Twins {5sos Fanfictie} √

H.36

P.O.V. Sabine
Verdrietig en teleurgesteld loop ik de kamer uit. Ik snap niet waarom ze zo reageerde, ik zou ook niet zo reageren als zij met Cal zou hebben. 'Misschien vind ze het niet goed als een dik vet varken met haar hotte tweelingbroer heeft.' Misschien heeft de stem gelijk, misschien heeft de stem altijd al gelijk gehad... Het klopt dat ik dik, lelijk en een nietsnut ben. De pesters hadden al die tijd gelijk, de stemmen logen niet en de krassen op mijn arm vertellen de waarheid. Ik ben zo erg in mijn gedachte dat ik op een vreemde man bots. "Kijk uit emo, ga naar een kliniek ofzo." Zegt hij boos. Ik heb altijd zwarte kleren aan, ben ik echt een emo? 'Ja, een vieze kut emo. Ga naar de kliniek terug man, wordt daar lekker in elkaar geslagen.' Kliniek...

-flashback-
Stil zit ik in een hoekje, ik ben vandaag 17 geworden. Mijn ouders hadden beloofd dat ik die verjaardag thuis zou vieren... Ik zit hier in die nare kliniek met nare mensen. Tenminste, een meisje valt mij op. Sinds de drie weken dat ik hier ben heb ik nog nooit met haar gepraat, misschien zou ik dat eens moeten doen! Ik zucht en sta op, ik klop mijn kapotte broek af. Ja, ik heb al drie weken dezelfde kleren aan. We krijgen hier niks! Ik loop de kliniek door, op zoek naar het mysterieuze meisje. Als ik in de grote zaal kom zie ik haar zitten, in een hoekje met oortjes in. Zo zie je haar altijd. Ik loop stilletjes naar haar toe en ga naast haar zitten. Ze kijkt op en doet haar oortjes uit. "Hey.." Zeg ik zachtjes. "Hi." Zegt ze. "GEEN GEPRAAT. MOGEN JULLIE ELKAAR." Roept de hoofdjuf, het meisje geeft me een seintje van 'nee'. Ik schud mijn hoofd. En toen werden we de koelcel ingeschopt. Letterlijk! We zijn wel afgekickt omdat daar simpelweg niks was om te gebruiken. En als je niet wou eten dan liep het niet goed af...

-end flashback-

Ik zit huilend in het park, een plek die niemand kent. Ja, in Hawaï heb ik ook m'n plekjes. Ik kijk naar mijn armen, misschien heb ik al deze pijn wel verdiend. Misschien ben ik er alleen om alle pijn op te vangen. Ik schrik als ik ineens mijn telefoon hoor. Ik probeer zo vrolijk mogelijk op te nemen, wat volgens mij goed lukt.

C- Calum S-Sabine

C- Hey zussie. Zin in een film?
S-Hey Cal, ja gezellig!
C-weetje wat een leuk beroep is voor je? Waar je heel goed in bent.
S-euhm nee? Vertel?
C- actrice, je hebt alleen pech dat je broertje alles door heeft. Waar ben je, ik kom naar je toe!
S- wat? Waar heb je het over?
C- het gaat niet goed met je, dat heb ik door. Ik kom nu naar je toe.
S- wat? Ik kom wel naar de vakantie villa.
C- zie je zo. Ik hou van je!
S-tot zo, love you to.

Hoe wist hij dat ik me kut voel? Ik sta op en loop richting de villa. Wat als ik me nu gewoon voor een bus werp? Wat als ik dan gewoon dood was? Niemand die me mist toch? 'DUDE, Calum houdt van je!' 'Nee, hij kan ook goed acteren.' Wat? Ik loop de weg over en hoor getoeter. Snel ren ik verder, ik kan het niet... Ineens zie ik de man van de winkel staan. "Hey meisje, wees voorzichtig met jezelf. Breek je mooie koppie niet over nare dingen." Zegt hij, en weg is hij. Ik loop de villa binnen en zie Ashton in de badkamer. Hij heeft een nat gezicht van het huilen en staat op het punt om te snijden. "Ash! Stop." Ik ren naar hem toe en grijp hem vast in een knuffel. "Er zijn mensen die van je houden." Zeg ik er achter aan.