Separate us, death! [ JIKOOK ] 🔞 (სრულად)

თავი 63

გამტეხე, გახსენი ეს კვანძი ისევ,

შენთან წამიყვანე, დამატყვევე, 

რადგან ვერ გავხდები თავისუფალი,

 სანამ არ დამამონებ, და არ დამეუფლები ძალით.

ჯონ დონი

ჯიმინი იმავე საღამოს მოვიდა გონს, კარგად გამოძინებულმა (ძილის წამლის გაკეთების შემდეგ), მაგრამ ვერ დაისვენა. ის მისთვის განკუთვნილ ოთახში იმყოფებოდა მესამე სართულზე, თუმცა არ ახსოვდა, თუ როგორ მოხვდა იქ.

პირი საშინლად გაუშრა. თავი შეატრიალა და შეამჩნია მზრუნველად მომზადებული წყლის ჭიქა. საწრუპიც კი იყო მასში. ჯიმინმა მადლიერების გრძნობით დაიწყო დალევა, რადგან დარტყმის გამო ლოყა შეუშუპდა და პირს თითქმის ვერ აღებდა. თანაც,  საწრუპით დაწოლილსაც შეეძლო დალება. მასზე მადამ პასარს უნდა ეზრუნა. ეს მან იპოვა კაბინეტის იატაკზე მწოლიარე. ჯიმინი ვერ ხვდებოდა, თუ რატომ ის, და არა დაცვა... ალბათ, ლაჩარ არამზადებს ეშინოდათ იქ შესვლის ჯონგუკის პირდაპირი ბრძანების გარეშე.

ეს ისეთი სამარცხვინო იყო, რომ მან ასეთი ნახა... თუმცა მისთვის რატომ? ჯონგუკს რცხვენოდეს - თუ საერთოდ გააჩნია მსგავსი გრძნობა.

გონება დაბინდული ჰქონდა. შეიძლება, სონდიკის ბრძანებით, მას მხოლოდ დამამშვიდებელი არ გაუკეთეს. მაგრამ ასეც კი არ შეეძლო მოგონებებისგან განთავისუფლება.

ფიზიკურად ის თითქმის არ დაშავებულა, თუ ლოყაზე ჩალურჯებას და შესიებულ მაჯებს არ ჩავთვლით, მაგრამ მთელი სული ტიროდა და იხლიჩებოდა სიბრაზისგან და დამცირებისგან. მსს ჯერ კიდევ გარკვევით ესმოდა ჯონგუკის ხმა. ისინი გონებაში ჩაუჯდნენ და არ ანებებდნენ თავს: <შენ მე მიღალატე, ჯიმინ, მაგრამ ამაში ჩემი ბრალიც არის. მე შენ ზედმეტი თავისუფლება მოგეცი. შენნაირ ბოზებს ის არ უნდა მისზე>. მას მშვენივრად ესმოდა, თუ რას გულისხმობდა ჯონგუკი. მან ფარისევლურად აიღო საკუთარ თავზე დანაშაულის ნაწილი, მაგრამ სინამდვილეში სულ სხვა რამეზე გადაჰყავდა, თითქოს მან იმიტომ კი არ უღალატა, რომ მისი ცხოვრება აუტანელი გახდა, არამედ იმიტომ, რომ მას ჟიმაობა უნდოდა. ხო, ჭკვიანურია: გადააქციო ყოფილი საყვარლის ცხოვრება ჯოჯოხეთად, შემდეგ კი დაადანაშაულო ის იმაში, რომ ის მისგან სექსის ძებნის გამო გაიქცა. ჯიმინი ხედავდა, თუ სად ხდებოდა გონებაში ჩანაცვლება, მაგრამ საკუთარ თავს ვერაფერს უხერხებდა და მაინც გრძნობდა თავს დამცირებულად და ბინძურად.  იმის გამო, რომ მას სხვასთან ეძინა, და იმის გამო, თუ რაც უქნა ჯონგუკმა დილით, და იმის გამო, რომ თავად იმ მომენტში აღგზნებულობას გრძნობდა... ეს გულის ამრევი იყო, მას საკუთარი თავი სძულდა, მაგრამ რაღაც შიგნით, როგორც პარაზიტი, მისი ნაწილი ჯერ კიდევ აღიარებდა ჯონგუკს მის მეპატრონედ.