Το φιλί του Νάρκισσου

22

Απόσπασμα από το ημερολόγιο της σοφίας Στεφάνου

Από τη στιγμή που γυρίσαμε στην αθήνα, ο Νικόλας έγινε πάλι κύριος, όχι πως δεν ήταν, μα αποδείχτηκε και δυσπρόσιτος. Τολμώ να πω πως η στάση του αυτή δε μου άρεσε, ηθικά δηλαδή με ικανοποιούσε παιδί μου, αλλά μέσα μου είχαν ξυπνήσει κι άλλα πλείστα συναισθήματα καθώς και ένα σωρό ανάγκες που τσακώνονταν μεταξύ τους για το ποια θα προτοέβγαινε στην επιφάνεια. Τέλος πάντων, με λίγα λόγια ήθελα τον Νικόλα τις νύχτες μέσα στο δωμάτιο μου αλλά εκείνος επέμενε πεισματικά σχεδόν να μην έρχεται. Ξέρω τώρα πως δεν ήταν μόνο το χατίρι των γονιών μου που ήθελε να κάνει, ωστόσο τότε ακόμη το αγνοούσα.

Πήρα όμως την κατάσταση στα χέρια μου και όσο προσπαθούσα πάντα με τη βοήθεια της μητέρας μου να οργανώσω τον γάμο μου, έκανα και τα πάντα για να μείνω μόνη μαζί του.

Το πέτυχα τελικά ένα βράδυ δυο εβδομάδες αφότου γυρίσαμε πίσω στην Ελλάδα. Οι γονείς μου θα έλειπαν για το σαββατοκύριακο αφού τους είχε καλέσει για μια σύντομη κρουαζιέρα στην Κέρκυρα ένα φιλικό τους ζευγάρι. Δεν είναι πως δε μας κάλεσαν κι εμάς αλλά αρνηθήκαμε ευγενικά τόσο ο νικόλας όσο κι εγώ επειδή δε θα συμμετείχαν και νεαρότερα άτομα στο ταξίδι.

Λοιπόν πήγα και τον βρήκα και όσο πιο κοκέτικα μπορούσα άρχισα να του κάνω διάφορες ερωτήσεις τόσο για την ιστορία όσο και για τα οικονομικά. Καλά, μη θαρρείς πως τα καταλάβαινα αυτά και τόσο καλά μα μου αρκούσε που τον άκουγα να μιλάει.

Η αλήθεια ήταν πως τότε ακόμη δεν του ήμουν αδιάφορη, έτσι μετά από μερικά ποτά τον πέτυχα τελικά τον σκοπό μου. Εκείνο το βράδυ όλα έγιναν όπως ακριβώς τα ήθελα εγώ κι αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά, ο ερχομός όμως της καινούριας μέρας την πήρε μαζί του μετατρέποντας την σε πικρή απογοήτευση.

Περίμενα τον Νικόλα να ετοιμαστεί για να πάμε μια βόλτα αφού ο καιρός ήταν καλός μα όταν ήρθε στην τραπεζαρία να με συναντήσει το βλέμμα του ήταν σκοτεινιασμένο και η όψη του όχι καλή. Εγώ η ανόητη ανησύχησα κι έσπευσα να τον ρωτήσω τι του είχε συμβεί, αλλά εκείνος απέκρουσε το ενδιαφέρον που του έδειξα λέγοντας μου πως με τα καμώματα μου κόντευα να μας βάλω και τους δυο σε μπελάδες.

Ταπεινώθηκα και μπερδεύτηκα μα φρόντισα να το καλύψω ρωτώντας τον τι είχα κάνει που τον είχε πειράξει. Μου απάντησε λήδα μου, πως αν τυχόν το μάθαινε ο πατέρας μου πως το περάσαμε μαζί το προηγούμενο βράδυ θα μας σκότωνε και τους δυο.