Twins {5sos Fanfictie} √

H.22

P.O.V. Sabine
'Beter opletten dikke, nutteloze kip.' Sorry, ik kan er niks aan doen. Als die stem bij Es weer terug is, zou ze dan ook weer afvallen? Ze ging wel weer hardlopen, maar dat was voor de conditie. Als ze maar niet expres gaat kotsen. Shit, de laatste tijd is ze al aan het kotsen... Dat kwam door de ei.  "Sabien, zullen we gaan voetballen?" Vraagt Calum, ik knik en sta op. Een beetje extra beweging kan geen kwaad voor mijn buikje. 'Nee, dat kan zeker geen kwaad.' Ik zucht zacht. "Wat is er? Je zucht zo diep." Zo diep zuchtte ik niet toch? "Mwah, gewoon een beetje moe." Ik zie Calum bedenkelijk knikken. Volgens mij geloofd hij me niet zo heel erg... Ik ren naar de bal en zie Calum lachen. "Zo ken ik je weer!" Lacht hij. Ik lach gewoon mee, ik zou actrice moeten worden!

Uitgeput liggen Calum en ik in het gras te kijken naar de sterren. "Speel je eigenlijk een instrument?" Vraagt Calum opeens. "Ja, gitaar. Maar die ligt bij mijn, tja, vorige huis?" Hij knikt. "Als je wil, heb ik nog wel een gitaar liggen. Ik doe er niks meer mee, ik heb een andere." Zegt hij. "Lief aanbod, maar ik neem geen dure dingen aan. Ook al ben je mijn broertje." Grinnik ik. Ik ga rechtop zitten. "Calum? Hoe vermoord je een monster? Van de buitenkant of de binnenkant?" Vraag ik. "Ik denk buitenkant, je hakt zijn hoofd er gewoon af. Hoezo?" Misschien omdat er een vreselijk monster in mijn hoofd zit en ik hem van de buiten kant probeer te moorden. "Gewoon, stel je voor he, ik wordt ooit aan gevallen." Lach ik, Calum lacht mee.

"Hoe zit het tussen jou en Ash of jou en Mikey?" Ik haal mijn schouders op, geen idee. Ik ga in ieder geval niet met ze praten. Alhoewel dat misschien wel slim is om te doen. 'Maar jij bent niet slim, je bent een domme kip' wat hij mijn monster nou met kippen? "Ik weet het niet, mijn hoofd zit vol met dingen. Alles wat gebeurd is in zo'n korte tijd..." Calum knikt begrijpelijk. Met Cal kan je beter praten dan je verwacht. Hij is echt een lieve jongen, alleen jammer dat ik zo'n trut ben. Ik verberg alles voor iedereen... Zelfs voor mijn tweelingbroer. Hoe erg ben je dan?! 'Misschien moet je er een einde aan maken?' Wat hoe bedoel je? 'Je weet wel, hier verderop is een meer. Er zullen vast een paar stenen liggen. Maak die stenen vast aan je poten en spring in het meer. Dan ben je van mij af en je problemen.' Hmm, misschien is dat een goed idee. Nee! Ik moet het niet zo ver laten komen. "Wat moet je niet zo ver laten komen?" Vraagt Calum. Shit, ik dacht weer hardop. Ik kan geen smoes bedenken, ik barst in tranen uit en ren weg. Misschien kan ik naar dat winkeltje?

'Je had me bijna verraden, en je hebt al teveel gezegd tegen die andere depressieve kip... Of het meer, of je verstopt je tot je gevonden bent. Geen winkel. En zoek iets scherps.' Ik raak weer bij af... Stemmen terug, leven weg... Liefde verdwenen en moed weg gezakt. 'Wees sterk Sabien, kom niet terug naar de hel op aard...' Wat, ik heb nog nooit twee stemmen gehad. 'Ga nu naar de winkel en luister niet naar de boze stem.' Oke? 'NEE! Luister naar me, zij is slecht.... Mij ken je toch al langer.' 'Dat is het juist, jij bracht haar bijna de dood in! Ga naar de winkel.' Ik begin te huilen, ik kan dit niet meer. 'Meer, ga naar het meer.' Ik zak door mijn knieën en ga in de bosjes zitten, niemand die me ziet. Zo luister ik naar de ruziënde monsters...