"ශ් ටවීශයා මේ අර බලපන්කෝ "
"කොහෙද "
"අර බලපන් රොනාලයගේ අයියා පැනිය පෙරන හැටි මිස්ලා දෙන්නට "
"ඕකා ඔහොම එකෙක් කියලා දැනන් හිටියේ නෑ බං "
"ඒව්ව්"
"ඔයාලා හරිනම් ඔය පැත්ත නෙමේ බලන්න ඕන ජොඑලා "
නුරායු ටවීශ්ගෙයි ජොඑල්ගෙයි කතාව මැදට පැනලා කිව්වම නුරායු හිනාවෙලා ඇඟිල්ල දික් කරේ ග්‍රවුන්ඩ් එක පැත්තට
"අඩෝ මගේ ඇස් වල අවුලක්ද හු*තෝ "
"නෑ උඹ දකින එකම තමා එතන වෙන්නේ "
"අඩෝ උන් දෙන්නා බදාගෙනද ඉන්නේ බං ඒ "
"ඔව් "
නුරායු හිනා වෙලා ටවීශ්වයි ජොඑල්වයිත් ඇදගෙන පන්තියට ගියා
.
.
.
.
.
.
.
.
"ආරධ්‍ය පන්තියට යමු "
විනාඩි පහක් යන්න ඇති ආරධ්‍ය මාව එක අතකින් තදටම බදාගත්තා දන්නවද ඒ හැඟීම ඒ හැගීම හරිම සේෆ්ටි මට මේ වෙලාවේ දැනෙන්නේ ලෝකයක් එක්ක ගහගන්න උනත් මාත් එක්ක කට්ටියක් ඉන්නවා කියන හැඟීම ඒක ආරධ්‍යගෙන් ම විතරක් නෙවේ මගේ පදුල යාලුවෝ හැමෝගෙන්ම දැනුණා කොටින්ම මම වෙනුවෙන් උගේ බැජ් එක ගලවනවා කියලා කියපු ටවීශ්ව මට හිතාගන්න බැරි උනා ඌ ඒක කටට ආවට කිව්වා හෝ නැතා ඒ කිව්ව එකම මට ඇති ඊළඟට ජොඑලා ඌ ප්‍රින්සිපල් සර් එක්ක ඇරගන්නවා එතන තව ඩිංගෙන් නුරායු මෙයාලා හැමෝම ආරධ්‍ය එක්ක එකතු වෙලා ප්ලෑන් කරලා මාව බේරගත්තම දැනෙන සතුට ඒක වචනෙන් කියන්න බෑ...... මට මතක් උනේ ඊයේ රෑ කවමදාවත්ම මාත් එක්ක වචනයක් වත් කතා කරන්න උත්සහ නොකරපු එයාම ඇවිල්ලා මාත් එක්ක කතා කරනකොට හිනා වෙන්න එපා ඒ වලාවේ මට හිතුණේ කවම දාක හරි එයා මාත් එක්ක කතා කරයි කියන බොලද හැඟීම කවදාම හරි මාත් එක්ක විතරක්ම හරි වචනයක් කතා කරයි කියන හැඟීම මම අදටත් ජීසස්ගෙන් අහන්නේ හැමදේම පරිපූර්නව ලැබිලා ඇයි එයාට එයාගේ කටහඬ විතරක් නැති කලේ කියලා
මම එයාගෙම කටහඩ ගැන හිත හිත තාමත් ග්‍රවුන්ඩ් එක දිහාට හැරිලා බලාගෙනම ඉන්නකොට එයා ඇවිල්ලා මගේ මූන ඉස්සරහින් ඇගිලි දෙකක් තද කරලා සද්ධයක් දැම්මා
YOU ARE READING
පළිඟු හදවත ❤️( 𝗡𝗼𝗻-𝗙𝗶𝗰 )ᵒⁿᵍᵒⁱⁿ
Non-Fictionආදරේ කියන දෙය වචනෙන්ම කියන්න ඕන නෑ නේ ? -ආරධ්‍ය ශෙහාන්- ඒත් ආදරේ දැනෙන්න දෙන්න පුලුවන්නේ ? -රොනාල් රසන්‍ය- ආදරය ...
