değişim~tomione

Ben Slytherinim

Merhaba arkadaşlar bölüme geçmeden önce size bir şeyler söylemek istiyorum. Öncelikle artık finale çok yaklaştık. Final yaklaşırken de sizden her zaman olduğundan daha fazla destek bekliyorum. Okuma oranları ve oylar ne yazık ki beklentimin altında kalıyor. Finalden önce 200 oyu görmek istemek çok mu yanlış :D Sevildiğinizi unutmayın

Profilimden diğer hikayelerime de bakıp destek olabilirsiniz

Herm'den

Grindelwald'ın yılanlar arasında kaybolduğunu görsemde yerimden kıpırdamayı göze alamazdım. En ufak bir yanlışımda herkesi tehlikeye atabilirdim ve bu kesinlikle istediğim bir şey değildi. 

"Ne derler bilirsin Gellert, en basiti sona sakla"

Expelliarmus

Mürver asa Grindelwald'ın elinden fırlayıp Tom'un açıkta bekleyen eline doğru giderken bende yerimden ayrıldım. Bunu başardığımıza inanamıyordum. Tom asayı yakaladıktan sonra yılanların Grindelwald'ı ezmesini engelliyordu.

"Başardın Tom" dedim ona iyice yaklaşarak. Karmaşık ifadesine anlam veremiyordum.

"Ölümün kesinlikle bu kadar kolay olmayacak" dedi Grindelwald'a doğru yürüyerek

"Ne ölümü? Neden bahsediyorsun Tom? Onu hapse atmamız gerekiyordu" Ona yaklaşırken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum

"Üzgünüm Herm planlar değişti"

Gözlerim şaşkınlıkla büyürken asamın elimden fırladığını fark ettim. Geriye döndüğümde asamı elinde tutan Draco'yu gördüm.

"Draco neler oluyor?"

"Riddle'ı duydun Herm. Planlar değişti"

Tam ağzımı açıp ona cevap verecektim ki Tom'un kendinden emin sesini duydum.

İmperio

Her şey çok hızlı olmuştu. Arkamı döndüğümde beyaz iğlerden oluşan bir ışık demeti Tom'un asasından çıkıp Grindelwald'a doğru gidiyordu. Büyünün ona vurmasıyla birlikte gözlerindeki acı ifadesi de dahil olmak üzere bütün ifadeler silindi. Tom şimdi sözsüz büyülerle büyücünün yaralarını onarıyordu. Neler olduğunu bilemesemde iyi bir şeyler olmadığını anlayabiliyordum.

"Bana neler olduğunu hemen açıklayın" diye bağırdım en sonunda. 

"İşte aradığım slytherin ruhu" Tom hiçbir şey olmamış gibi dönüp bana göz kırptı ve işine kaldığı yerden devam etti.

"Draco sen anlat. Biraz daha bu şekilde devam edersek delireceğim"

"Bunu anlatması gereken kişinin ben olduğumdan emin değilim Herm. Sanırım Riddle'ı beklemelisin" 

"Sen ne arada Riddle'la  benim arkamdan iş çevirecek kadar yakın oldun?" dedim sesimdeki öfkeyi bastırmaya çalışmadan.

"Tarih her zaman kendini tekrar eder Herm. Voldemort ve Malfoy'lar bir şekilde aynı tarafta olmayı başarıyor" Yüzüne klasik Malfoy gülüşünü yerleştirdiğinde sinirlerimin iyice yükselmesine engel olamadım. Bu ikisi neyin peşindeydi.

"Malfoy  Grindelwald'la konuştuğumuz şekilde ilgilen. Sorun çıkmasını istemiyorum. Ben Herm'in her şeyi anlamasına yardım edeceğim" 

Tom bana doğru yürürken elimde olmadan geri çekildim. Ondan korkmak istemiyordum ama şu an benden bir şeyler saklıyordu ve bu haliyle onu Voldemort'tan ayırt etmek neredeyse imkansızdı. Korkumu fark ettiğinde duraksasa da bana doğru yürümeye devam etti. Elimi tutmaya çalıştığında onu durdurdum