Το φιλί του Νάρκισσου

47

Απόσπασμα από το ημερολόγιο της σοφίας στεφάνου

Τελικά ο χριστόφορος με πήγε σε εκείνο το κοσμηματοπωλείο που μου είχε αναφέρει, την επόμενη φορά που επισκέφθηκα το παρίσι. Η διάθεση μου δεν ήταν ιδιαίτερα καλή, κι αυτό επειδή ο Νικόλας μου είχε κάνει το τραπέζι σε ένα από τα αγαπημένα του εστιατόρια και ανάμεσα στο κρασί, το κονιάκ και το επιδόρπιο, μου ζήτησε για άλλη μια φορά να κάνουμε ένα παιδί. Εγώ αρνήθηκα ξανά μα εκείνος που ήξερε που να χτυπήσει άρχισε να μιλάει για τον κύκλο μας και για τους γονείς μου που θα έμπαιναν σε υποψίες. Μετά βέβαια κατάλαβα πως ο πατέρας μου του είχε τάξει κάποια χρήματα κι εκείνος την έκανε όλη αυτή την προσπάθεια για να τον κάνει να χαρεί και να του δείξει πως ο γάμος μας πήγαινε μια χαρά.

Τέλος πάντων δεν πλάγιασα μαζί του τότε αλλά του είπα πως θα το σκεφτόμουν ξανά αφού το ήξερα πως κι αν ακόμη χώριζα μαζί του δε θα ήταν εύκολο για τον εραστή μου να πάρει κι αυτός διαζύγιο από την αμαρυλλίδα.

Στο μαγαζί, ο Χριστόφορος έβαλε τον ιδιοκτήτη να κατεβάσει ένα σωρό σετ κοσμημάτων πιέζοντας με να διαλέξω όποια ήθελα. Εγώ έτσι όπως τον έβλεπα να θέλει να με ικανοποιήσει ελάχιστη σημασία έδινα στα κομμάτια που ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Όλα μου άρεσαν ωστόσο όταν ο κοσμηματοπώλης με είδε διστακτική, αποφάσισε να κάνει την κίνηση του αφού το κατάλαβε πως ο Χριστόφορος μόνο τα χρήματα δε λογάριαζε.

Εξαφανίσθηκε για μια στιγμή σε έναν άλλο χώρο κι επέστρεψε αμέσως μετά κουβαλώντας στα χέρια του μια μεγάλη και βαριά κασετίνα. Την απέθεσε πάνω σε έναν μεγάλο πάγκο, και την άνοιξε καλώντας μας να πλησιάσουμε. Το κάναμε την ίδια στιγμή και μόλις εκείνος ανασήκωσε το καπάκι, βγάλαμε ταυτοχρόνως έναν αναστεναγμό θαυμασμού. Εκεί μέσα υπήρχαν έξι χρυσά μενταγιόν που όλα στο εσωτερικό τους έκρυβαν κι από ένα λουλούδι. Ο Χριστόφορος με πήρε από τους ώμους και με προέτρεψε να τα πάρω όλα αλλά εγώ γέλασα κι αφού το σκέφτηκα λίγο, τράβηξα δυο και τα σήκωσα ψηλά.

-Ο νάρκισσος για εμένα και η τουλίπα για εσένα. Δε θα τη φοράς, μα θα την κοιτάς και θα ανυπομονείς πιο πολύ για το επόμενο μας ραντεβού.

Χαμογέλασε και δέχτηκε. Πλήρωσε τον πανευτυχή κοσμηματοπώλη και με πήρε να φύγουμε από εκεί δίνοντας του την υπόσχεση πως θα επιστρέφαμε, πράγμα που κάναμε κατά καιρούς.

Αργότερα με άφησε τελικά να του δώσω τα χρήματα για την τουλίπα.

Επειδή η μέρα ήταν καλή, μου πρότεινε να καθίσουμε σε ένα παγκάκι κι αγόρασε παγωτά και λεμονάδες από έναν πλανόδιο πωλητή που δεν είχε κλείσει ούτε τα 18.