Yağmur bastırdığında çıktığım yolda gördüm ben o büyük Çınar Ağacını. Kim bilirdi ki o gün o ağacı bir başka gözler görecek ve benim hayatıma dokunacaktı o gözlerin ateşi. Sevgisiyle, üzüntüsüyle, anılarımla, unuttuklarımla dokunacaktı ve küle dönme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen en doğru karar aniden aldığımız karalar gibi gözükürdü. Aklımıza gelen en uçarı fikir o an en mantıklısı gibi gelirdi. Dışarıdan bakan bir insanın delirdiğimizi düşüneceği kadar fevri kararlar olabilirdi. Fakat bana kalırsa aniden alınan kararların işe yaraması gibi güzel bir durum vardı. İhtimaller ve olasılıkları hiç düşünmeden aniden verdiğin bir karar seni nereye çıkarabilir ki, diye sorabilirsiniz. Bende size geri dönülmez ama sizi mutlu edecek sona çıkarır derim. Çünkü Ankara'ya attığım ilk adımda saatler sonra başıma ne geleceğini bilmesemde içimde bir şeylerin güzel gideceğine dair bir his vardı ve bu his içimde çoğu duygunun yerine geçerek beni yavaş yavaş sarhoş ediyordu. Belki de aniden alınan kararlar yanıltıcıydı fakat ortaya çıkan sonuç tatmin etmiyor da değildi.
Uçaktan indikten yarım saat sonra dışarı çıkarak taksi aramaya başlamıştım. Gecenin bir yarısıydı fakat neredeyse bütün taksiler doluydu ve bu gecenin başlangıcı için hiç iyi bir haber değildi.
Park halinde gördüğüm başka bir taksiye doğru ilerlerken bir başkasınında ona doğru ilerlediğini fark ettim. Hızlı adımlar ile boştaki taksinin yanına geldim ve kendimi içeri attım. Birkaç adım kala duraksayan kadının bakışlarından bile bana lanetler okuduğunu anlayabiliyordum. Fakat şuan başka bir şehirde tek başına bulunan bir genç kızın bu saatte dışarıda durması durması durumuna da insaf gösterilmesi gerektiğini düşünüyordum(!)
Taksicinin bakışlarını üzerimde hissettiğimde elim hızla kot şortumun cebine giderek içindeki telefonumu çıkarttı. Cihan'ın mesaj paneline girip attığı konumu taksiciye uzattım. Adam adresi biraz inceledikten sonra başını sallayarak telefonu geri çekebileceğimin mesajını vermişti.
Araba bulunduğu yerden ayrıldıktan birkaç dakika sonra bir apartmanın önünde durmuştu. Gözlerim merakla apartmanı izlediği sırada ne arabadan inmiş ne de taksicinin parasını vermiştim. Bu yüzden adamın boğazını temizleme sesini işittiğimde kendime gelerek elimi çantama atmış ve ücreti ödeyerek arabadan ayrılmıştım.
Cihan'ın resmini de attığı apartman kesinlikle buydu. Sadece apartmana bakmak ve Egemen'in içinde olduğunu bilmek kalbimin büyük bir heyecanla atmasına sebep oldu. Birkaç dakika kapıyı çaldığımda ve beni gördüğünde ne diyeceğimi düşündüm. Çünkü bu saatte İstanbul da olmam gerekirken ben kalkıp Ankara'ya gelmiştim. Egemen tabii ki bunu sorgulayacaktı fakat ben bu içimde dur durak bilmeyen heyecan ile ne kadar ayakta kalabilirdim orasını hiç bilmiyordum.
Gözlerim son bir kez daha apartmanı taradıktan sonra bir cesaret adımlarımı atmaya başladım. Hızlı ve sert adımlarım yere düştüğü sırada kapının önüne gelmiş ve anın verdiği heyecan ile Egemen'in ziline basmak yerine bir başkasınınkine basmıştım. Elimi hızla geri çektiğimde kendime lanet okuyordum. Fakat kapı sorgulanmadan direkt açıldığında az da olsa rahatladığımı hissetmiştim.
