Το φιλί του Νάρκισσου

37

-Λοιπόν τι λες; Θα βγει καλό;

Η Λήδα χάιδεψε με τον δείκτη του δεξιού της χεριού το μπουκαλάκι μέσα στο οποίο είχε σταλάξει λίγες σταγόνες μερικών μοναδικών και σπάνιων φυτικών εκχυλισμάτων.

-Μα και το ρωτάς; Επιμένεις για το πικραμύγδαλο πάντως σωστά;

Η εστέλ την πλησίασε για πολλοστή φορά και πήρε με τη σειρά της στα χέρια της το μπουκαλάκι. Είχαν φτιάξει άλλα πέντε, που όλα τους περιείχαν πικραμύγδαλο μα διέφεραν στα υπόλοιπα συστατικά. Θα τα άφηναν για λίγες μέρες κλεισμένα καλά σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο με θερμοκρασία δωματίου, και μετά θα συνέχιζαν τους ελέγχους και την αποτίμηση της δουλειάς τους.

-ασφαλώς, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ταιριάζει εκπληκτικά καλά με το ταμπεραμέντο και την προσωπικότητα της Ρόζας.

Η Εστέλ έγνεψε καταφατικά και μετά έβγαλε τα λάτεξ γάντια που φορούσε. Η Λήδα τη μιμήθηκε κι ακολούθως έκανε το ίδιο και με την ποδιά μιας χρήσης. Όλα αυτά ήταν μέρος των προμηθειών που είχε παραγγείλει στην εστέλ να αγοράσει.

-Πιστεύω πως η Ρόζα θα ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα της δουλειάς μας.

-Έχω κι άλλες ιδέες, το πρόβλημα είναι πως αν δε δω τις μείξεις αυτές στις οποίες προχωρήσαμε, δε θα μπορέσω να προβώ σε συμπεράσματα για να κάνω τις απαραίτητες αλλαγές.

Η Λήδα της είχε προτείνει να δουλέψουν για λίγο αμέσως μόλις τους χαιρέτισε η Ρόζα. Είχε ήδη έτοιμες κάμποσες παραγεμισμένες βαλίτσες κι είχε καλέσει και το ταξί της για να την πάει στο σπίτι της φίλης της. Μαζί θα πήγαιναν την άλλη μέρα στον γάμο και στη δεξίωση της οικογένειας Αζαριάδη κι από εκεί θα τραβούσαν τον δρόμο τους η κάθε μια.

-ανυπομονώ σαν τρελή να μυρίσω τα καινούρια αρώματα που θα προκύψουν.

Η εστέλ έτριψε τα χέρια της με χαρά.

-Κι εγώ το ίδιο. Πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσω και στο Παρίσι για λίγο αλλά δεν ξέρω πότε θα ήταν καλά να το κάνω αυτό το ταξίδι. Η Ρόζα είναι απρόβλεπτη και μπορεί να επιστρέψει εδώ ανά πάσα στιγμή, κι αν θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου, τότε θα πρέπει να σου ομολογήσω πως όσα ακούω για τη ζωή της με συναρπάζουν απίστευτα κι έτσι δε θέλω να χάσω ούτε μια λέξη της.

Η Εστέλ γέλασε αφού συμφωνούσε απολύτως μαζί της.

-Έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ. Θα είμαι κι εγώ ειλικρινής μαζί σου και θα σου ομολογήσω πως όσο όμορφα κι αν περνάω εδώ, άρχισε λίγο να μου λείπει ο τόπος μου.