𝐈 𝐋𝐨𝐯𝐞𝐝 𝐇𝐢𝐦 𝐌𝐚𝐝𝐥𝐲 {Ongoing }

41

Unicode

ဒေါ်မာယာချိုဆုံးပြီဆိုတာကို စိုင်းဖေဖေ့ဆီလည်း ဖုန်းဆက်ပြောပြီးပြီဖြစ်၏။ ဒယ်ဒီကတော့သူ့စကားကိုမယုံဘူးချည်းငြင်းကာ ဖုန်းချသွားသည်။အသံကတော့ ယူကြုံးမရဖြစ်နေတဲ့သံနဲ့ငိုနေသလားတော့ စိုင်းလည်းမသိ။ သိလည်းမသိချင်ပါ။ ဒယ်ဒီကဒီမိန်းမကိုတော့ အတော်လေးချစ်ပုံရသည်။ သားတစ်ယောက်ရဲ့စကားကိုတောင်မယုံတဲ့အထိတဲ့လေ အဟက်။ ဒီမိန်းမကြီးသေတာစိုင်းအတွက်ပျော်စရာဆိုပေမဲ့ အပြည့်အဝလည်းမပျော်နိုင်ပေ။ မြူဒေါင်းငယ်မှာငဲ့စရာသူ့အမေမှမရှိတော့တာ။ သူ့ဆီကထွက်သွားချင်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ။

ငါမင်းကို ပေးမသွားနိုင်ဘူး မြူဒေါင်းငယ်။ မင်းကို ငါလိုအပ်နေတုန်းပဲ။

သတိမရသေးတဲ့ မြူဒေါင်းငယ်ကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး စိုင်းမှာရင်မအေးနိုင်သေး ။ သူ့ဆီကထွက်သွားမှာကိုစိုးရိမ်နေရ၏။ ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ့ဘက်က အချိုသတ်ခေါ်ထားရင်တော့ရလောက်မှာပါပဲ။ ဒီကောင်လေးသူ့ကိုမလွန်ဆန်နိုင်မှန်း သူအတတ်သိ၏။ ထိုမှသာစိုင်းစိတ်အေးသွားရသည်။

မြူရဲ့နဖူးပြင်ထက်ကဝဲကျနေတဲ့ ဆံသားအိအိတွေကိုအပေါ်သပ်တင်ပေးရင်း စိုင်းဘယ်လိုအကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ဆွဲထားရမလည်းတွေးနေလိုက်သည်။ မင်းထွက်သွားလို့မရသေးဘူး မြူဒေါင်းငယ်။ ငါ့စိတ်တွေက မင်းခန္ဓာကိုယ်ကိုအရမ်းကြိုက်နေမိတာတော့ မင်းအပြစ်ပဲလေ။

ကျန်တာတွေစိတ်မဝင်စားဘူး မြူဒေါင်းငယ်။ အဓိကမင်းငါ့အနားရှိနေသေးဖို့ပဲလိုတယ်။ ငါဘယ်လိုနည်းတွေနဲ့ပဲယူတ်မာရယုတ်မာရ မင်းကတော့ငါ့လှောင်အိမ်ထဲမှာရှိနေရမယ့်ငှက်ပဲ။ မင်းဘယ်မှမပျံသန်းနိုင်တော့တဲ့အထိ ငါကအတောင်တွေကိုရိုက်ချိုးထားမှာမလို့။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်စိုင်းနှစ်ကြိုက်စွာပြုံးလျက်။

လှုပ်ယွလာတဲ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်တွေနဲ့ ခပ်ဖြည်းဖြည်းပွင့်လာသည့်မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးကိုမြင်တဲ့အခါ စိုင်းထိုအပြုံးကို ရုတ်သိမ်းကာ စိုးရိမ်နေတဲ့လူအဖြစ်ပုံစံပြောင်းသွား၏။