jordan*

Na een paar uurtjes te hebben gezoend, geknuffeld, gezoend, gepraat en weer eens gezoend te hebben, moeten we ons nu echt klaarmaken voor allebei onze trainingen.

'Ik wilde echt dat ik nog met je kon blijven liggen, maar vrijdag is de wedstrijd al, en de coach rekent op mijn aanwezigheid.' jammert Easton.

'Het is oké. Ik moet ook gaan.' zeg ik terwijl ik mijn top weer aandoe. Easton stapt ook uit bed en geeft me nog een knuffel en een kus op mijn voorhoofd voordat hij weer vertrekt.

Hoe ga ik dit nog uit mijn hoofd zetten? Het lijkt net alsof ik vanochtend alle kleuren en geuren heb geproefd.

Zuchtend van blijdschap pak ik mijn sleutels en sporttas. Onderweg naar de garage denk ik nog over alles na.

Aidan. Damian. Easton.

Mijn ouders zullen vast dolgelukkig zijn dat ik een beetje heb zitten flikflooien met de zoon van hun zakenpartners. Ze hebben me altijd al geadviseerd om te gaan trouwen met iemand die geld heeft. Easton's familie heeft een boel geld.

Ik ben verliefd op Easton. En hij op mij.

De badboy is verliefd op mij. En ik op hem.

Ik schuif mijn gedachtes opzij en loop naar mijn auto. Het voelt goed om weer achter het vertrouwde stuur te zitten. Ik kwak mijn tas neer op de passagiersstoel.

Het duurt een paar seconden voordat de garagedeur helemaal is opgerold. Net wanneer ik eruit wil rijden, loopt Easton de garage in.

Hij heeft de afstand van zijn auto al in zijn hand en wilt hem ontgrendelen, tot hij mij ziet.

Zijn mond valt open. 'Mooie auto, he?' lach ik. 'De bestuurder is nog mooier.' knipoogt hij. Hij stapt bij me in en slaat zijn arm om me heen.

Onderweg naar de sporthal zit Easton steeds aan mijn haar en speelt ermee. 'Ik hou niet van autorijden.' biecht ik op. 'Maar goed dat je mij hebt. Ik vind het fantastisch.' Ik kijk hem aan.

'Heb ik jou dan?' vraag ik. Hij knikt. 'Ik denk van wel.' Die zin tovert een brede glimlach op mijn gezicht.

***
'Zie ik je op de tribunes?' vraagt hij terwijl we uitstappen. 'Ja, gewoon weer een uurtje, toch?' vraag ik ter bevestiging.

'Als je eerder weg wilt, mag je gaan hoor.' verzekert Easton me. Is hij gek? Ik vind het geweldig dat ik kan staren naar een stelletje gespierde jongens, inclusief Easton. Ik schud heftig mijn hoofd.

'Maakt niet uit. Ik zie je na mijn training.' Ik druk nog een kus op zijn lippen voordat ik naar de meisjeskleedkamer loop. Easton is wat gaan drinken in het café.

Iedereen is zich aan het omkleden, Tristen en Hope zijn de gymzaal al binnen. Lena komt naar me toe met een vraagteken op haar gezicht.

'Wat is er?' vraagt Lena. 'Niets, hoezo?' Ik kijk even naar de muurspiegel om te zien of er iets is aan mijn gezicht of kleding.

'Je hebt een misselijkmakende glimlach op je gezicht, alsof je de laatste tijd alleen maar goede seks hebt gehad. Je was vandaag ook niet op school.' zegt ze.

Ik moet hardop lachen door haar eerste zin. 'Ik en Easton hebben gespijbeld.' lach ik. Haar wenkbrauwen schieten omhoog. 'Hebben jullie echt een relatie?' vraagt ze.

'Eerst niet. Dat was een leugen. Sinds vanochtend wel.' Nu worden haar ogen groot. 'Ik vind hem echt leuk, Lena.' zucht ik.

'Je bent gek, Jor. Hij zal je hart breken. Zijn jullie het bed al ingesprongen?' Ik schud nee.

'Na dat, zal hij het uitmaken. Dat zou elke badboy doen.' waarschuwt ze me. 'Ik begrijp het, maar Easton gedraagt zich niet als een badboy bij mij in de buurt. Eigenlijk een softie, hij is ook gewoon een jongen met gevoelens.'

'Weet je wat? Ik bemoei me niet met jullie relatie. Ik heb je gewaarschuwd.' zegt ze wijzend naar mij. Mokkend loopt ze de gymzaal in, ik ga me omkleden.

***
'Mevrouw? Kan ik misschien zometeen even een woordje zeggen tegen de cheerleaders? Het gaat over de campagne.'

Ze vult een paar papieren in en legt ze dan terug op de hoek van haar tafel. Vanonder haar brilletje kijkt ze me aan.

'Tuurlijk, maar het mag maximaal 10 minuten duren.' Coach Whithers regelt alles stipt op tijd omdat ze bang is dat we in tijdsnood komen voor de act vrijdag.

Ik bedank haar en baan me een weg door de stretchende meisjes naar Lena.

'Ik ga mensen vragen of ze mee willen doen met het optreden.' zeg ik, terwijl zij een paar sit-ups doet.

'Wie zegt of ze wel mee willen doen?' Ze gaat in een kleermakerszit zitten.

'Ik. En anders vraag ik Easton of hij een paar jongens voor me regelt.' grinnik ik. Haar mondhoeken krullen een beetje omhoog. 'Als we niet genoeg mensen hebben, vragen we Julina, Mayra en Val wel. Zij kunnen misschien ook nog een paar regelen. Tien meisjes zijn wel genoeg.' adviseert ze me.

'Oké, ladies. Mag ik jullie aandacht?'

Ze staan allemaal op van hun sportmat en kijken me aan, inclusief Tristen, Hope en Faylinn.

'Zijn er misschien een paar cheerleaders die mee willen doen aan iets dat ik regel? Als je je aanmeld vertel ik de rest wel.' Ik wil het het liefst wel gewoon geheimhouden voor Tristen. Ik weet niet wat ik over Faylinn moet denken, vooral na wat Easton zei.

Tristen en Hope delen een paar gemene blikken uit, maar er zijn toch nog 4 meisjes die zich geschikt stellen. Ik ben zo blij, oh my god. Lena schenkt me een bemoedigende glimlach.

'Ik voeg jullie toe aan een groepsapp. Hartstikke bedankt!' roep ik. We wisselen nummers uit en pakken dan onze spullen in om weer naar huis te gaan.

Zoals afgesproken loop ik naar het stadion, waar Easton op me wacht. Opeens zie ik Easton zelf door de voordeur lopen.

'Hey, babe.' glimlacht hij. 'Wat kom je doen?' vraag en lach ik tegelijk. Hij pakt mijn heupen vast en trekt me tegen zich aan. 'Wil je dat ik weer wegga?' Hij trekt een pruillip.

'Ik moest van jou toch naar Whithers?' zegt hij snel daarna. Aw. 'Ja. Dankjewel.' Hij kust me, één, twee seconden, en loopt dan langs me heen naar Whithers toe.

Ik zie ze praten. Eerst schud ze lachend haar hoofd, maar als Easton ophoudt met luchtig doen, en serieuzer word, zie je dat ze het overweegt. Even later knikt ze. Easton bedankt haar en loopt dan mijn kant op, met allebei de duimen opgestoken.

Ik hou niet van valsspelen, maar als Tristen meedoet, overtreed ik graag een regeltje.