The Soul Keeper

Chapter 106

Adrianna Rose Campbell POV

Mabilis akong tumakbo at saka mabilis na iwinasiwas ang espada ko. Patuloy lang siyang umiiwas habang nakangisi.

"Boring"-bagot na saad niya habang naka-halukipkip na umiiwas sa mga atake ko.

Mabilis akong tumalon patalikod para makalayo nang konti.

Pinalabas ko ang mga thread ko at mabilis na pinabulusok sa kanya.

Kita ko kung paano kumislap ang mga mata niya pati na rin ang ngiti niya na parang iyon ang hinihintay niyang mangyari.

"Tunay ngang kahanga-hanga ang iyong kapangyarihan. Hindi ko inaakala na isang weakling ang magmamay-ari ng kapangyarihang yan. How disappointing."-umiiling na saad niya habang umiiwas sa mga threads ko.

Mabilis kong kinuntrol ang mga threads ko pasugod sa kanya, mas pinabilis ko pa ng mga threads ko.

Habang sumusugod ako ay bigla na lang siyang nawala.

Shit...

"Boo"-biglang bungad niya sa likuran ko kaya mabilis akong lumayo sa kinatatayuan ko kanina.

It's dangerous to be near him.
All I need to do is avoid his hands that's it. Avoid his hands only.

Hmm. I need to think something that makes me kill him easily.. C'mon brain! I need you right now!!!

This is sh*t... I can't think properly!

Napapikit ako bigla nang bigla na lang akong nagpagulong-gulong sa lupa pero hindi lang ako.

Nang tumigil na kami sa paggulong ay napatingin ako sa nasa ibaba ko, it's Prim.

Nakangiti siya sa akin at mabilis akong niyakap.

"Thanks goodness, I made it in time. You make me worried!"-gigil na saad niya habang nakayakap pa rin siya sa akin.

"What do you mean?"-takang tanong ko pero sinamaan niya lang ako ng tingin.

"Muntik ka na niyang mahawakan!!! Bakit ba kasi lumulutang yang isip mo!?"-sigaw nito kaya nanlaki ang mga mata ko at saka yumakap sa kanya, ganon din ang ginawa niya.

"I'm sorry Prim.. I'm so sorry for making you worried."-nakasubsob ako sa dibdib niya habang nagsosorry.

"Damn it, you silly  little my flower.. tsk"-umupo siya habang nasa lap niya ako nakaupo at nakayakap pa rin kami sa isa't isa.

Ang sweet niya talaga kahit kailan hahah. Kinikilig buong mundo ko.

"Tapos na ba kayong maglambingan sa harapan ko?"-biglang tanong ni Carrion sa 'di kalayuan.

Umiling ako at saka mas lalong yumakap sa lalaking lobo ko hihihi.

"Nope! Nope! Nope! Hinding hindi at hindi ako papayag na magtapos ang lambingan namin. Wag kang panira, kalaban ka na nga panira pa. Sana all double purpose. Basta dito lang ako, no erase! Tuldok!"-sigaw ko habang nakatingin sa kanya at mabilis na bumalik sa yakap ni Prim.

"Prim, you are so cute. Crush na crush talaga kita hihihi"-nakangiting saad ko habang pinipisil ang dalawang pisngi niya.

This guy is so cute! Bagay na bagay talaga siya sa akin. Sa akin lang wahahah. Bagay kami sa isa't isa.

"My flower, nasa gitna tayo ng digmaan"-mahinang saad niya pero umiling ako at saka inamoy ang leeg niya.

"Prim prim prim ko... Ang bango mo. Anong shampoo mo Prim?"-tanong ko at saka tumingin sa mukha niya na ngayon ay seryosong nakatingin sa akin.

"Same as yours my flower"-sagot niya kaya napatango ako at saka ngumuso sa harapan niya.

"Prim prim... Maganda ba ako?"-biglang tanong ko na ikinapula ng mga tenga niya.

Ang gwapo niya talaga! Kinikilig buong mundo ko grabe!

"Hmm"-saad niya habang nakatingin sa malayo at nagkakamot sa batok.

Hinawakan ko ang mukha niya gamit ang dalawa kong kamay at hinatak hanggang nagdantay ang aming mga noo.

"Say it Prim prim. I want to hear it from you."- sabi ko habang nakatitig sa mga mata niya.

Ngumiti siya at saka nagkamot.

"You are the most beautiful flower I've ever seen, my flower. I am addicted to your beauty, your smile and everything about you"-seryosong saad niya habang nakatitig sa mga mata ko at bigla na lang niya akong hinalikan sa noo.

Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na tinakpan ang aking mukha.

"Kinikilig ako Prim hihihi"-umiiling na saad ko habang ang kamay ko ay nakatakip sa mukha ko at ang ngiti kong 'di matanggal-tanggal.

"Stop that nonsense things!"-sigaw ni Carrion sa likuran namin. Kaya seryoso akong tumingin sa kanya at saka sinamaan ng tingin.

"Dakilang panira ka rin eh 'no? Sarap mong patayin"-seryosong saad ko at mabilis na lumusog habang hawak ko ang Moon swords ko.

Pinigilan mismo ng kamay niya ang moon sword ko hanggang sa unti-unting naglaho ang moon sword na hawak ko.

Wha- what the hell!!!!!

Mabilis akong lumayo sa kanya at saka siya sinamaan ng tingin.

"Even a sword eh? Ang daya mo naman. Magsuot ka naman ng gloves oh, meron ka naman."-nag-eenjoy na saad ko habang pinapa-ikot ang leeg ko. Grabe ang hirap maging cute.

Mabilis kong pinalabas ang thread ko at saka mabilis na pinabulusok sa kanya.

Tumingin ako kay Prim na ngayon ay nanonood sa akin.

Near combat lang siya kaya hindi siya pwedeng makisali sa laban ko lalo na ang kalaban namin ay ang Touch of death.

Nailagan lahat ni Carrion ang mga threads ko, hindi akoo tumigil at ganon ulit ang aking ginawa habang ginagawa ang plano ko. Mabilis akong tumakbo pa-ikot sa kanya habang nagpapalabas ng mga threads para lumusob sa kanya.

Todo ilag lang siya at tawa. Ngumisi naman ako at saka tumalon sa may sanga ng puno.

"Carrion, can't you feel anything?"-tanong ko sa kanya kaya napatingin siya sa akin.

"Anong sinasabi mo?"-tanong niya na ikinangisi ko at saka ako tumalon at saktong nasalo ako ni Prim.

"Nah, something special for me"-umiiling na saad ko at saka bumaba sa pagkakabuhat ni Prim.

Sai POV

"Sai!"-sigaw nila ate Persephone, Ate Elisana at ate Tenleigh.

"Why mga ate?"-nakangiting tanong ko sa kanila.

"Kumusta si Adrianna?!"-diretsong tanong nila kaya tinignan ko sila nang maigi.

"Why do you ask?"-tanong ko sa
kanila.

"Nag-aalala kami"-saad ni Ate Elisana kaya napatawa ako na ikinataka nilang tatlo.

"Bakit niyo pa tinatanong? Pwede naman na kayo na mismo ang pumunta roon di ba? At kung nag-aalala kayo kay Mommy why don't you help her? Ganyan ba ang nag-aalala? Waiting until the fight is done? Are you guys serious? Nandito kayo nakaupo, ligtas ang mga buhay ninyo hindi gaya ni Mommy na nasa kalaban ang touch of death. Bakit kailangan niyo pang mag-alala kung alam niyo namang kaya niyo pang tumulong?! Why do you still need to wait than to fight besides of your friends? Kaya niyo namang tumulong eh! Kaya ninyo kapag sama-sama at may pagpapahalaga sa isa't isa a."-seryosong saad ko at saka lumayo na sa kanila.

Bakit kailangan pa nilang maghintay kahit na alam nilang kaya pa nilang tumulong o makipaglaban?

Pssh,

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Good evening!! Akala ko di ko na matatapos. Inaantok na kasi ako ahahah...

I hope you like it guys.

Thank you much. Love you all

Keep safe and God bless ❤️💞💞💞💞