Unicode
~~~~~~~
လုဖန်အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ အထုပ်တွေကို စားပွဲပေါ်ချပြီး မောပန်းစွာဖြင့် ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည် ။ စားပွဲပေါ်မှာ အရန်သင့်ချထားသည့် ရေအေးအေးလေးအား မော့သောက်လိုက်ရင်း သူ့ရှေ့ အိမ်သို့ ရောက်နှင့်နေသည့် ယွင်ရှန့်အား ရှာဖွေနေမိသည် ။ ပတ်တီးအဖြူစည်းထားသည့်သူ့လက်အား လည်ပင်းမှာသိုင်းထာသည့် ကြိုးကွင်းလေးထဲပြန်စွပ်လိုက်ကာ လုဖန်ထိုင်ရာကနေထမည်ပြင်တော့ ပြေးလာသည့်ခြေသံများကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာတွင် နန်းလီနဲ့ ယွင်ရှန့်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဝါးးး … အများကြီးပဲ ……အဆောင်ကအစားတွေပဲစားနေရတာ ငြီးငွှေ့လာပြီ ……ကိုကို့လက်ရာကိုလွမ်းနေတာ "
" ဟုတ်ပါပြီ ……ခုနေ့လည်စာနဲ့ညစာအတွက်ပြင်ရမယ် ……ကိုကြီးကိုကူလုပ်ပေး "
" ဟုတ် "
မောင်နှမ ၂ ယောက်က ထိုင်နေသည့်လုဖန်ကို ရှိတယ်လို့ပင်မမှတ်ပဲ ဝယ်လာသည့် အသီးအရွက်တွေကိုယူကာ မီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားလေသည် ။
* ဒါကဘာလဲ … ငါဒီလောက်အဝေးကြီးသယ်လာတာကို မောလားတစ်ချက်မမေးတဲ့အပြင် လစ်လျူရှုရဲသေးတယ် *
လုဖန်ထိုင်ခုံပေါ်ကနေထပြီး မီးဖိုခန်းထဲသို့လိုက်ဝင်သွားလေသည် ။
" ယွင်လေး ဒီနေ့ဘာချက်မှာလဲ "
လုဖန်က စကားရှာကျန်ပြောရင်း ဟင်းရွက်ဆေးနေသည့် ယွင်ရှန့်အနားသို့လျှောက်သွားလေသည် ။ ယွင်ရှန့်က လက်ထဲက ဆေးပြီးသားအသီးအရွက်ခြင်းကို လုဖန်ထံကမ်းပေးလိုက်ပြီး ……
" မင်းအားနေရင်လဲ ဒီခြင်းကို ဟိုစင်ပေါ်သွားတင်ပေး "
လုဖန်က မူယာပိုစွာဖြင့် ကြိုးသိုင်းထားသည့်လက်အား ထောင်ပြလိုက်ပြီး ဆိုလာ၏ ။
" ကိုယ်လက်နာနေတယ် "
" မင်းခြေထောက်ကျိးနေတာမှမဟုတ်တာ ……လမ်းလျှောက်လို့ရနေတာပဲ ……မကူချင်ရင်လဲ လာမရှုတ်ပဲ ဝေးဝေးမှာသွားနေ "
နောက်ဆုံးတော့ လုဖန်တစ်ယောက် ယွင်ရှန့်ခိုင်းသမျှကို လုပ်ပေးနေရသည် ။ နန်းလီက အချိုးပြောင်းသွားသည့် မာနသခင်လေးအားကြည့်ရင်းမယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့် ယွင်နားကပ်ကာ နှစ်ကိုယ်ကြားလေး မေးလိုက်သည် ။
YOU ARE READING
DOLL ( 🚨 20+ 🔞🚨 )( Completed )
Romanceသက်မဲ့ DOLL မဟုတ်တဲ့မင်းက အထီးကျန်တဲ့ ကိုယ့်ဘဝအတွက် တောက်ပတဲ့ ကြယ်လေးပါ ... (Zawgyi + Unicode )
