değişim~tomione

Birlikten Kuvvet Doğar

Selam biricik okurlarım. Yeni bölüme geçmeden önce bir şeyler söylemek istiyorum. Öncelikle bu hikayeye başlarken bu kadar bağlanacağımı hiç düşünmemiştim ya da insanların benim yazdıklarımı okuyacağını. Ama hikayeyi yazdıkça Tom'a olan aşkım katlanarak artıyor ve gerçek erkek arkadaşımla neredeyse bu yüzden  problem yaşıyorum. Sanırım onu Tom'a benzetmeye çalışmak doğru değil :) Her neyse bunları söylemeyecektim aslında ama yazarken kendimi tutamadım. 

Hikayeye uzun aralar verdiğimi biliyorum. İnanın elimde olsa haftada iki bölümden fazla yayınlarım ki baştan beri benimle birlikte olan arkadaşlar o dönemleri hatırlayacaktır. Ben ara verdikçe hikayenin soğudunu da biliyorum. Aradaki olay örgüsünü kaybedip bir önceki bölümde ne olduğuna bakıyor belkide çoğunuz. Ama hikayenin oylarının da düştüğünü ne yazık ki üzülerek görüyorum.

Uzun lafın kısası oylar tekrar yükselene kadar sınır koyuyorum. 100 oyun altına yeni bölüm yayınlanmayacak. Yorumlarınıza elimden geldiğince cevap veriyorum bu süre zarfında her zaman olduğu gibi yine iletişimde olalım. Sizleri çok seven biricik yazarınız

İyi okumalar

Herm'den

İhtiyaç odasının duvarlarının üzerime geldiğini hissediyordum. En zor kısmın Tom'u ikna etmek olduğunu düşünmek istesemde kesinlikle değildi. Tom'la birlikte işler asla tahmin edilebilir değildi ve bu da onları daha eğlenceli yapıyordu, ne kadar zor olurlarsa olsunlar. Şu ansa Draco'yla yüzleşmemek için her şeyi yapabilirdim. Ona nasıl anlatmam gerektiğini bilmesemde vereceği tepkiyi biliyordum ve bu kanımın çekilmesine sebep oluyordu.

"Herm iyi misin?" dedi bana sarılarak. Endişesini anlayabiliyordum. En son Slughorn'ün partisindeydim ve iki gündür Tom dışında kimseyi görmüyordum

"Gayet iyiyim Draco" dedim en gerçekçi gülümsememi yüzüme yerleştirerek. Bunu yapabilirdim.

"Nerelerdeydin? Riddle da ortalarda yoktu ve aklıma binlerce şey geldi. Seni her yerde aradım" 

Konuşmasını bitirdiğinde gözlerimi grilerine odakladım. Bunun kolay olmayacağını biliyordum ama Draco'ya içimden beni anlaması için yalvarıyordum. O tanıdığım en zeki insanlardan biriydi ve şu an içinde bulunduğumuz durumda ona her zamankinden daha çok ihtiyacım vardı.

"Draco anlatacağım ama senden sakin olmanı istiyorum" dedim derin bir nefes alarak

"Riddle'la birlikteydin değil mi?" yüzüne dehşet ifadesi yerleştiğinde kendimi cesaretlendirecek bir şeyler arıyordum.

"Lütfen beni bölme çünkü bunları sana anlatmak benim için gerçekten çok zor" dedim ve başıyla devam etmem için onayladığında minnettarca gülümsedim. 

"Tom'la aramızda bir şeyler olduğunu zaten biliyorsun. Yemin ederim kendimi ondan uzak tutmayı denedim Draco. Ne zaman ona yakın olmak zorunda kalsam kendimi Harry'i düşünmeye zorladım. Ama o bir şekilde bütün duvarlarımı yıktı. Kendimi ona tamamen açtığımda muggle doğumlu olduğumu öğrendi ve olanların büyük kısmını yine biliyorsun. Ona güvendiğim için hatalı olduğumu biliyordum ama kalbim bunu anlamıyordu. Hala onun yanında olmak için bana yalvarıyordu. Tom bir süredir kendi tuhaf yöntemleriyle özür dilemeye çalışıyordu. Her ne kadar onunla olmak istesemde yeniden bana yaklaşmasına izin vermemem gerektiğini biliyordum. Slug partisinde bana böcürtümün kendisi olduğunu bildiğini söyledi" dedim derin bir nefes vererek

"Nee? Nasıl anlamış?" Zaten beyaz olan yüzünden rengin tamamen çekildiğini görebiliyordum. Daha önce söylediklerime yorum yapmadığı içinse ona minnettardım.