Open The Door For The Badboy ✔

38.

*Jordan*

Het is vrijdag. De dag van de belangrijke wedstrijd. Deze keer is het niet weer verplaatst, het staat vast.

De laatste drie dagen zijn als een waas voorbij gegaan.

Ik heb Easton in totaal maar twee keer gezien. Ik heb het bij Lena's advies gehouden.

Ik weet niet wat ik moet doen. De ene zegt praten, de andere zegt negeren. De ene zegt dat hij liegt, de andere zegt dat hij het al wist vanaf het begin.

Dit is teveel voor me. Ik durf nog niet een gesprek met hem aan te knopen, dus doe ik het makkelijkste: ik negeer hem.

Ik heb het Sandra verteld. Alles erop en eraan. Elk detail. Welke schoenen ik droeg toen hij het uitmaakte tot welke kleur Aidan's bank was. Ze keek de hele tijd meelevend. Ze gaf geen commentaar, mening of advies en daar ben ik haar dankbaar voor. Ik word er ziek van, mensen die zeggen wat ik moet doen.

Ik trek een sportoutfit aan. We gaan zometeen repeteren. Na de repetitie mogen we naar huis om ons om te kleden en al die dingen.

Ik hoef geen extra outfit mee te nemen voor de afterparty, de cheerleaders blijven in hun kostuum. Het enige wat ik doe is mijn haar. Mijn makeup doe ik voor de wedstrijd en tussen de afterparty.

'Jordie? Lena is er.' klopt Sandra aan. Ik roep terug dat ze moet zeggen dat ik kom en ren dan de trap af. Onderweg zie ik hem zijn kamer uitkomen. Geen oogcontact. Zijn rug ziet er veel gespierder uit. Is hij meer gaan sporten?

Buiten staat Lena leunend tegen haar auto aan, in hetzelfde pakje als ik.

'Heb je er zin in? The big day?' plaagt ze. 'Je doet net alsof we een wereldreis gaan maken.' lach ik. Ik stap in en zij ook.

'Het chille aan cheerleader zijn is dat je de dag van een wedstrijd vrij hebt van school. Het stomme is dat je moet trainen.' Ze rijdt de oprit af, richting het stadion.

Ik zie hem het huis uitlopen en in zijn auto stappen. Hij moet ook heel vroeg naar de repetities.

***
'Als ik nog een keer de lucht in word gegooid, ga ik over mijn nek.' Ik maak er kotsgeluiden bij. Ik ben vandaag al 5 keer gelanceerd.

'Had je maar niet de lichtste en lenigste moeten zijn.' zegt Lena.

Ik zie Hope en Tristen van een afstandje kijken. Ik heb ze al heel lang niet meer gezien. Bij de laatste trainingen negeerde ik ze, of ik had geen tijd om aan ze te denken. Sinds ik Hope vanochtend door Damian afgezet zag worden, keken mijn ogen uit hun kassen.

De drang om Easton hartstochtelijk te kussen om Damian jaloers te maken, is groot. Hij is maar één halve veld hiervandaan verwijderd. Wij mochten een kwart gebruiken, de fanfare een andere kwart, en de spelers de hele helft. Ik zie dat Easton helemaal geen moeite meer heeft met zijn heup.

Ik veeg het zweet van mijn gezicht en zet mijn lippen aan mijn waterfles. Het is warm. Zo warm dat ik mijn top uitdoe. Mijn sportbeha is doordrenkt van de zweet, dus gooi ik er wat water over heen. Gelukkig is het niet see-through.

'Gasten! Jordan geeft ons een striptease!' roept een speler van het andere veld. Ik weet niet wie het is, ik zie hem soms met Easton rondhangen. Iedereen kijkt opeens naar me, inclusief Easton en Hope.

Easton's gezicht is niet te peilen, Hope kijkt jaloers vanwege de aandacht die ik krijg.

Mijn gedachte herdenkend trek ik mijn top weer aan. Deze aandacht wil ik niet.

***
'Dames en heren. We zijn klaar met de repetitie. Jullie hebben nog twee uurtjes voordat het stadion opengaat, ik wil jullie dan hier hebben, en drie uurtjes voordat de wedstrijd begint. Vergeet niet dat Jordan de leiding heeft. Ik ben trots op jullie. Doe je best.' zegt coach Whithers inspirerend. Hetzelfde zegt coach Gyllinth tegen zijn team.

Zuchtend lopen we naar de meisjeskleedkamer.

'Kan je me afzetten? Ik ga thuis even douchen, ijs eten en daarna me klaarmaken. Je mag meekomen als je wilt.' zeg ik tegen Lena. Ze vindt het een goed plan. We gaan eerst bij haar thuis om wat spulletjes op te pikken, zoals nieuw ondergoed en haar kostuum.

'Wat zei Wade gister tegen je?' begint Lena opeens. 'Wanneer?' 'In het restaurant.' Oh ja.

'Over Easton. Hij wil dat ik met hem praat en hij zegt ook dat Easton loog en verder wil ik het er niet over hebben.' mompel ik. Ze knikt kort, als teken van begrip.

Lena woont niet al te ver van me, zo ongeveer 5 minuutjes rijden. Ze sprint snel naar binnen en komt na twee minuutjes weer terug met een tas.

Terwijl ze die in mijn handen drukt, start ze de motor op, om te rijden naar mijn huis.

***
'Heb ik al gezegd dat je er verdomd lekker uitziet in dat kostuum? Ik denk dat iedereen naar je zal kijken, plus je-weet-wie-ik-bedoel.' zegt Lena.

Zij douchte in de andere badkamer en ik in die van mij. We zijn klaar met omkleden. Ik doe ons makeup, want ik ben daar nou eenmaal beter in dan Lena.

'Ik weet het. Denk jij dat mensen weten dat het uit is tussen mij en Easton?' Ik strijk mijn rokje glad.

'Nou, ik denk dat alleen heel weinig het weten. Toen het aan was, waren jullie niet heel vaak bij elkaar op school. Het is hetzelfde als eerst, maar alleen dan afstandelijker.' legt ze uit. 'Maar maak je geen zorgen! Je hoeft er niet aan te denken.'

Ze gooit mijn haarlint van mijn bed naar me toe. Het is een andere kleur dan die van Lena. Mijn kostuum is ook zo, aangezien ik de aanvoerster en cheercaptain ben.

Snel kijk ik op mijn telefoon. Nog anderhalf uur voordat we er moeten zijn.

'Lena, jij doet mijn haar, want ik weet niet hoe ik die "halve staart" er het beste in zet.' beveel ik. Mijn kapsel moet ook veel anders dan die van hun. Zij hebben een hoge staart en ik moet half los, half staart.

Ik heb het gevoel alsof iedereen naar me gaat kijken. Toen het aan was met Easton, boeide me dat niet zo veel. Ik kreeg nog steeds blikken. Maar nu het uit is, ben ik bang dat sommige ook echt hun best gaan doen.

Ik wil Easton. Alleen Easton.

***
'Jordan, Jordan, Jordan. Over een uur begint het. Over een úúr!' Lena is helemaal hyped up.

We hebben zojuist de act nog één keer geoefend. Het ging vlekkeloos en iedereen is er klaar voor.

Het stadion stroomt vol, de ene helft voor de andere school, en de andere helft voor ons. Aan de overkant zien we hun cheerleaders nog trainen. De lichten staan aan, het is donker aangezien het 20.00 is.

De spelers zitten nog in hun kleedkamer. Ze voeren één of ander traditioneel ritueel uit.

Al onze vrienden zitten op één rij vooraan. Mayra naast Valerie, Valerie naast Anthony, Anthony naast Julina, Julina naast Wade. Achter en naast hen zit heel Easton's vriendenkring, waaronder 20 mensen of zo.

Wade en Julina hebben iets sinds ze boos het restaurant uit was gelopen. Wade ging gelijk naar haar toe, toen ik hem vertelde dat Julina nog iets voelde. Lena zag hen later allebei zoenen in Wade's auto.

Ik heb Aidan niet meer gezien sinds we hem met Anthony's moeder hebben geconfronteerd. Anthony en zijn moeder hebben het uitgepraat, Aidan hebben we allemaal verstoten.

Ik moet lachen om Valerie en Mayra. Ze dragen het schoolkostuum, hebben hun nagels en makeup in de kleuren van de school, en hebben een groot spandoek waarop staat "WE CHEEREN VOOR LENA EN JORDAN".

Ik voel me zo klein en nietig, hier op deze enorme veld. Er zitten misschien wel 1200 mensen in dit stadion.

'Dit gaat zo fantastisch worden.' fluister ik tegen Lena. Ze knikt alleen maar en kijkt om haar heen.

Het duurt niet lang voordat er een stem door het stadion galmt.