Boss အဆိပ္​မျပင္းလြန္းနဲ႔...! [Zawgyi]

၅၆။ ဇာမဏီ၏ ခြန္​းသံသာ (၅)

ဇာမဏီ၏ ခြန္​းသံသာ (၅)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ရွီရွန္း အတန္ၾကာေအာင္ေျပးေနမိၿပီးမွ သတိရသြားေတာ့သည္။ ဘုမသိ ဘမသိႏွင့္၊ ယဲ့ခ်င္းခ်ိဳး သူမ၏ ဇာတ္လိုက္မင္းသားကို ရွီရွန္းဘက္ဆြဲကာေျပးလာသည္ကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ သူမလည္း ထေျပးမိျခင္းျဖစ္သည္။

'ငါေလးက ဘာလို႔ လိုက္ေျပးေနရတာလဲ... အဲ့ဒါႀကီးက ငါေလးေနာက္ကို လိုက္တာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ...ငါေလးရဲ႕ IQ ေတြလဲ ဇာတ္လိုက္မနဲ႔ေတြ႕လို႔ က်ကုန္တာလား...'

ရွီရွန္း ေဘးမွ တိတ္တိတ္ကေလးပတ္ေျပးေတာ့မည့္ဆဲဆဲ သူတို႔အေနာက္မွ သတၱဝါေကာင္ႀကီး လိုက္မီလာကာ ေျပးရာလမ္းေၾကာင္းကို သူ႔ကိုယ္လံုးႀကီးႏွင့္ ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

ရွီရွန္း၊ ". . ." 'နဂါးက ဘာျဖစ္သြားတာလဲ... ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေႁမြျဖစ္သြားရတာလဲ...'

ဤသတၱဝါမွ ၁၅ မီတာခန္႔ရွည္ေသာ စပါးႀကီးေႁမြမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး လူသံုးေယာက္ခန္႔ လံုးပတ္ရွိသည္။ သူက ေခါင္းေမာ့ကာ သူတို႔ဘက္သို႔ နဂါးမ်က္ေစာင္းျဖင့္ ၾကည့္ေလေတာ့သည္။ သူ႔အၿမီးကို ဘယ္ညာရမ္းေသာအခါ ဝန္းက်င္ရွိ သစ္ပင္မ်ား ၿပိဳလဲကုန္ေတာ့သည္။

ယဲ့ခ်င္းခ်ိဳး စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ သူမ ျမင္ခဲ့ရသည္က နဂါး၊ ယခုမွ အဘယ္ေၾကာင့္ ေႁမြျဖစ္သြားရသနည္း။

'ဧကႏၱ... ငါ ကံအရမ္းေကာင္းလို႔မ်ားလား...'

ဘြန္း...! ဝုန္း...!

ယဲ့ခ်င္းခ်ိဳး၏ အေတြးမ်ားကို ေထာက္ခံလိုက္သည့္အလား ယခင္က ၾကည္လင္ရွင္းလင္းေနခဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ယံသည္ တမုဟုတ္ခ်င္း တိမ္ညိဳတိမ္မည္းမ်ား ဖံုးအုပ္လႊမ္းလာေတာ့သည္။ တိမ္ညိဳမိုးသားအလိပ္လိပ္က ေထာင္ခ်ီေသာ စစ္သည္တို႔ သူမတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္လာသည့္အလား။ နားကြဲမတတ္ဟိန္းေနေသာ ျမည္ဟီးသံႀကီးကိုလည္း ၾကားေနႏိုင္သည္။

"Fuck!" ရွီရွန္းတစ္ေယာက္ ဆဲဆိုကာ ဆန္႔က်င္ဖက္သို႔ ေျပးေတာ့သည္။ 'ဒီလခြမ္းေႁမြက က်င့္ၾကံဆင့္တက္ဖို႔ မိုးႀကိဳးပစ္ခံရေတာ့မွာ...!!! ငါက အေျခတည္အဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ မိုးႀကိဳးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ဘူး...! ေျပးမွ...!!!'