Το φιλί του Νάρκισσου

21

Μέσα στο τζετ, ο αλέξανδρος βόλεψε τη Λήδα όσο πιο αναπαυτικά γινόταν, και μετά πήγε ο ίδιος και της έφερε έναν δίσκο με καφέ φίλτρου που μοσχοβολούσε φουντούκι και μπισκότα κούκις. Η Λήδα αν κι ένιωθε ένα τεράστιο βάρος στο στήθος, δε μπόρεσε και να μην αναγνωρίσει τη μικρούτσικη σπίθα ζεστασιάς που είχε βρει μια χαραμάδα και εισχώρησε στην ψυχή της. Τον ευχαρίστησε με τα μάτια και πήρε την αχνιστή κούπα με τα δυο της χέρια σαν για να ζεσταθεί ολόκληρη.

-κρυώνεις, βασίλισσα;

Ο άνδρας που δεν έχανε καμιά της κίνηση πήγε και κάθισε απέναντι της με την δική του κούπα στα χέρια.

-Μπα όχι, από την απότομη στενοχώρια είναι.

-Ξέρω, όταν έφυγε η Ελισάβετ το σώμα μου ούτε καν το ένιωθα για μήνες ολόκληρους.

Η Λήδα άρχισε να πίνει τον καφέ της κοιτώντας τον ήσυχα.

-Αυτόν ακριβώς πίνω, θα την ξεχώριζα ανάμεσα σε χίλιες τη μάρκα. Αλλά εσύ πώς το ξέρεις;

-σε άκουσα να τον ζητάς στο πλοίο ένα πρωί.

-Καλά και το συγκράτησες από τότε;

-έχω καλή μνήμη, με βοήθησε η μουσική μου εκπαίδευση.

-Αυτό φαίνεται.

-Φάε, είναι πολύ νόστιμα τα κούκις.

-Δε θέλω, φάε εσύ που ζαλίστηκες, αλήθεια πώς νιώθεις;

-Είμαι εντάξει.

-Καλά αλλά φάε.

Ο Αλέξανδρος ξεροκατάπιε και πήρε από τον δίσκο δυο μεγάλα μπισκότα. Της έδωσε το ένα κι άρχισε μετά κι εκείνος να μασάει σκεπτικός το άλλο.

-Θα πάμε μαζί κατευθείαν στην κλινική αμέσως μόλις προσγειωθούμε. Κάποιος θα μας περιμένει ήδη στο αεροδρόμιο με ένα αυτοκίνητο. Μη σε απασχολούν επίσης ούτε και οι δημοσιογράφοι, δε θα δεις κανέναν να μας περιμένει. Το ξεκαθάρισα ρητά και στον κύριο Αλεξίου να μην τολμήσει να ανακατευθεί πουθενά.

Η Λήδα δάγκωσε λίγο από το μπισκότο της.

-Ούτε που τον είχα σκεφθεί αυτόν καθόλου.

-Εσύ ίσως όχι αυτός όμως έφτασε στο σημείο να μου ζητήσει να έρθει μαζί μας.

-άλλο κι αυτό, από πού κι ως πού;

-αυτό αναρωτήθηκα κι εγώ, Λήδα. Μου φαίνεται πως σε γλυκοκοιτάει αλλά γελιέται αν νομίζει πως θα σε κερδίσει.