17

5.4K 114 13
                                    

Chapter 17

WILSON was aware the moment he committed to this project is he needs to do acting

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

WILSON was aware the moment he committed to this project is he needs to do acting. They are already in this part of practice and now he's been the reason of cause of delay.

“Wilson,” Miss Diana called him for the nth time. “Bigyan mo pa ng emosyon. Kulang pa, eh. Parang blanko. ‘Wag ka mahiyang gumalaw, malaki ang stage sa play so extend your hand, move your feet.”

He nodded shyly. “Sorry, Ma'am.”

Ramdam ni Wilson ang mga titig sakanya ng ibang casts na yamot na yamot na sa tagal ng tinahak ng practice nila.

“It's okay.” Luckily, Miss Diana really looked like it is. “Pressured ka ba dahil malapit na ang periodical exam?”

“Hindi naman po.” Hindi lang talaga siya interesado sa pag-arte.

Sinara ni Miss Diana ang script book na hawak at saka tumango sa lahat ng actors. “Sige, bawi na lang tayo after the exam. Basta make sure memorize na ang lines without stutter, ah? Okay, class dismiss. Ingat sa pag-uwi.”

Nagpaalam sila sa bawat isa. Ang ilan ay tinapik sa balikat si Wilson para sabihing ayos lang ang nangyari. Hinintay niya munang maubos ang tao sa auditorium bago lumabas ngunit nagulat na lamang siya nang makita si Dana na nakasandal sa pader sa tabi ng pinto.

“Hindi ka pa umuuwi?” tanong ni Wilson. Naalala niya ang performance niya kanina kaya napayuko na lamang siya sa hiya. “Sorry. Ako naman ang nagpatagal ng practice kanina.”

When they were practicing their acting earlier, hindi maitatanggi ni Wilson na talagang magaling si Dana rito. Minimal lang ang coaching na binigay sakanya ni Miss Diana dahil maganda talaga ang pinakita niya.

Nahiya na naman tuloy si Wilson.

“Asus. Ayos lang ‘yun,” sabi ni Dana. “Gusto mo maglakad-lakad?”

Hindi sila masyadong ginabi ngayon kaya pwede pa silang magtagal. Papayag ba si Wilson? Gusto na niyang umuwi at matulog para kalimutan ang kapangitan ng pag-arte niya kanina pero... “Sige.”
     
      
Sa mga unang minuto ng paglalakad nina Wilson at Dana, tahimik lang sila. Wilson thought he should acknowledge her performance at the practice pero hindi niya masabi.

Paano ba dapat? “By the way, you did great. Kita mo 'ko muntanga, no?” o “Ang galing mo, ako mukhang palakang natatae.”

They past ten blocks and Wilson is already panicking. Bakit ba siya pumayag na maglakad muna?

Mabuti na lang nagsalita na si Dana. Siguro naramdaman na niya rin ang awkwardness sa pagitan nila. Wilson wondered if she also had that panic inside her when they were walking in too much silence earlier.

Hindi man nanghihingi, nagbigay si Dana ng tips kay Wilson sa pag-arte. Siguro naisip niyang ito ang unang magandang pagbukas ng conversation.

He's thankful that she did without him asking because he doesn't know how to bring it up. He thought he could use some tips and advises. Matalino siya pero aminado siyang hindi kasama sa talento niya ang pag-arte.

More Than This (Wattys2019 Winner)Where stories live. Discover now