KADİM CADI (Revize edilip düzenleniyor.)

KADİM CADI 63

<<Resim de ki tatlı çocuk 203 numara>>

Ben 203 numara buraya gelmeden önce bir ailem vardı. Zengin bir tüccar olan babam bir efendiyi güçlendirdiği için öldürüldü. Bağlı olduğum klan'ın büyükleri bu ustayı memnun etmek için annemi ona verdiler. Bir gecenin sonunda annem intaar ederek öldü. Tüm akrabaların sevgi dolu olmadığını o zaman anladım. Dövüş üstadı annemi beğendiği için bir gece istemiş babam reddettiği için öldürülmüştü annemse... Sonunda akrabalarımın ihaneti ile karşılaştı. Annem öldükten sonra ihanetlerin arkası kesilmedi. Geriye baktığım da ailemin varlığı elimden alınmış sokaklarda küflü ekmek için kavga eden kendimi buldum. Sonunda içine girdiğim sokak çocukları grubu tarafından ihanete uğradım ve kendimi bu tarikatta buldum.
İblis tarikatı böylelikle kinimi ödetmek için güçleneceğim tek yer oldu.

Gözlerimi açtığımda o kızı aradım. Grup arkadaşına ihanet etmekten çekinmeyen o kişi!
Sanki ruhumu okumuş neler yaşadığımı biliyormuş gibi bana bakıp güldü. En nefret ettiğim şeyi gözlerimin içine baka baka benimle alay eder gibi yaptı.
"O nerede!"
Bağırarak yerimden doğruldum ancak kimse benimle ilgilenmedi. Daha çok arenada savaşan iki kişiye bakıyorlardı.
Biri Eğitmen olduğu kesin ancak kız onun kim olduğunu önemsemeden savaşına varını yoğunu ortaya koymuş olacak ki nefes nefese kalmıştı.
Ölmesini istedim. Eğitmenin onu öldürmesini bekleyerek izledim.
"Neden böyle bir şey yaptı ki?"
Yanımda ki çocuklardan biri huzursuzdu.
"Ah... Bosversene kendini öldürtmeye çalışıyor"
Ne olduğunu merak etsem de kendimi tuttum.
"Ah bak o çocuk uyandı"
Beni kastektiklerini düşündüm ancak durum farklıydı. Yerde yaralı bir şekilde yatan bir çocuktu. Uzun boylu ve kızıl saçları vardı. Bu 113 numara olmalı ancak bu kadar kısa süre içinde ne olmuştu?
Tam soracakken Eğitmen savaşı durdurdu. Birlik lideri aceleyle gelip eğitmeni kenara çektikten sonra bağırdı.
"Madem birinciliği kazanan 93 numara isteği bu şekilde ödül olarak ilk beş numara belirlenmesinde rakibi öldürmesine gerek yok!"
Duyuru yapıldıktan sonra çocuklarda gram acıma olmadan yaralı çocuğun yanından geçtiler.
"Şanslı piç!"
"Ah bir rakip daha"
"Kahretsin!"
Söylenen sözler bir çocuktan çıkmaması gereken şeylerdi.
Kız arenada ayrılırken yaralı olan 113 numaraya bir şişe fırlatıp gitti. Bana bir kez bile bakmadı.
O takım arkadaşına ihanet eden biri şimdi böyle davranması sadece bir rol olmalı.
113 numarayı uyarmalıyım. Bu kızın görünüşüne kanmamalı.

Sonunda sıralamaları belirlendi. O kız bir numara oldu 113 numaralı olan yaralı çocuk dört numara oldu ben kırk bir ve ihanete uğrayan kilolu çocuk otuz sekiz numara oldu.
İkinci numara dikenli saçlı bir çocuğa gitti. İblis tarikatında doğduğunu söylemişti. Üçüncü numarada güzel bir kız vardı.Pembe saçları Tepeden at kuyruğu yapmıştı.

Eğitmenler den biri platforma geçti. Yaralı olmayan çocuklar tekrar toplandı.
"Bir iki üç numara üçünüz birer grup kuracaksınız grup sayınız beşten az yediden fazla olmayacak şekilde ayarlayın sizler grup kaptanları olacaksınız. Her yıl grubunuz kendi içinde mücadele edip en güçlü olan kaptanlığı alacak. Gruplarınıza birer isim verebilirsiniz. Geri kalanlar için ise eğitmenler birer grup oluşturacak on kişilik olacak şekilde. Aynı kurallar onlar içinde geçerli. Yıl sonunda görevde başarılı olan grup bu on kişilik gruplardan birini astları olarak alacak. Kalan on kişi endişe etmesin güçlendiği sürece ana gruba gecebilir. Tabi cehennem oyuğunda eğitim bitene kadar! "
Gözlerim hemen bir numarayı buldu. Yüzünde ne sevinç ne kibir hiç bir duygu yoktu. Daha çok sıkılmış gibiydi. Gözlerimi ovup tekrar baktım yanlış görmüş olmalıyım.