Boss အဆိပ္​မျပင္းလြန္းနဲ႔...! [Zawgyi]

၃၀။ ၾကယ္တစ္ပြင့္၏ ဇာတ္ေၾကာင္း (၁၀)

ၾကယ္တစ္ပြင့္၏ ဇာတ္ေၾကာင္း (၁၀)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ရွမန္ နင္ ျပန္လာရဲေသးတယ္ေပါ့ေလ၊ ဘယ္လိုေတာင္ ရွက္ေၾကာမရွိတာလဲ၊ ငါသာဆိုရင္ ျပည္ပမွာပဲ တစ္သက္လုံးေနၿပီး ျပန္လာမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ ရွမိသားစုနဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အလကားေန အရွက္မကြဲရေအာင္လို႔ေပါ့"

ရွီရွန္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့မည့္စဲစဲ၊ ရွမန္နာမည္ကို ေခၚ၍ ေျပာဆိုေနသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။ သူမလည္း တုံ႕ခနဲ ရပ္သြားကာ ျပန္လွည့္လာမိေတာ့သည္။

ရွီရွန္းႏွင့္ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္အကြာ ေနရာ၌ လွပ ေက်ာ့ေမာ့ေနေအာင္ ဝတ္စားထားေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ရွမန္ကို ဆက္သြားခြင့္မရေအာင္ လမ္းပိတ္ထားသည္။ ရွမန္ အၾကည့္လည္း မာေၾကာသြားၿပီး ေအးစက္စက္အသံႏွင့္ တုံ႕ျပန္ေတာ့၏။

"ငါနဲ႕ ရွမိသားစုက ဘာမွ မဆိုင္ေတာ့ဘူး"

ရွ႐ႊမ္းမ်က္ႏွာေပၚ၌ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္လိုမႈတို႔က အထင္းသားႏွင့္ သူမက ဆိုလာသည္။

"​ဪ နင္က မာေရေက်ာေရနဲ႕ပါလား၊ ဘာလဲ ေနာက္က အားကိုးစရာမ်ား ရွိေနၿပီမို႔လား၊ ဟုတ္သားပဲ၊ နင့္မွာ အသုံးခ်စရာ အားကိုးစရာဆိုလို႔ ဒီခႏၶာကိုယ္ပဲ ရွိေတာ့တာမလား"

ေျဖာင္း

ရွ႐ႊမ္း ယိုင္လဲသြားၿပီး ရွီရွန္းကို ဝင္တိုက္မိေတာ့သည္။ ရွီရွန္းပါ ေျခလွမ္းမ်ား ယိုင္သြားကာ အနီးရွိ ပန္းအိုးအား ဝင္တိုက္မိသြား၏။ ထိုပန္းအိုးမွာ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမခါးမွာ ေထာင့္တစ္ေထာင့္ႏွင့္ ေဆာင့္မိသြားၿပီး အထိနာသြားေလသည္။

'ငါက ပြဲၾကည့္႐ုံေလးေလ၊ ဘယ္လိုလုပ္ ငါပါ ခံလိုက္ရတာတုန္းလို႔ ၿပီးေတာ့ လုခ်င္းယြင္စုတ္. . . နင္ ငါ့ကို ဖမ္းေပးထားလိုက္ရင္ ေသသြားမွာမို႔လား '

လုခ်င္းယြင္မွာ သူမနံေဘး ရပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ အထူးတလည္ ႀကိဳးစားစရာမလိုဘဲ သူမ လဲမက်သြားေအာင္ ထိန္းေပးလိုက္နိုင္ရက္ႏွင့္၊ လက္ပိုက္ကာ ၿပဳံးလ်က္ ၾကည့္ေပး႐ုံသာ ေနသည္။

"မင္း ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"

လက္တစ္စုံက သူမကို တြဲထူေပးလာသည္။ ရွီရွန္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွီးေမာ့ပင္။