Could Have Been Better (Crush Series #2)

Chapter 22

CHAPTER 22 — Pagsisisi

"Excuse me, miss. Do you have a copy of Pride and Prejudice by Jane Austin?" a man asked me while I was arranging some books.

Tiningnan ko ang matangkad na lalaking nagtanong habang inaalala kung nasaan ang librong gusto niya. "This way, sir," sagot ko sa kaniya.

One of my jobs here in the bookstore is to memorize where all the books are placed. Classic, fiction, non-fiction and textbooks, I know where to find them all. It has already been four weeks since I started working here. Hindi naman ako masyadong nahirapan sa aking trabaho. I enjoyed it, actually. I really loved the smell of books and it was like a safe haven for me though I don't read a lot. That was ironic but, that's me.

Dinala ko ang lalaki sa hanay ng mga klasikong libro. Tatlong bookshelves ang napupuno ng classic books. Naka alphabetical ang apelyido ng author kaya naman madali ko lang nahanap ang gusto niyang libro.

"Here, sir," utas ko.

Inabot ko 'yon sa kaniya. Kung diretso tumingin ang aking mga mata ay pumapantay lamang ito sa leeg ng lalaki. Kumpara sa katangkaran ko ay mas matangkad pa rin siya. Hanggang baba lamang niya ako kaya naman kailangan ko pang tumingala upang makita ang mukha niya.

The man was looking down at me. He has no expression on his face. Nagbaba siya ng tingin sa libro at kinuha iyon sa akin.

"That was the White's Fine Edition, sir," paliwanag ko nang suriin niya ang cover ng libro.

Isang tango ang natanggap ko. "Thanks," aniya pagkatapos ay tumalikod.

Nagkibit ako ng balikat. Isa lang siya sa mga customers na napagsilbihan ko rito sa bookstore. I have encountered different kinds of customers for the past weeks that I've been here. Mayroong madaldal na maraming katanungan bago bilhin ang libro. Mayroon namang makikipag kwentuhan muna kung bakit gusto niya ang librong iyon. Minsan ay marami itong pipiliin at ako ang pinagdedesisyon kung alin ba ang dapat bilhin. Maraming kagaya ng lalaking nagtanong sa akin kanina.

Those kinds of customers were only here for the book that they want and once they got, they're gone. Hindi naman ako naiinis sa mga ganoong customer. Minsan ay sila pa nga ang gusto kong makasalamuha dahil matipid lamang sila magtanong at hindi ko kailangan magbigay ng maraming impormasyon. Ang mahirap lang naman kasi sa trabaho ko ay ang alamin ang klase ng librong tugma sa isang customer. Since I don't really read that much, it's hard of me to describe the books once they asked me.

I only work for six hours. Pagkatapos nito ay dumidiretso agad ako sa apartment. Unang ginagawa ko pagkauwi ay buksan ang laptop at maghintay ng mga maaaring tumawag sa akin mula sa Pilipinas. Ayokong sabihing hindi ako naghihintay na tumawag si daddy. It has almost been a month and he hasn't talked to me yet. Kahit na gustong gusto ko siyang tawagan ay hindi ko magawa. Pakiramdam ko ay wala siyang karapatang makatanggap ng tawag mula sa akin. Masa kung iisipin ko iyon pero sa sakit ng dinulot niya ay iyon lang ang kaya kong maramdaman ngayon.

Pero kahit ganoon ay hinihintay ko pa rin si daddy. Wala na akong balita sa kaniya dahil wala na rin akong makuha mula kay Celine at Conrad. Kahit si mommy ay tahimik lamang tungkol sa kaniya.

Mahirap man pero ganoon ang naging sitwasyon sa mga nakaraang araw. Gumagaan lamang ang pakiramdam ko sa tuwing makakausap ko si Celine at Conrad.

"Totoo na ba 'yan? Baka nababaliw ka lang ulit!" Natatawa ako ngunit hindi ko mapigilan ang pansinin ang mga kabaliwan ni Celine.

Kanina nang tumawag siya sa akin ay nagkwento agad siya tungkol sa mga pinoproblema niya sa school. She has problems with boys! Ngayon ko lang naririnig si Celine na sobrang mamroblema sa lalaki. Hindi naman ganito si Celine noong magkasama pa kami. Kilalang kilala ko ang ugali ni Celine. Hindi siya iyong tipo ng babae na puno ng problema dahil lang sa lalaki. Celine never had a boyfriend. Madalas ko siyang tanungin noon, kung may mahal na ba siyang lalaki at madalas lang niyang isasagot sa akin na hindi pa para sa edad niya ang pagmamahal.