değişim~tomione

Bilinmeze Doğru

Karşımdaki iki budalaya gözlerimi devirmeden duramadım. İçinde bulunduğumuz şartta bile nasıl bu kadar mutlu olabiliyorlardı?

"Üzgünüm çocuklar daha fazla sizinle saçmalayamam. Kütüphaneye gitmem gerek"

"Zaten kitaplardan bu kadar ayrı kalmana şaşırmıştım Herm"

"Arada sende o kitaplara baksan fena olmaz Harry" onlara gülümseyip çıktım.

Kütüphanede kitapları gördüğümde huzuru bulmuş gibi hissediyordum. Kitaplar bana herşeyi unutturabiliyordu. Savaşı, verilen kayıpları, çektiğim acıları... Ben yaşanan bütün kötü anıları bu sayfalarda bırakıyordum. Bir sayfa daha çevirdiğimde bir notla karşılaştım.

Bayan Granger bu notu bulacağınızdan hiç şüphem olmamıştı zaten. Bay Malfoy bana ait olan bir şeyi aldı ve sizden onu geri getirmenizi istiyorum. Bu arada diğer kağıtta yazanları sadece bir Dumbledore anlayabilir onun için şimdilik açmamanızı tavsiye ederim

Buda neydi şimdi? Bu Dumbledore'nin yazısıydı ama ne saçmalıyordu? Draco yine neyin peşindeydi? Tam akıllanmaya başlıyor derken yine mi kötü şeyler yapacaktı? Notlarıda alıp Draco'yu aramaya başladım. İkinci kat tuvaletinden gelen sesleri duyduğumdaysa onu bulduğumu anladım.

"Yine ne işler çeviriyorsun Malfoy?"

"Git başımdan Granger bu seni hiç ilgilendirmez" sarı saçları dağılmış gözleri ise şişmişti. Yakışıklı yüzü şimdi o kadar da iyi gözükmüyordu

"Dumbledore'dan ne çaldın Malfoy?" Ona doğru yavaşça adımladım. Hareketlerinden pek mantıklı davranmadığı anlaşılıyordu. Onda bir sorun mu var?

"Benden her şeyimi aldı. Devam etmesine izin veremem" ben daha ne olduğunu soramadan elindeki altın cihazı gördüm. Benim üç yıl önce kullandığım zaman döndürücü. Malfoy ne yapmaya çalışıyordu?

"Draco sakin ol tamam mı? Sana yardım edebilirim"

"Kimse bana yardım edemez Granger. Onu öldüreceğim ve ailemin intikamı alınacak."

Saati bir kez daha çevirdiğinde bileğine yapıştım. Ona tutunmamla birlikte ayaklarım yerden kesildi. Çok yakıcı bir his bütün vücudumu ele geçirirken nefes alamadığımı hissediyordum. Malfoy bana sıkıca tutunarak zamanda savrulup kaybolmamı önlemeye çalışıyordu. Hiç bitmeyecek gibi geçen saniyelerin ardından tekrar yere bastım. Ani bir mide bulantısıyla kusmaya başladığımda Malfoy'da benden farklı durumda değildi. Kendimi toparladığım anda Malfoy'un yanına gittim.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen? Zaman yolculuğu da nereden çıktı?" Ona resmen kükrüyordum.

"Birinin bir şeyler yapması gerekti. Her şeyi aziz Potter'a bırakacak değilim değil mi?" Alayla gülümserken içinde bulunduğumuz tuvaleti adımlamaya başladı

"Sence hangi zamandayız?"diye sordum. Vereceği cevaptan korkuyordum.

"Eğer başarmışsam Lord Voldemort'un gençlik döneminde olmalıyız" korku bütün bedenimi ele geçiriyordu

"Droca lütfen mantıklı düşün burda olmamalıyız"

"Ondan korkma Granger. Bizi tanımıyor arkasından yaklaşıp ona öldüren laneti göndereceğim ve bu lanet savaş başlamadan bitecek"

Gözlerim hala korkuyla büyürken ellerim cebime gitti. Elime gelen parşomen parçasını çıkarttığımda Dumbledore'nin yazdığı notlar olduğunu anladım. İlk nota;Draco'yu bulmamla ilgili olana öfkeyle baktıktan sonra ikinci notu okudum. Artık kurallara uymak pekte mantıklı gelmiyordu

Ahh bayan Granger. Notumu okuduğunuza göre bay Malfoy'a engel olamamışsınızdır. Zaman döndürücüye yaptığım büyü sizi Tom Riddle'n okul yıllarına götürdü. Şimdi onu öldüremezsiniz çünkü günümüzde yaşayan bütün cadı ve büyücülerin hayatı ona bağlı. O bir kırılma noktası. Onu değiştirmeye çalışmanızı umuyorum. Unutmayın sevgi en karanlık kalplere bile ışık getirebilir.
Bu arada alttaki minik kağıdı müdür Dippet'e götürürseniz size okulda bir yer bulacağına eminim. Bay Malfoy'a hakim olacağınızı umuyorum. Başarılar

Bu da neydi böyle? Bu yaşadıklarımızın hepsi planlanmış mıydı yani? Şaşkınlıkla bana bakan Dracoya elimdeki kağıtları fırlattım. Okurken nefretle gözlerini kısıyordu

"Ne yani onu öldüremez miyiz?"

"Sakin ol Draco. Yazanı gördün bende senden fazla bir şey bilmiyorum."

Duvarları yumruklarken onu izliyordum. Ne yapacaktık şimdi? Bu okulda bir yerde geleceğin Lord Voldemort'u duruyordu. Neye benzediğini ya da nasıl korkunç şeyler yaptığını bilmiyorduk. Tamamen bir bilinmezdeydik ve bu beni deli ediyordu.

"Pekala hadi şu müdürü kimse bizi görmeden bulalım" Draco hiç konuşmadan başıyla beni onayladı. Üstümüze bir hayalbozan büyüsü yaptım. Koridorlarda kimse yoktu sanırım vakit oldukça geçti. Müdürün odasına geldiğimizde heykelin olmadığını fark ettim. Bir parola yoktu. Demekki insanlar o zamanlar bir şey saklamıyormuş diye geçirdim içimden. Üstümüzdeki büyüyü kaldırıp kapıyı çaldım. İçeriden boğuk bir ses girmemizi söyledi. Kapıyı açtığımda kısa beyaz saçlı, hafif göbekli, çatık kaşlı bir adamla karşılaştım

"Sizde kimsiniz?" Adam kaşlarını dahada çatarak bize bakmaya başladı

"Şey profesör bunu nasıl açıklayacağımı bilmiyorun. En iyisi önce şunu bir okuyun" dedim ve elimdeki parşomeni ona uzattım. Gözleri aşağı doğru indikçe kaşları hayretle kalkıyordu.

"Pekala bayan Granger ve bay Malfoy" dedi ikimizede uzunca bakarak " sanırım bir süre bizimle birlikte olacaksınız. Bu sürede eski binalarınızda kalabilirsiniz. Size bir ders programı vereceğim ve kim olduğunuzla ilgili açıklamaları yapacağım. Sizden istediğim şey çok dikkatli olmanız" sözlerini bitirip yanımıza geldi
"Yapacağınız en küçük bir hata büyük sonuçlar doğuracaktır onun için başınızı derde sokmamaya çalışın" bize kibarca kapıya kadar eşlik ettikten sonra Draco'ya döndüm. Hala konuşmuyordu

"İyi misin Draco?"

"Değilim Herm hiç iyi değilim. Buraya onu öldürmeye geldim ama yapamıyorum. Şimdide onunla burda kısılıp kaldık. Ne yapacağız o katille arkadaş mı olacağız? Sevgi her şeyi halledermiş. Bir geri dönelim o bunağı kendi ellerimle öldüreceğim. "

Nefretle koyulaşan gri gözlerine baktım. Gerçekten ne yapacaktık biz?  Korkuyla ilerlemeye başladık. Gryffindor kulesine doğru yürürken tanıdık gelen bir koku aldım. Ama nerden tanıdığımı bilemiyordum. Sanki daha önce hiç koklamadığım ama hep bildiğim bir koku. Kokunun geldiği yöne gözlerimi çevirdiğimde görmeyi beklediğim şey kesinlikle bu değildi.

Tom riddle aşığı benden yeni bir fanfic geldi sevgili okurlar. Beni yalnız bırakmazsınız umarım. Yorum ve oylarınızla destek vermeyi unutmayın.