Open The Door For The Badboy ✔

40.

*Jordan*

'Ik kwam even vragen of het met je ging. Ik zag het gebeuren...' Hij wijst met een duim achter zich.

'Moet jij niet op het veld zijn?' zeg ik pissig. Hij merkt mijn toon op, zijn gezicht wordt meteen zachter.

'Troy is neergetackeld. Ze denken dat zijn arm gebroken is, dus er is een pauze van vijf minuten.' vertelt hij. Easton komt dichterbij en legt zijn hand op mijn schouder. Een warm gevoel glijdt erdoorheen.

'Jordan, dit allemaal is niet wat je denkt.' zegt hij hees. Mijn woede borrelt weer op. Ik kan zijn bloed nu wel drinken.

Ferm sla ik zijn hand eraf. 'Easton, ik ben echt helemaal klaar met jou.' roep ik. Ik wil mijn ketting van zijn nek afhalen, maar ik ben te boos, dus ruk ik het kapot.

Een usb en het bedeltje valt op de grond. Verbaasd kijk ik naar hoe Easton snel de usb opraapt.

'Waarom droeg je mijn ketting?' vraag ik. 'Zodat ik geluk kreeg of zo. Weet ik veel. En ik moest deze usb-stick ergens aan vast maken voor het geval ik je zou zien.' Hij probeert de usb in mijn hand te leggen, maar ik trek die weg.

'Ik haat je. Ik haat je zo erg.' zeg ik kalm. Hij kijkt verbaasd en... verdrietig? 'Je weet hoe het zit met mij en Damian, vanwege Hope. Het is niet eens een week uit, en je neukt haar. Je bent walgelijk. Ik begrijp niet hoe ik nog van je hield.'

Zijn blik slaat gelijk om naar verwarring. Eén en al verwarring. 'Jordan. Ik heb niets met Hope gedaan.' zegt hij. 'Niet liegen! Hope zei het tegen Damian!' schreeuw ik. Ik doe een stap naar achteren.

'Je gelooft hen? Je gelooft hen dus wel?' Hij doet weer een stap naar voren. What the fuck is mijn probleem? Waarom geloofde ik ook mijn jaloerse ex?

'Ja... ja, ik denk het wel.' Schuldig kijk ik naar de grond. 'Alsjeblieft, ik ben niet zo laag dat ik met Hope in het bed spring.' grijnst hij. Ik kijk hem weer aan in zijn blauwe ogen, de ogen die ik zo erg gemist heb.

Dan verschijnt er opeens een blos op zijn wangen. 'Wat?' vraag ik nieuwsgierig.

'Hield je van me?'

Niet-begrijpend staar ik hem aan. 'Je zei "ik begrijp niet hoe ik nog van je hield".' herinnert hij me. Nu ben ik degene die bloost.

'Nou, nu houd ik weer van je, want je bent niet met Hope-' mompel ik.

Easton pakt mijn gezicht met beide handen vast en kust me. Zacht en teder zoals altijd, maar ergens ook dwingend. Ik hou van de manier hoe hij altijd de leiding neemt.

Ik ben verrast, maar zoen terug. Ik heb zijn lippen gemist. De smaak naar kersenbloesem en mint. Zijn duim streelt mijn wang en dan herinner ik alles weer. Hoe hij zijn lippen beweegt, hoe hij zijn vingers door mijn haar haalt, hoe zijn handen langs mijn middel glijden.

Easton tilt me soepel op, zonder de kus te verbreken. Met mijn benen om zijn heupen, lopen we naar de meisjeskleedkamer. Daar doet hij achter ons de deur op slot.

'Er zijn denk ik geen eens woorden om te beschrijven hoelang en hoeveel ik al van je hou.' zegt hij, door de kus heen.

Zoveel vlinders in mijn buik. Ik heb het warm. Ik sta in vuur. Ik wil mijn top uittrekken, maar Easton houd me tegen.

We horen iemand op de gang Easton's naam roepen.

'Shit. Ik moet gaan.' zucht hij. Hij wilt de kamer uitlopen, maar komt weer terug.

'Bekijk dit alsjeblieft. Ik smeek het je. Ik heb het niet vrijwillig uitgemaakt met je.' legt Easton uit. Dan drukt hij de usb-stick in mijn handen.