HER, Being A Billionaire

CHAPTER 5

Citadel's POV

Late na ako nagising ngayong araw. Last night was a tiring one. I didn't even think that the house of ate Sunshine was that far.
Inabot pa ako ng traffic ng pauwi na ako.

Today is Sunday. Nagluto na lang ako para sa lunch dahil late na rin ako nagising. Kumakain ako habang nanonood ng palabas nasa tingin ko ay wala ring kwenta. Naboring ako sa palabas kaya nilipat ko na lang sa balita, magkaroon man lang ako ng kamalayan sa nangyayari sa bansa.

Sakto namang binabalita ang tungkol sa pagkawala ng babaeng teenagers. At matatagpuan na lang na patay. Seriously? A serial killer? Sa panahon ngayon may serial killer pang pagala-gala? Ayon sa balita, bigla na lang mawawala ang mga biktima at matatagpuang patay. Halos hindi na raw makilala ang mga biktima dahil sa mga sugat na natamo nito. Is it torture? Torture before killing? The suspect must be insane.
I just shrugged my shoulder not minding the news.

Actually, yesterday was the last day of enrollment in Walter University. So I belong to the last batch of enrollees. Naglakad ako papunta sa kwarto at inayos ang mga gamit na dadalhin ko bukas para sa first day of school. Hindi ko alam kung nagmamadali ba ang Walter University dahil ang dali nilang ayusin kung sino ang mga qualify sa nag-enroll. At agad-agad yung pasok. Di man lang sila naghintay ng isang linggo pa, para naman makapaghanda ang mga studyante.

.........................

I'm glad that I wake up on time. Minsan kasi hindi ako nagigising ng alarm clock. Nasa loob ako ngayon ng parking lot ng bahay at hindi alam kung ano ang gagamitin kong sasakyan. Sa huli ay pinili ko ang kulay black na chevrolet.

Sumakay ako at nag-drive. Mabuti na yung maaga para hindi ako abutan ng traffic. Nakarating ako sa university ng maayos. Open pa ang gate ng university dahil madami ang new students. So it means, marami pa ang walang id's.

I park my car, and I reach my bag in the passenger seat. Bumaba ako ng kotse at tiningnan ang sarili ko sa side mirror ng sasakyan. Dahil wala pang uniform nagsuot muna ako ng puting hoodie at black na pantalon.

Nagsimula akong maglakad habang ang tingin ay nasa kapwa ko baguhan sa university. Fear and excitement is evident in their eyes. Pinapunta ang lahat sa ground para sa orientation. Maaga pa naman kaya hindi pa mainit sa ground. Marami akong nakasabay na papuntang ground.

Nilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang iba na nakasuot na ng uniform plus the id. Sila yung dati ng studyante rito. Hindi ginanap sa hall ng school ang orientation dahil sa dami ng studyante hindi don' magkakasya. From high school to college ang kailangan nilang i-orient.

Pinili kong umupo sa batibot kaysa tumayo. May pagkaiba kasi ang design ng school na to sa iba. Kapag pumasok ka sa entrance, sa right and left wing may guardhouse. Pagkapasok mo sasalubong sayo agad ang napakalawak na ground. Sa right and left ay may mga puno na may batibot. Sa gitna ng ground ay matatagpuan ang maliit na stage na walang pader. May bubong lamang ito. May mga speaker sa gilid ng stage. Kahit na saang parte ka ng ground makikita at maririnig mo ang mc.

Sa may parteng left ako umupo. Yung mga baguhan ay pinaupo nila sa batibot at yung mga datihan ay pina line sa ground.

Hindi pa nagsisimula dahil kulang pa raw ang nga dumating na estudyante. They count us? Meron sigurong device na nagbilang saamin kanina. After 5 minutes, the Headmaster is preparing for his speech. I think the students they expecting is complete now.

"A pleasant morning to everyone. Professors, staffs, the guards, former students and the new students. I am Headmaster Kiev Montalbo." Tss, mas bagay sa kaniya ang Monkalbo. Sa kintab ba naman ng ulo niya. Madami pa siyang sinabi ng kung ano-ano. "Hindi ko na ito patatagalin binabati ko kayong lahat. Sana'y matiwasay ang panibagong school year niyo dito sa Walter University. Again, good morning to all of you." Nagpalakpakan ang lahat maliban sa akin. Napansin ko ring tinitingnan ako ng katabi ko sa batibot. Tiningnan ko siya at umiwas naman siya ng tingin.