Το φιλί του Νάρκισσου

46

-Λοιπόν χρυσή μου είσαι πιο όμορφη από την τελευταία φορά που σε είδα.

Η Ρόζα Σμιθ χαμογελούσε πλατιά στη Λήδα ανάβοντας ένα τσιγάρο με αρωματικό καπνό την ώρα που βρίσκονταν μόνες στη σουίτα της. Η Εστέλ είχε ζητήσει συγγνώμη αμέσως μόλις σταμάτησε την αφήγηση της η ηθοποιός και βγήκε έξω για να κάνει ένα τηλεφώνημα, ενώ κάτι αντίστοιχο είχε κάνει κι ο στέφανος αφήνοντας τους το πεδίο ελεύθερο.

-Μου έλειψες, Ρόζα, πολύ. Δε νομίζω όμως πως έχεις δίκιο, δεν είμαι στα κέφια μου.

-Μπα; Και γιατί; Σου έκανε τίποτα ο νεαρός κόλακας;

Η Λήδα χαμήλωσε το κεφάλι κοιτάζοντας διακριτικά την ώρα στην οθόνη του κινητού της.

-αυτό που είχα με τον αλέξανδρο τελείωσε.

-Τι μου λες; Εκτίμησε ξαφνικά τα κάλλη της ελβίρας σάνδη;

-έτσι φαίνεται.

Η Ρόζα γέλασε τρανταχτά φτιάχνοντας δαχτυλίδια με τον καπνό της.

-Πες το ναι εσύ χρυσή μου και θα σου την αφανίσω μια για πάντα, θα τη σβήσω από το χάρτη.

-Τι είναι αυτά που λες;

-Λέω την αλήθεια, εσένα θέλει ο Αλέξανδρος.

-Όχι Ρόζα, αν τον άκουγες πως μου μίλησε δε θα το πίστευες αυτό πια.

-Καλά, θα τον περιποιηθώ εγώ...

-δε χρειάζεται σε παρακαλώ.

-Πες μου για το άρωμα, πες μου πως θα κατακτήσω έναν ηθοποιό που έβαλα στο μάτι, λεφτά δεν έχει μα από προσόντα... λένε πως σκίζει, δοκιμασμένη συνταγή...

Η λήδα κατακοκκίνισε και η Ρόζα ξέσπασε σε δυνατά γέλια.

-Γι'αυτό σε αγαπάω τόσο χρυσή μου, είσαι γλυκιά, ρομαντική, όμορφη και καλοσυνάτη. Ίχνος πονηριάς δεν υπάρχει μέσα σου.

Η Λήδα της χαμογέλασε χωρίς να ξέρει τι να πει. Την έσωσε η εστέλ που μπήκε μέσα με φόρα.

-Χίλια συγγνώμη, ήταν ανάγκη να το κάνω αυτό το τηλεφώνημα.

Στράφηκε να κοιτάξει τη Λήδα που είχε ήδη σηκωθεί.

-Θα πάμε να δουλέψουμε για λίγο, τι λες; Έχεις χρόνο;

-Ναι μα όχι πολύ, βιάζομαι κάπως.

-Γιατί; έχεις κάποιο ραντεβού;

Τα μάτια της Γαλλίδας γέμισαν πονηριά.