HER, Being A Billionaire

CHAPTER 10

Citadel's POV

Napako ako sa kinatatayuan at tulala pa rin sa harapan? Anong ginagawa nilang dalawa rito?

"Good afternoon to all, I am General So In Kang of South Korea." Kung sa iba matatakot sila sa boses niya ako hindi. Kilalang kilala ko siya. Hindi ako nakinig sa sinasabi nila. Gusto ko na sanang umuwi kaso hindi pwede. May mga nagbabanatay sa labas. Kailangang mauna raw umuwi ang bisita bago kami. Tsss ang dami nilang alam.

.........................

Naglalakad ako papuntang parking lot. Tapos na ang sinasabi nilang meeting kanina. Natigil ako sa paglalakad ng makita ko siya sa harapan ko. Gaya ko natuod din siya sa kinatatayuan niya. Matagal kaming nagtitigan bago siya ang unang nagsalita.

"Y-y-ou" Para itong nakakita ng multo. I smirk, what now Cameron? Nginisihan ko siya bago nilagpasan at sumakay na ng kotse.

Cameron's POV

"We'll go ahead Headmaster. Thank you for the time and preparations." Nagpapaalam na kami sa Headmaster dahil tumawag si mama. Importante raw kaya nagmamadali kami ni General So.

"You go first General. I brought my car." Tumango naman ito at naglakad na paalis kasama ang mga bantay nito.

I am walking through the parking lot when I saw a girl. I stop in front of her and I stilled when I saw her whole face. Shock is also written on her face. C-citadel is that you? Ako ang unang nakabawi sa pagkagulat kaya nagsalita ako.

"Y-y-ou." She smirk at nginisihan ako bago lagpasan. Di ko alam kung ilang minuto pa akong natulala pero namalayan ko na lang na nagmamaneho na ako.

I-is that true? Nakita ko siya after 11 years? Fuck, kamukhang kamukha niya si mama. Paanong hindi namin siya kapatid? Tangina anong gagawin ko?

Bumaba na ako ng sasakyan ng makarating ako sa main house naming pamilya. Dito kami nag me-meeting sa main house dahil lahat ng myembro ng pamilya ay dapat present. Malaki ito at kasya kaming lahat.
Ako na lang ata ang hinihintay ng lahat kasi andito na, lahat ng kotse nila.

Nakangiti nila akong binati at yumuko naman ako bilang paggalang. "Hi ma, pa, lolo at lola." Mano ko sa kanila plus humalik rin ako sa pisngi nila. Binati ko na rin ang lahat ng nandito. "So, what's your agenda ma?" Kung kanina ay nakangiti ang lahat ngayon naman ay wala ng bakas ng tuwa sa mukha nila maliban sa mga bata.

"Your sister's birthday is near." Nagulat ako, so ito lang ang importanteng sasabihin niya? August pa lang naman ngayon ah? Hindi pa nga 1 week nung nagsimula ang pasok ng mga estudyante. "But ma, August pa lang naman ngayon, October 19 pa ang birthday ni Magenta." Protesta ko, madami pa akong aasikasuhin. Matagal pa naman ang birthday niya ehhh.

"Son, I want to prepare early. Gusto ko ng engrandeng handaan." I sigh, kapag si mama ang nag desisyon wala ka ng magagawa. Tumango na lang ako at kita sa mata niya ang saya. Umingay pati ang mga kasama namin, excited na sila.

Tiningnan ko si Magenta, bakit wala ka man lang kamukha saamin?

"Son are you okay? Are you not excited? It's your lovable sister's birthday." Nabalik ako sa ulirat ng tanungin ako ni papa.

"A-ahh yes pa, I'm excited. May iniisip lang kasi ako." Ngumiti ako sa kanila ng peke.

"No! You're not okay son. What's the problem. Tell us and no but's." Kilalang kilala talaga ako ni mama.

I sigh before talking. "I-I saw her." Bakas sa mukha nila kung sino ang tinutukoy ko.

"Who?" My fourth brother ask. He's Cody Villareal at minsan lang siyang magsalita.