Çınar Ağacı

9.BÖLÜM

- Hayata Tekrar Karışmak -

   Bazen birilerini kaybedersiniz ya. O zaman hissettikleriniz sanki bütün hislere bedelmiş gibi olur. Tam şuan öyle hissediyordum. Tam iki gündür böyle hissediyordum. Hayatımdan çıkıp giden insanlar daha dört yaşımda açık kapıyı aralayıp içeri girmişlerdi ve sanki lanetlenmişim gibi bu insanlar beni hiç bırakmadı. Yurtta yaşarken orayı evim zannettim. Bir gün bir çift çıka geldi ve yeni evine gidelim dedi. Bu eve geldim yeni bir kız ile tanıştım. Seninle arkadaş olmak beni mutlu ediyor dedi yine açık bıraktığım o kapıdan çıkıp gitti. Ve belki bir gün yine gelecek yine gidecekler. Bunu engelleyebilecek bir gücüm hiçbir zaman olmadı. Ama eğer şuan ki ailemi kaybedersem bu sefer hayata ne kadar güvenim kalırdı... Orasını inanın hiç bilmiyorum.

   Şimdi ise yürüyorum. Bomboş etrafı ağaçlar ile kaplı dümdüz bir asfaltın üzerinde yürüyorum. Burada yaşayan insanların göz alıcı her eşyası gibi asfaltı bile tertemizdi. Bu yollarda ne zaman yürüsem geçtiğim bütün yollar geliyor aklıma. O yokuşlu, düzensiz taşların dizildiği sokaklar. Bana kalırsa zenginliğin içine doğmuş her insan da eksikti. O kadar eksik olmasalar bunca eşya ile kendilerini tamamlamaya çalışırlar mıydı? İşte hayatları sanki dümdüzmüş gibi sokaklarıda dümdüzdü. Öyle görmek istiyorlardı ve öyle oluyordu.

   Masal gideli iki gün olmuştu ve hâlâ gidişine alışmış değildim. Arada çok rahatsızlandığı için konuşamıyordum ama asla aramadan etmiyordum. Yalnız olmasın istiyordum çünkü bir süre yalnızlığı tatmış bir insandım. İnsan hayatının her dönemi yanınızda biri olarak geçmiyordu. Bazen öyle bir zaman geliyordu ki o çok tatlı gözüken ihtiyarlar bile yalnız bırakılıyordu. Ama hiç fark ettiniz mi? Ya bırakılan çocuklar dikkatimizi çekiyordu ya da bırakılan yaşlılar. Yalnız olan gençlerin ise sesi silinip gidiyordu sanki hayatta. Çocuk olunca daha mı zordu her şey? Ya da yaşlı olunca? Ya da hayatın kendisi mi tamamen zordu? Bir bulmacanın içerisinde kaybolmuştum. Kaç gündür beynimde düşünceler ve ben onları gönderecek hiçbir yer bulamıyordum. Hayata tekrar karışacağım o günü bekliyorum ama o benim kapımı asla çalmıyor. Sanırım hayat beni birazda düşüncelerim ile baş başa bırakmak istiyor.

   Derin bir nefes verdim. Bu sırada elimdeki telefonumun bildirim sesini duyduğumda ekranını açtım. Gruptan mesajlar geliyordu.

sAlaK mıSıN cEmiLe?! Adlı gruptan 7 mesaj*

Bora Canım çok sıkıldı hadi bir haltlar yiyelim.

İlayda Son olaylardan sonra bir halt daha yersem babam benim ağzıma...

Bade Ayaz operasyonunun üstüne ne güzel gider.

Bora Değil mi? Kadayıf üstüne ayran gibi.