Το φιλί του Νάρκισσου

1

Η λήδα Στεφάνου κοιτάχτηκε για τελευταία φορά στον καθρέφτη της και μετά πρόσθεσε μια ιδέα ρουζ στα ήδη κόκκινα από την έξαψη και την προσμονή μάγουλα της. Όλα ήταν έτοιμα από μέρες αλλά εκείνη όσες φορές κι αν είχε ελέγξει την κάθε λεπτομέρεια έβρισκε να κάνει και μια τελευταία προσθήκη. Τους είχε κουράσει όλους μα ήταν η βοηθός της η εστέλ που πήρε την πρωτοβουλία να της βάλει τις φωνές:

-αν δεν σταματήσεις να ενοχλείς και να αναστατώνεις τα κορίτσια, τότε τίποτα δε θα πάει καλά.

Η λήδα που συνήθως έβρισκε κάτι να αντιγυρίσει, αν κι όχι με άσχημο ή προσβλητικό τρόπο, έκλεισε το στόμα της στέλνοντας στη βοηθό της ένα χαμόγελο γεμάτο ικεσία για συγχώρεση και ταπεινότητα. Την ήξερε αρκετά χρόνια, από τότε που πήγε να σπουδάσει στο παρίσι. Τη βρήκε εκεί κι έγιναν αμέσως αχώριστες. Βέβαια η Εστέλ δε διέθετε ούτε το μισό από το ταλέντο της για τα αρώματα, ήταν όμως ακούραστη και καλοσυνάτη, κι επιπλέον είχε περάσει όλα τα τεστ της Λήδας γεγονός που την καθιστούσε αυτόματα κι άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης της.

Ένα διακριτικό χτύπημα στην πόρτα, την έκανε να τιναχτεί εγκαταλείποντας επιτέλους τον καθρέφτη της.

-Περάστε.

Η φωνή της φανέρωνε γυναίκα λίγο μεγαλύτερη από την ηλικία της, κι αν την άκουγε κανείς με προσοχή κι ανοιχτό μυαλό, θα μπορούσε να διακρίνει κάτω από το επιφανειακό της ηχόχρωμα χρυσές κι ασημένιες νότες, που ταίριαζαν εκπληκτικά καλά με τα μαλλιά της, των οποίων το χρώμα ήταν ακριβώς αυτό.

-χριστέ μου, είσαι πανέμορφη, πιο όμορφη και λαμπερή κι από τα τρία κορίτσια μας μαζί.

Η Εστέλ μπήκε στο δωμάτιο με τη γνωστή της χάρη κι άρχισε να κάνει κύκλους γύρω από τη λήδα, που της επέτρεπε την τελική κριτική της αποτίμηση της εμφάνισης της.

Φορούσε ένα μακρύ γαλάζιο φόρεμα φτιαγμένο από φίνο μετάξι, που έφτανε ως τους αστραγάλους της, αφήνοντας ακάλυπτη την πλάτη και τα μπράτσα της. Τα μαλλιά της που ήταν ολόισια και μακριά τα είχε αφήσει ελεύθερα παρά την αντίθετη γνώμη των κοριτσιών που είχαν αναλάβει την παρουσίαση. Η μέση της ήταν δαχτυλιδένια, τα μάτια της γαλάζια και τα ζυγωματικά της έντονα. Είχε μικρό και στητό στήθος αλλά αυτό για το οποίο ήταν πιο περήφανη ήταν τα ντελικάτα της χέρια με τα μακριά δάχτυλα που παρέπεμπαν σε πιανίστα. Η ίδια βέβαια ελάχιστη σχέση είχε με τη μουσική από την πλευρά του εκτελεστή, λάτρευε όμως να την ακούει και η συλλογή της με cd ήταν θρυλική.