Ms. Wattpader Meets Mr. ML Player (Trivino Series 03)

CHAPTER 42

CHAPTER 42 |Dependent|

I'm so mad at Fenix, if he likes me pwede niya namang sabihin sa mas maayos na paraan, hindi 'yung nang-insulto pa siya ng relasyon!

And what did he said? Kung kailan siya pwedeng pumalit? What a word! I felt so insulted!

Hindi ko nga alam kung totoo ba 'yung pinagsasabi niya, kung hindi man ay siguradong pinagti-tripan lang ako ng loko na 'yon.

Kaya naman nang sumunod na mga araw ay iniwasan ko talaga siya, mahirap dahil bukod sa magka-blockmates kami, partner pa kami sa isang research.

After what Fenix told me naging maayos naman ang lahat, hindi niya rin ako pinapansin na dati niya namang ginagawa. I will only approach him pag may kailangan ako sa kaniya tungkol sa research namin.

Everything in me, between him, my Khenzie is cool. Not until that day happened.

Mag-isa akong naglalakad sa harap ng soccer field, hindi ko kasama si, Khenzie dahil may presentation sila ngayon, si Reehnah naman ay makikipag-meet sa mga highschool friends niya dito sa campus. Kung pupunta akong classroom masyado pang maaga.

Mag-isa lang akong naglalakad nang maramdaman kong may nakasunod sa'kin. Saktong pagharap ko ay siyang paghawak ng dalawang lalaki sa'kin.

Agad ko silang nakilala bilang barkada ni, Fenix. I asked them kung anong kailangan nila, pero puros ngisi lang ang sagot nila.

I tried to shout nang humigpit ang hawak ng dalawang lalaki sa'kin, natigil lang ako nang isang malakas na sampal mula sa kasama nila ang natanggap ko. Pakiramdam ko ay nabingi ako sa sampal na 'yon.

"Bitawan niyo ko!" Umiiyak na ako ng kinaladkad nila ako, they brought me to the school's back part, medyo abandunado at hindi pinupuntahan ng mga students. Doon ko lang din nakita na may maliit na back door doon.

Pabagsak akong binitawan ng dalawa thingking I'll do nothing habang sinusubukan nilang buksan ang kulay asul na bakal na pinto. There, I got the chance to use my phone, ang pinakaunang pangalan na nakita ko ay kay, Khenzie kaya siya ang tinawagan ko para humingi ng tulong.

Nanginginig pa ang kamay ko habang nagtitipa sa telepono, pabalik balik abg tingin ko sa apat na lalaking busy ngayon kakakalikot sa pintuang kinakalawang na.

Naisip kong tumakbo kaso alam kung maabotan ako nila bago pa ako makahingi ng tulong.

Natawagan ko na si, Khenzie nang makita ako ng isang lalaki na ginagamit ang cellphone ko. He immediately went to me and took my phone. I shouted at him pero hindi niya ako pinansin. I saw him get some clothes from his bag then he tied my hands at my back. Nagpumiglas ako pero walang laban ang lakas ko sa kaniya.

Hindi ko na alam anong uunahin, paulit-ulit ang tanong ko kung anong kailangan nila. Nanlalabo ang mga mata ko sa luha dahil sa takot at pangamba.

Pagbukas sa back door bubungad sayo ang plaza na siyang katabi ng university namin.

"Ano ba k-kasing kailangan niyo!" Sigaw ko habang tinutulak nila ako.

"Manahimik ka!" Sigaw sa'kin pabalik ng lalaki. Para tuloyang matahimik ay binusalan nila ang bibig ko. This kind of scenes in the book thrilled and excites me. Pero ngayong ako mismo ang nakakaranas, hindi nakakatuwa dahil nakakatakot.

I suddenly think of Fenix, mga barkada at kasama 'to ni, Fenix sa gang niya! Siya ba may pakana nito?
Napakawalang hiya niya!

Nasaan siya? Ako mismo ang susuntok sa kaniya, walang hiya siya! I know and I've heard the rumors about him being a violent person. But I don't believe it cause I thought it's not true, that he can't do it! But now? Hell he is!