Twins {5sos Fanfictie} √

H.29

P.o.v Esmee

Ik pak snel voor Mickey's neus de laatste unicorn panekoek weg en pak smarties, suiker, dropfeters en nog wat wat glitterig is. 'Dit is niet goed voor je' mompelt Lana. 'Anders krijgen ze argwaan' antwoord ik fel terug. Ze mompelt wat, wat ik niet kan verstaan en gaat bij de deur staan.
'Kappen met eten ver varken!' Roept Lana me na de 12 pannekoek toe. Ik probeer haar te negeren maar dat lukt niet. 'Luisteren nu!' Langzamerhand word ik steeds banger van haar. Opeens verschijnt ze voor me. Ik trek wit weg. 'Esmee kijk me aan' zegt sabine, ze pakt mijn hand en ik probeer naar haar te kijken. 'Kijk naar mij, jij gaat me je bent bijna 1000 kilo zwaarder geworden' zegt lana. Opeens verschijnt er een jongen. 'Kom ik breng je naar en plek zonder pijn' zegt hij zacht. Ik sta op en let niet wat er daarbuiten gebeurd. Ik let alleen op de jongen, hij voelt vertrouwt. Zonder enig besef leid de jongen me naar de keuken. 'LUISTER NIET NAAR HEM, HIJ WIL JE DOOD EN DAN LIG JE DAAR. DOOD TERWIJL JE DUIZENDE KILO'S WEEGT, LUISTER NAAR MIJ EN KOM TERUG' ik schakel haar uit. Opeens zegt Sabine 'Esmee, doe niks waar je spijt van zult krijgen. Ik ga je helpen, wij gaan je helpen' waar moet ik spijt van krijgen dan, ik luister gewoon naar Lana en de jongen zonder naam. 'Hier, voor derest moet je het zelf doen' de jongen wijst wat aan, een reuzen mes. Als ik opkijk zie dat de jongen weg kijkt. Ik zet het mes op mijn arm beter gezecht, mijn slagader, hij heeft gelijk ik wil naar een vredige wereld. De kinderen van vroeger hadden altijd al gelijk. Ik verdien echt geen leven. 'Esmee, kom hier, ga zitten en keg het mes neer.' Ik schud mijn hoofd, tranen dwarrelen over mijn wangen, waarom? Geen idee. Ik stroop Mijn mouw op, weg van deze hel. "Esmee, nee! Snij mij, ik kan er nog wel een paar bij..." Zegt sabine tegen mij. Vanuit de game ruimte hoor ik Calum en Michael freaken. Zeker om Sabine. 'Ja zeker om haar, niemand mag je het is allemaal gespeeld' zegt Lana.

Ik neem mijn besluit. Dan maar dood, in druk het mes in mijn pols en het laatste wat ik weet is dat ik op de grond viel, en Sabine nog iets roepen van 'bel de ambulance' voor ik uit val.

'Kom esmee' zegt een stem. 'Wie bent u?' Vraag ik vriendelijk. 'Dat maakt niet uit. Voor welke kant kies je ga je rechtdoor links of rechts?'
-korte beschrijving rechtdoor is naar coma links is dood rechts is leven met 15% dat ik dat haal-

Ik besluit rechtdoor te gaan. Dan heb je minder kans op dood. En dan heb je geen pijn. 'Rechtdoor' mompel ik en ik word rechtdoor getrokken. 'Hallo Esmee, je beslissing gemaakt zie ik. Ik knik voor me staat en vrouw in een wit kleed. 'Waarom bent u hier' vraag ik. Ze kijkt me raar aan en zegt dan. 'Ik ben hier omdat, ik problemen had, ik mezelf sneed en ik er nooit over praten. Jij?' Ik knik. 'Oow oke, ik ben hier omdat de stemmen me overnamen, ik gepest werd. En ik en mes op mijn slagader heb gezet' zeg ik in een adem. Ze knikt en pakt mijn hand. 'Wat gaan we doen?' 'We gaan naar de stad, daar krijg je een huis voor de zekerheid, als je dit niet overleeft dan blijf je hier. Zoals mij, je gaat dan niet echt dood, en blijft hier voor altijd' ik knik, en stap mijn huisje binnen...