değişim~tomione

Tatil Bölüm 2

Tom'dan

Kimse kötü doğmaz yaşadıkları şeyler onları kötü olmaya iter derler. Ben buna inanmıyorum. Kötülük kişinin içinde her zaman vardır. Tıpkı mutlak iyiliğin asla var olmayacağı gibi. Eğer kişiye uygun şartlar oluşturulursa kendi çıkarını korumak için başkasına zarar vermekten çekinmez. Bu tarih boyunca hep böyle olmuştur. Zayıf olduğu için ezilen kişiler gücü ele geçirince altlarındakileri ezmekten çekinmezler.

Güneş ışığı odayı yavaşça aydınlatırken yanımda çırılçıplak uzanan kıza baktım. Yüzüne huzurlu bir ifade hakimdi. Gece yaşananları hatırladıkça gülümsedim. Bir gün nasıl bu kadar korkunç başlayıp böyle güzel bitebilirdi?

Dün o muggle yetimhanesine girdiğimde hissettiğim duygu kesinlikle zayıflıktı. Kendimi korumak için yapacağım her şey Dumbledore'nin beni okuldan kovmasıyla sonuçlanırdı. O bunaktan öyle nefret ediyorum ki umarım Grindelwald'ı yener ve hayatına son verirken gözlerindeki yalvaran ifadeyi görebilirim. Cole'un her darbesinde intikam planımı düşünüp güçlü kalmaya çalıştım. Her ne kadar zihinsel olarak güçlü olsam da fiziksel olarak zayıftım. Bedenim isyan bayraklarını çoktan açmıştı ve buna ne kadar dayanabileceğimi bilmiyordum. Yerde hareketsiz yatarken bombaların seslerini duydum. Lanet muggleler büyücüleri saklanmaya itmeleri yetmiyormuş gibi bir de savaşarak dünyayı berbat hale getiriyorlardı. Bunların hepsini düzeltebilirsin Tom dedim kendi kendime. Gücü ele geçirdiğimde muggleların büyücüler üzerindeki saçma baskısını kaldırıp büyücüleri hak ettikleri yere taşıyabilirdim. Bunun içinse güçlü olmam ve bu acılara katlanmam gerekiyordu. 

O lanet yerde ne kadar yattım bilmiyorum ama Herm'in sesiyle kendime geldim. Burada ne arıyordu? Soruyu sesli sormuş olmalıyım ki bana cevap verdi. Minik elleriyle beni taşımaya çalışırken kendimi hiç olmadığım kadar güçsüz hissettim. İleride yanımda olmasını planladığım kadın beni bu halde görmüştü. Bu durumu düzeltmem gerektiğini biliyordum. Belkide hafızasını değiştirmem gerekecekti. Beni yetimhanenin dışına kadar taşıyıp cisimlendiğinde son cisimleniş anılarım hafızamda canlandı. Çatlak kazanın önünde belirdiğimizde bu sefer septirmediğimizi biliyordum. Herm bu sefer beni çatlak kazanın içine sürüklediğinde bütün gözler üstümüzdeydi. Gecenin bu saatinde insanlar neden ayaktaydı? Bir odaya girdiğimizde kendimi yatağa attım ve karanlığın huzurlu kollarına kendimi bıraktım

Kendime geldiğimde yaralarım tamamen iyileşmişti. Herm'in yatağın yanında yerde uyuduğunu gördüğümde kendimi tuhaf hissettim. Bu kız okula ilk geldiğinde benim için bu kadar önemli olabileceğini kesinlikle düşünmemiştim. Şimdiyse beni o korkunç durumdan kurtararak ne kadar işe yarar olduğunu kanıtlamıştı. Gümüş eline dokunduğumda kıpırdanmaya başladı. Bütün gün yaşadığım kötü deneyimden miydi bilmiyorum ama kahve gözleri her zamankinden daha güzel parlıyordu. Yüzüne yerleştirdiği çekingen ifade onu daha da karşı konulmaz yaparken onu kucağıma oturttum. Ben kendimi durduramıyordum ve görünen o ki onunda durumu çok farklı değildi.

Yaşananları düşünüp gülümsedim. Onunla birlikte olmak kesinlikle diğer kızlardan çok daha farklıydı. İlk defa bir kızla birlikte olurken onunda nasıl hissettiğini önemsemiştim. Belkide hayatımda ilk defa kendimden başka birinin nasıl hissettiğini önemsemiştim ve bu benim için çok büyük bir değişimdi. Gözlerimi sağ göğsünün üstündeki büyük beyaz yaraya sabitledim. Buna kesinlik kara büyü sebep olmuştu.  Grindelwald'a karşı savaşmadığından artık emin olduğuma göre bu yarayı nasıl almıştı? Cevabı sorarak alamayacağımı biliyordum. Komodinin üzerinde duran asayı aldım ve uykudaki kıza doğru salladım. Legimens

Çeşit çeşit saatle dolu bir odadaydım. Herm şu an olduğundan daha küçük görünüyordu. Kızıl saçlı bir kızla birlikte siyah sakallı yüzünde yara olan bir büyücüyle düello ediyordu. Adam asasına kızıl saçlıya salladığında kızın acı dolu çığlıkları bütün odada yankılandı. Adam yüzünde korkunç bir gülümsemeyle Herm'e döndüğünde Herm ona bir dil bağlama büyüsü gönderdi. Arkadaşına yardım etmek için can attığı belliydi. Ama adamın daha başka planları var gibi gözüküyordu. Üzerindeki dil bağlama lanetini kaldırmadan asasını kırbaç vurur gibi salladı. Herm'in yüzündeki ifadeden laneti bilmediği anlaşılıyordu. Ben ise dehşet dolu bir ifadeyle kızı sağ göğsünün üstünden vurmak üzere olan Haz lanetini izledim. Demek ki yaraya bu lanet sebep olmuştu. Lanet Herm'i vurduğunda anının bitmesini bekledim ama devam ediyordu. Herm eli göğsünde acı dolu çığlıklar atarken adam asasını kendine salladı ve üzerindeki laneti kaldırdı. Yüzüne mide bulandırıcı bir gülümseme yerleştirirken yerde acı içinde kıvranan Herm'e doğru ilerledi. 

"Şimdi küçük bulanık sonunun böyle olacağını hiç düşünmemişsindir"

"Uzak dur ondan" dağınık siyah saçlı yuvarlak çerçeveli gözlüklü çocuk asasını adama sallarken Herm acı dolu bir soluk daha verdi ve anı bulanıklaştı

Kendimi kızın zihninden çektiğimde sinir bütün bedenimi ele geçirmişti.Bu doğru olabilir miydi?

"Kalk" dedim sertçe dürterek

"Tom iyi misin?" dedi ne olduğunu anlamaz gözlerle bakarken

"Bu doğru mu?" dedim doğru olmaması için yalvarırken

"Ne doğru mu? Kabus mu gördün?" yüz ifadesinden korktuğu anlaşılıyordu

"Adamın söylediği şey. Sen, sen bir bulanık mısın?" dedim kelimeyi söylerken içimde oluşan öfkeyi dizginlemeye çalışmayarak

"Sen nasıl öğrendin?" dedi yataktan kalkıp benden uzaklaşmaya başlarken. 

Öfkenin bütün bedenimi ele geçirdiğini hissettim. O bir bulanıktı ve bunca zaman bana yalan söylemişti. Bütün sömestre onun yanında olduğumu düşündükçe tiksinti bütün vücuduma yayılmıştı. Ve dün gece.. Lanet olsun onun gibi biriyle nasıl yatabilmiştim? Kendimi enfekte olmuş hissediyordum.

"Yalanın ortaya çıktığı için endişelendin sanırım ve endişelenmelisin de" dedim bir yandan giyinerek bu yerde daha fazla kalamazdım.

"Tom lütfen dinle" dedi kolumu tutarak

"Bir daha bana dokunursan hayatını sonlandırmakta hiç tereddüt etmem anladın mı? Seni iğrenç bulanık" 

Odadan çıkarken kızın hıçkırıklarını duydum. Lanet olsun şimdi ne yapacaktım?

Kısacık bir bölüm geldi umarım beğenirsiniz