Friday morning
"පැටියෝ මේහ් "
"ම්ම්ම් "
"සසිත අද එනෝ කිව්වද ඉස්කෝලෙට "
"එනවා කිව්වා .... මේ දවස් වලම එයා ලොකු වැඩක් කිව්වේ ... මම ඊයේ කේතකි ආන්ටිව බලලා ආවා චූටි අයියේ ... ආන්ටිනම් බයිනවා "
"ඒ ආන්ටි හරි හුරතල් හලෝ මම හිතන්නේ කේතකී ආන්ටිගේ ගති තමා ඌට ඇවිල්ලා තියෙන්නේ ඒත් පෙනුම .. ඔයාගේ වගේ .... "
බයික් එකේ ඉස්කෝලෙට යන්න කිරුලපන හරියේ ට්‍රැෆික් එකට අහු වෙලා හිටිය ශෙහාන් ලොකු හුස්මක් ගත්තේ ඇත්තටම සසිත එයා වගේ වෙන්න හේතුව මතක් වෙලා
"කීයටද ප්‍රැක්ටිස් සෙශන් එක පටන් ගන්නේ අපි දෙන්නට පොඩ්ඩක් කතා කරන්න පුලුවන්ද ?"
"පැටියෝ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද ?"
"ලොකු ප්‍රශ්නයක් නෙමේ ... ඒත් ඒ දේ දැන් ඔයා දැනගන්න එක මගේ හිතට නිදහසක් .... මොකද ... හංගන් ඉන්න දේවල් එකපිට එලියට එනකොට ... ප්‍රතිපලේ දරුණු වෙයි කියලා මට බයයි ...."
"පැටියෝ ...! මට ඔයා කියන අපබ්‍රංශ තේරෙන්නෑ බන් "
"ම්ම් ඉතින් අපිට වෙලාව තියෙනවද ? "
"ප්‍රැක්ටිස් සෙශන් එක බල්ලට ගියාවේ අපි ප්‍රැක්ටිස් කරන්නෑ නේ ... ඔයා කැමැති තැනකින් වාහනේ නවත්තන්න "
ශෙහාන් හෙල්මට් එකේ වයිසර් එක උස්සලා රොනාල් දිහා බැලුවේ ඇස් පොඩි කරලා හිනා වෙන ගමන් ... මාස්ක් එක දාලා නිසා නොපෙනුනාට ශෙහාන් හිනා වෙනවා කියලා රොනාල්ට තේරුනේ ඒ ඇස් පොඩි වුන හින්දා
කිරුලපන හන්දියෙන් මිරිහානට දාපු ශෙහාන් බයික් එක නවත්තලා රොනාල්ට බහින්න කිව්වේ පොඩි ලස්සන කැෆේ එකක් ගාව
"මම දිහා බලන්න චූටි අයියේ "
පුටුවකින් ඉදගන්න ගමන් බබ්ල් ටී දෙකක් ඕඩර් කරපු ශෙහාන් රොනාල්ගේ අතකින් අල්ලගත්තේ කාටත් නොපෙනෙන්න
"ම්ම් ? "
"ඔයාට මගෙයි තාත්තගෙයි වෙනසක් පේනවද ?"
"ම්ම්ම් එයාගේ කොන්ඩේ කලුයි ... ඔයාගේ එක බ්ලොන්ඩ් නේ ...එයා තලෙලුයි ..... ඔයා කිරි සුදුයි ... ඒ ඇරෙන්න ඔයාලා දෙන්නා කාබන් කොපි දෙකක් වගේනේ "
YOU ARE READING
පළිඟු හදවත ❤️( 𝗡𝗼𝗻-𝗙𝗶𝗰 )ᵒⁿᵍᵒⁱⁿ
Non-Fictionආදරේ කියන දෙය වචනෙන්ම කියන්න ඕන නෑ නේ ? -ආරධ්‍ය ශෙහාන්- ඒත් ආදරේ දැනෙන්න දෙන්න පුලුවන්නේ ? -රොනාල් රසන්‍ය- ආදරය ...
