Silent Crying book(1) (Completed) book2(ongoing)

ep(46)💔

တဖြည်းဖြည်းဗိုက်လေးက စူလာပေမဲ့..
လွန်းကတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပဲ..
ဗိုက်ကြီးနဲ့ဆိုတာတောင် သူ့ကိုယ်သူမေ့နေပုံ..

ကြီးမေက အနားမှာရှိလို့သာပေါ့..မဟုတ်ရင် လွန်းကိုသူ စိတ်ချနိုင်မှာမဟုတ်ပါ။

ပိုင်းမှူးကအခု နိုင်ငံခြားခဏရောက်နေတာ..တပတ်တိတိ ပင်ရှိပြီ။
အကြောင်းကတော့ အလုပ်ကိစ္စပဲပေါ့။

ဒါပေမဲ့ တရက်မှမပျက်ကွက်ပဲ video call
ပြောဖြစ်တယ်.. လွန်းနဲ့လေ..

ကိုကိုဗိုက်လေးက မျက်နှာပြည့်ပြည့်လေးနဲ့ နုဖက်နေတာပဲ။သနပ်ခါးကလည်းကြိုက်ပါ့ လိမ်းထားလိုက်တာ ကျောက်ပျင်ပေါ်ချော်လဲထားသလားမေးရမလိုပဲ။

ခုဆိုရင် အင်ကျီဖားဖားကြီးတောင်ဝတ်လို့...ဗိုက်လေးကလုံးတုံတုံလေးနဲ့ပါ။
အိမ်ထဲနေတဲ့အတွက် အဝတ်ကို အဆင်ပြေတဲ့အဝတ်သာ ဝတ်ထားတဲ့လွန်းကချစ်စရာတမျိုးလေးကောင်းနေပြန်တယ်။

''ကိုပိုင်..ပြန်မလာသေးဘူးလား..
လွန်းနေမကောင်းဘူးနော်။''(နှုတ်ခမ်းကြီးထော်ပြီးမေးနေခြင်းပါ)
'အူယားလိုက်တာကွာ..'

''ဟော်ဗျာ.. ကိုယ့်ရဲ့မိန်းမက ဘာတွေများနေမကောင်းဖြစ်ပါလိမ့်။''

''မသိဘူးကွာ..မသိဘူး..မနက်ဖြန်ပြန်လာခဲ့
ဒါပဲ..''
''ဒီမှာ မွေးခါနီးလူကို ပြစ်ထားပြီး ဟိုမှာအသစ်ရှာနေတာလား။အချိုးတွေပြင်ထားရင်ကောင်းမယ်နော် ဟွင်းဟွင်း..''

'မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ.. Ok.
မနက်ဖြန် ကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ်။''

''ပြီးရော..ကိုပိုင်ပြန်မလာရင် လွန်းအိမ်ကနေထွက်သွားမယ်မှတ်။''

''ဟော်ဗျာ..မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ဗျာ ကျွန်တော်မျိုးကြီး အလုပ်ပြီးတာနဲ့မှီရာ flight နဲ့ပြန်လာခဲ့မယ်။ဘယ်မှတော့ ထွက်မသွားပါနဲ့ မိန်းမရာ..''

'ဟီးဟီး.. ချစ်ရင်အလိုလိုက် ဒါပဲ။
ပိစိလေးအတွက် တခုခုဝယ်လာခဲ့ပေး
လူကြီးတွက်မဟုတ်ဘူးနော်...''

''ကောင်းပါပြီဗျာ...
ကိုယ်ပြန်လာရင် နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်ဝယ်ခဲ့ပေးမယ် ကျေနပ်တော့နော်။''