Boss အဆိပ္​မျပင္းလြန္းနဲ႔...! [Zawgyi]

၆၉။ ဇာမဏီ၏ ခြန္​းသံသာ (၁၈)

ဇာမဏီ၏ ခြန္​းသံသာ (၁၈)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဖုန္းစီ သတိရလာေတာ့ ရွီရွန္းက ဂူေပါက္ဝ၌ ရပ္ကာ အေပၚသို႔ေမာ့ၾကည့္ေနေလသည္။

"ေရွာင္ရွဳ. . ." ဖုန္းစီ သူမကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ ခုန္ထလိုက္ၿပီး သူမထံ အျမန္ေျပးလာကာ ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ "ေတာ္ေသးတာေပါ့... မင္း ဘာမွ မျဖစ္လို႔ ...!"

အလစ္တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရသည္ဆိုေတာ့ ရွီရွန္း ေခ်ာင္းေတြ အဆက္မျပတ္ဆိုးေတာ့သည္။ ေလထဲ ေသြးနံ႔တို႔ ပ်ံ႕ထြက္လာေတာ့သည္။

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ" ဖုန္းစီ ရွီရွန္းကို လႊတ္ေပးၿပီး သူမ ေရွ႕ကို လာလိုက္သည္။ "မင္း မ်က္ႏွာ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ျဖဴေဖ်ာ့ေနရတာလဲ၊ မင္းရဲ႕ က်င့္ၾကံဆင့္အတြင္းအားေတြေရာ...? သူတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလား... မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ကိုယ္ မင္းအတြက္ ကလဲ့စားေခ်ေပးမယ္... သူတို႔ကို ဘယ္လိုေသေစခ်င္လဲ ေျပာ... ကိုယ္ လုပ္ေပးမယ္"

ရွီရွန္း အသက္လုရွဴေနရသည္။ သူမ အၾကည့္က အေပၚသို႔ေရာက္သြားေသာအခါ ရုတ္တရက္ သူမ မ်က္ႏွာထား ေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္။ သူမ စကားမေျပာႏိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အေပၚဘက္ဆီသို႔ လက္ညိဳးထိုးျပေလသည္။

ဖုန္းစီ၏ မ်က္ဝန္းနီရင့္တို႔မွာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြသာ ျပည့္ေနေလသည္။ ရွီရွန္း ဆိုလိုသည္ကို သူ နားမလည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ သူမကိုသာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ေငးၾကည့္ေနမိေလသည္။

ရွီရွန္း ရင္ဘတ္က ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ႏွင့္ အေမာေဖာက္ေနၿပီးေနာက္ ရုတ္တရက္ သူမ ဖုန္းစီကို ဆြဲကာ ေဘးသို႔ ေရွာင္လိုက္သည္။ သူတို႔ ခုနကေလးတင္ရပ္ေနေသာေနရာေပၚသို႔ ေလးလံေသာ အရာတစ္ခု ျပဳတ္က်သြားသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ရွီရွန္း ေနာက္ေက်ာက နံရံဘက္မွာ ရွိသည္။ မေသေသးေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ ဖုန္းစီ သူမ ကိုယ္ေပၚ ဖိလိုက္မိသည္၊ သူ႔ ေအးစက္စက္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုက သူမ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကို ဖိကပ္မိလ်က္သား. . .။

ဖုန္းစီ မ်က္လံုးမ်က္ဆန္ျပဴးသြားရၿပီး သူ႔မ်က္ေတာင္ ရွည္ေကာ့ညြတ္တို႔က တျဖတ္ျဖတ္တုန္ခါလာေတာ့သည္။ ဒီေလာက္နီးကပ္ေနရာမွ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုး၏ အသက္ရွဴသံပင္ သူ ၾကားလာရသည္။