Το φιλί του Νάρκισσου

11

Η αμαρυλλίς αζαριάδη άγγιξε απαλά την ελβίρα στον ώμο.

-Έλα λοιπόν, αγαπητή μου, μη διστάζεις, ήθελα εδώ και καιρό να σου κάνω ένα δώρο.

-Μα μου έχετε κάνει ήδη πάρα πολλά.

-Ναι μα τίποτα σαν αυτό.

Είχαν μόλις πάψει να περπατάνε και τώρα στέκονταν έξω ακριβώς από μια σφραγισμένη πόρτα, πλάι στην οποία ήταν όρθιος ένας από τους σωματοφύλακες του χριστόφορου αζαριάδη.

Η μεγαλύτερη γυναίκα τον χαιρέτισε κι εκείνος απομακρύνθηκε αφού πρώτα ξεκλείδωσε την πόρτα. Μέσα στο δωμάτιο εκείνο φύλαγε ορισμένους από τους πιο πολύτιμους θησαυρούς της η αμαρυλλίς. Συχνά περνούσε αρκετό χρόνο χαζεύοντας τους ή κι επιθεωρώντας τους ακόμη.

Έγνεψε στην ελβίρα που την ακολούθησε στο εσωτερικό. Μετά, κλείδωσε από μέσα την πόρτα και της χαμογέλασε με κέφι.

-Του το είπες;

Η ΕΛβίρα κούνησε αρνητικά το κεφάλι.

-Όχι ακόμη, προσπάθησα πριν από λίγο, αλλά κάτι άλλο τον απασχολούσε. Φαντάζομαι πως ανησύχησε πολύ για την κατάσταση της υγείας του πατέρα του.

Χάθηκε το χαμόγελο από το πρόσωπο της αμαριλλίδας. Πριν λίγο είχε φύγει ο γιατρός, ο οποίος αν και δεν τους παρουσίασε την κατάσταση με τα μελανότερα χρώματα, συνέστησε πάντως μακρά περίοδο ξεκούρασης καθώς και κάθε προσπάθεια αποφυγής του άγχους και του στρες.

-Μην ανησυχείτε, θα είναι μια χαρά ο σύζυγος σας, είναι πολύ δυνατός και γεμάτος όρεξη για ζωή.

-ας το ελπίσουμε αγαπητή μου. Λοιπόν, αφού κοντεύει η ώρα για το δείπνο λέω να μην χάνουμε άλλο χρόνο.

Την προσπέρασε και πήρε ένα σκαλιστό κουτί από ένα ράφι.

-έλα να δεις, αυτή εδώ είναι μια από τις καλύτερες συλλογές μου.

Η εΛβίρα την πλησίασε πάλι κρύβοντας τη χαρά της. Η λατρεία της άλλης γυναίκας για τα κοσμήματα ήταν όχι μόνο γνωστή αλλά και παροιμιώδης.

Η αμαρυλλίς άνοιξε την κασετίνα και την έδωσε στην ελβίρα. Όπως αποδείχθηκε φιλοξενούσε αποκλειστικά και μόνο βραχιόλια, ανεκτίμητης όμως αξίας.

Τελικά ήταν τόσο το δέος που κατέλαβε την άλλη που δε μπόρεσε να συγκρατήσει ένα επιφώνημα ενθουσιασμού, γεγονός που έφερε στην αμαριλλίδα έντονη ικανοποίηση.