Twins {5sos Fanfictie} √

H.76

P.O.V. Sabine
"Sorry..." Zeg ik zacht tegen Calum. Nu doen ik hem toch weer pijn, maar ik voel me veilig in zijn armen. Ik wou dat dit voor eeuwig zo kon blijven liggen, dat de tijd stopte... Ik sta op en kijk naar Calum. "Sorry, voor het ontmoeten van zo'n depressief kind." Hij staat op met tranen over zijn wangen. "We komen hieruit, echt waar! Droog je tranen maar." Zegt hij terwijl hij mij omhelst. Alweer. Ik zucht en knik, ik veeg mijn tranen af en druk een kus op zijn wang. "Dankjewel voor het zijn van de beste broer ever." Hij glimlacht en loopt weg, ik plof op mijn bed en pak het schrift. Schrijven lucht echt op.

P.O.V. Calum
Ik loop naar mijn kamer, ik ga Ash even bellen of hij langs kan komen... Ik moet hem even spreken, hij is echt de 'vader' van de band. Hij helpt je wanneer het nodig is. Ik tik zijn nummer in en doe de telefoon aan mijn oor en wacht tot hij opneemt.

A- Ash C-Cal
A: jo, bro. Hoe ist?
C: jo, mattie... Ja, eigenlijk niet zo goed op dit moment.
A: WATTAN?
C: rustig! Het is gewoon... *ik start te huilen* s-Sabien..
A: ik kom eraan! Wacht even.
C: oke... Tot zo bro
A: tot zo man.

Ik hang op, ik wacht een minuut en de kamerdeur gaat open. Ash staat in de deuropening. "Jo, wat is er?" Vraagt hij, ik begin te huilen. Wat ben ik een mietje... Ash komt naast me zitten en kijkt me vragend aan. Ik begin te vertellen, ik leg alles uit, van Michael en Sabine, van de problemen van alles. Ashton slaat een arm om me heen. "Wat erg! Ik denk dat Michael het niet zo bedoelde en echt niet wou dat Sabine zoveel pijn kreeg." Zegt hij. Nou word hij mooi, nu zegt hij dat Michael er niks aan kan doen. "Michael heeft het hart van mijn zusje gebroken, ze wil dood oke?!" Roep ik. Oops, dat floepte eruit... "Wat?" Vraagt Ashton bang. "Sorry, dat mocht je niet weten. Vergeet het maar." Zeg ik nors. "Hoe the fack kan ik dat vergeten man?" Zegt hij boos en verdrietig. "Sorry."

"Calum!" Hoor ik Luke roepen. Luke en Michael verschijnen in de deuropening. Mijn blik word duister als ik Michael zie. Sukkel. "Wat?" Snauw ik. "We gaan het zo uitleggen aan iedereen." Zegt Luke. Ik knik en loop naar Sabine, ik hoor nog net de vraag waar Esmee is. Ik haal mijn schouders op en vervolg mijn weg naar Sabine. "Sabine?" "Hmm." "We hebben een 'bijeenkomst'." Zeg ik, ik hoor gelach en de deur gaat open. "Ik kom d'r aan, ga maar vast." Zegt ze, ik knik en loop naar beneden. Ash zit d'r al.

P.O.V. Sabine
Ik zie Michael boven komen met Esmee in zijn armen, daar achter loopt Calum en Ash. "Ha, je hebt toch wel een hart." Zeg ik sarcastisch en ik draai me om naar de 'woonkamer' die we boven hebben. Es word op Luke zijn schoot gezet en ik zit in de kleermakers zit tussen Michael en hun in. Nou, kom maar op met die smoes. Ik werp een boze blik naar Michael die met een gebroken gezicht terug kijkt. ''I-ik, h-het, ik kan dit niet Luke kan jij het zeggen?'' Vraagt hij. Oke, miet. Luke knikt en begint te vertellen. Iets over dat die kus moest van het management en dat Michael het echt niet wou. Wat een stomme smoes. Ik kan hem echt niet vergeven.... "Maar waarom die smoes?" Vraag ik na een tijdje met een hele erge trillende stem. "Het spijt me, ik had het nooit mogen doen." Zegt Michael trillend, wat een kut smoes. "Maar op jou vraag, ik moest van het management wat verzinnen." Fluistert hij in mijn haar. Shit wat moet ik doen, ik moet wat zeggen. Ugh waarom trek ik mijn bek nou niet los. 'Omdat je een mietje bent.' Oke, welkom terug Annabelle. Verkeerde moment. Boek nog maar een vakantie. 'Ha ha ha. Nee.' Mijn schouders schokken helemaal van angst. 'Waarschijnlijk vond Michael het meisje waar hij mee 'moest' kussen veel leuker dan jij!' Ik voel dat ik op Michael zijn schoot gezet word. Iemand doe wat! Ik wil dit niet, mijn hart is een magneet en zijn hart is de andere helft. Ik blijf zo aan hem kleven! Iemand?! Ik word rustig, maar dat wordt ik altijd bij hem... Ugh, liefde is stom. Michael schraapt zijn keel en begint te praten. "Ik wil het over Esmee hebben..."