değişim~tomione

Benim Zamanım

Herm'den

"Bize bir şans daha ver. Birlikte bunların üstesinden gelebiliriz"

Beynim neler olduğunu anlamakta zorlanıyordu. Riddle böcürtümün kendisi olduğunu anlamıştı ve ona gerçeği söylemekten başka yapabileceğim bir şey yoktu. Ona sadece gelecekten geldiğimi ve onu tanıdığımı söylemiştim ama bunu burada bırakmayacağını biliyordum. Daha fazla bilgi almak isteyecekti. Ona istediklerini veremezdim. Harry'e böyle bir şey yapamazdım.

Sesi son derece anlayışlı ve yumuşak gelen Riddle'a baktım. Eşsiz yeşil gözleri vereceğim cevabı beklerken ilgiyle bana bakıyordu. Ona ne demeliydim? Yanında olmayı gerçekten istiyor muydum? 

"Birlikte olsak bile sana gelecekle ilgili hiçbir şey söylemem. Onun için rol yapmayı bırakabilirsin" sesim tahmin ettiğimden daha güçlü çıkarken onun sinirlendiğini gördüm. Buna rağmen hala büyüsünün bana ulaşmasını engelliyordu.

"Sana söyledim Herm gelecekle ilgili bilgi edinmeye çalışmıyorum. Çünkü geleceğimin senin anlatacağın şekilde olmayacağına eminim"

"Bundan nasıl emin olabilirsin?" dedim kendime engel olamadan. Soruma cevap vermeden önce elimi ellerinin arasına aldı. Teninden yayılan sıcaklık beni sakinleştiriyordu.

"Çünkü bu sefer yanımda sen varsın." 

Ben daha ona cevap veremeden yeniden dudaklarını benimkilere bastırdı. Beni bu kadar güzel öperken nasıl ona direnebilirdim? Ona aşık olduğumu biliyordum. Eğer onun yanında kalırsam gerçekten onu değiştirebilir miydim? Aşkım bunun için yeterli miydi? Peki ya o beni değiştirirse? Bu kadar önemli bir şeyi, geleceği, kendi bencilce duygularım için tehlikeye atabilir miydim?

"Tommmm ben bunu yapabileceğimi sanmıyorum" dedim sonunda geri çekildiğinde. Dudaklarının sıcaklığını hala dudaklarımda hissedebiliyordum

"Neden?" 

"Bu bencilce olur. Ben geleceği tehlikeye atamam"

"Zaten benimle birlikteydin. Problem benim öğrenmiş olmam mı?" büyüsü konuşmanın başından beri ilk defa bana ulaşmıştı ve bu canımı acıtıyordu. Onu çok sinirlendirdiğimi biliyordum

"Anlamıyor musun bu doğru değil? Ben hiç buraya gelmemeliydim. Senin Grindelwald'la hiç karşılaşmaman gerekiyordu. Şimdiden bir çok şey değişti. Geleceği daha fazla tehlikeye atamam" Onu daha fazla sinirlendirmeden bu durumdan kurtulmak istiyordum

"Ama karşılaştım değil mi? Beni yaraladı ve kafamın içinde bir bombayla dolaşıyorum. Bunlar senin sözde geleceğinde yoktu değil mi?" ayağa kalkıp yürümeye başladığında şaşkın gözlerle ona bakıyordum

"Ne demek istiyorsun?" 

"Beynimin içinde Herm. Benimle konuşuyor. Sana zarar vermemi istiyor. Ve daha bir sürü şey. Hangi laneti kullandığını bilmediğim için bunu düzeltemiyorum."

 O konuşurken bende ayağa kalkmıştım. Söyledikleri beni bir kez daha şaşırtmıştı. Bütün bu yaşananların sorumlusu bendim. O haklıydı. Gelecek artık benim bildiğim gelecek değildi. Ve asla eskisi gibi olmayacaktı

"Dumbledore yardım edebilir" dedim umutsuzca. Aklıma gelen tek çözüm yolu buydu

"Ciddi olamazsın değil mi? Çünkü son baktığımda ihtiyar beni ölüme yollamıştı ve ben onun yüzüne bakarak onu öldüreceğime yemin ettim" dedi dalga geçer ses tonuyla

Söylediklerinin doğru olduğunu biliyordum. Her ne kadar kabul etmek istemesem de bu Dumbledore benim tanıdığım adam değildi. Burada kaldığım süre boyunca ona olan saygım tamamen kaybolmuştu ve yerini öfkeye bırakmıştı. Ama bu konuda yardım edebilecek tek kişinin o olduğunu da biliyordum. Sonuçta o dünyanın gelmiş geçmiş en güçlü ve bilge büyücüsüydü. Voldemort dışında...