değişim~tomione

Birlikte

Öncelikle hepinize hikayeye vermiş olduğunuz destekten ötürü çok teşekkür ederim. Umarım bölümü keyifle okursunuz. Yorum bırakmayı unutmayın

Tom'dan

Granger'ı ilgiyle inceliyordum. Bana bakışlarında sanki farklı bir şey vardı. Daha önce gözlerinde hiç görmediğim bir şey. Gözlerindeki bu ifadeyi sevdiğimi fark ettim. Gerçi bana nefretle bakmadığı her ifadesi hoşuma gidiyordu. Ben gözlerindeki ifadeyi düşünürken dudaklarımda sıcak bir baskı hissettim. Granger'ın beni öptüğünü fark etmem  biraz zaman almıştı. Onu geri öperken gülümsediğimi biliyordum.

Bu duygu neydi? O kıza karşı ne hissediyorum bilmiyorum ama bunu hissetmek hoşuma gidiyordu. Bu basit insanların hissettiği sevgi olamazdı. O halde neydi bu?
Ellerim onun saçlarında dolaşırken bir yandan da onu öpmeye devam ediyordum. Ağzından küçük bir inleme kaçtığında geri çekildim. Ne ara olduğunu anlamasamda onun üstünde duruyordum. Bu duruma nasıl gelmiştik?

"Bacağım" dedi nefes nefese. Üzerinden kalkıp yatağın diğer tarafına geçtim.

"Ben fark etmemişim" dedim gerçeği söyleyerek. Gözlerini acıyla kıssada dudaklarında bir gülümseme oluştu.

"Önemli değil, sanırım" kararsız ifadesi gülmeme sebep oldu

"Neden gülüyorsun?"

"Sanki çok büyük bir suç işlemiş gibi duruyorsun" dedim gülmem daha da şiddetlenirken.

"Seni öpmeyi istedim. Bence yeterince büyük bir suç" dedi. Hem gülüyordu hem de yüzüne ciddi bir ifade yerleştirmeye çalışıyordu.

"Beni öpmeyi istemek suç mu?" Sözleri tuhafıma gitmişti

"İnsanları soğuk kanlılıkla öldürüyorsun Riddle. İnsanların acı çekmesi seni mutlu ediyor" söylediklerinin doğru olduğunu biliyordum. Bu bendim. Kendinden başka kimse umrunda olmayan asil slytherinin son varisi.

"Ve sende dürüst bir gryffindor olduğun için benim gibi bir canavarla olmayı istemek sana suç gibi geliyor" dedim tuhaf bir sesle

"Seni bir canavar olarak görmeye çalıştım. Ama yaptığın onca kötü şeye rağmen bir şekilde hayatımı kurtarıyorsun. Seni nasıl canavar olarak görmeye devam edebilirim ki?"

Sözlerinde samimi olduğunu görebiliyordum. O beni kısa süredir tanıyor olsada en iyi tanıyan kişiydi. Beni birilerini öldürürken görmüştü, ona affedilmez lanetle işkence etmiştim ama yinede benim yanımdaydı.

"Sana daha öncede sordum ama neden yanımdasın?"

"Yanında olmamı istemiyor musun?"

Soruyu bir süre düşündüm. Her zaman yalnızlıktan zevk almış ben onu yanımda istiyor muydum?

"Ben yanımda birilerinin olmasına alışkın değilim ama" duraksadığım an o söze girdi

"Bende senin gibi birinin yanında olmaya alışkın değilim. Ama bunu birlikte öğrenebiliriz"

"Birlikte" fikirle gülümsemiştim. Bu gerçekten ilginç bir deneyim olacaktı

"Pekala şimdi ne olacak?" Diye sordum bir süre sonra. Yatakta uzanmış birbirimize bakıyorduk. Rengi şimdi normale dönmüştü.

"Bilemiyorum Riddle. Daha önce hiç böyle bir durumla karşılaşmadım"

"Biliyor musun bana Tom dediğinde kendimi çok tuhaf hissettim"

"Voldemort demediğim için sinirlendin mi yoksa?" Dedi karmaşık bir ifadeyle. Hala o ismi nereden öğrendiğini bilmiyordum ama şuan için öğrenemeyeceğimi biliyordum.