Twins {5sos Fanfictie} √

H.98

P.o.v Michael.

Kreunend sta ik op, ik heb gisteravond mezelf in slaap gehuild, ik ben zo slechte broer. Als ze terug is laat ik haar nooit meer in de steek. En Trouwens waar is Brian hij is ook een hele dag weg, opeens staat een Brian voor me neus. 'Als je aan de duivel denkt trap je hem op zijn staart' mompel ik. 'Wat zij je' zegt hij. Zijn stem klinkt gebroken, heel gebroken. 'Wat is er' vraag ik. Hij opent zijn mond en sluit hem dan weer, hij steekt alleen zijn hand uit. Ik pak hem vast en hij loopt naar de auto. Mijn voorgevoel voorspeld niks goeds, en mijn voorgevoel had het goed want niet veel later stoppen we voor het ziekenhuis. 'Esmee Clifford' Zegt Brian als hij voor de balie staat, een geirriteerde vrouw kijkt hem aan. 'Kamer 547 op verdieping 5 afdeling... Nouja je ziet het vanzelf' zegt ze. Sloom lopen we naar de lift en drukken verdieping 5 in. 'Op deze verdieping lag Esmee toch... Nee, NEE NEEEEE NEE!' Roep ik ik laat me tegen de want zakken. 'Het is kunstmatig. Ze had bijna haar hele pols doorgesneden' zegt hij zacht. De lift maakt een "pling" geluidje en snel staan we op. '455... 456... 457... hier is het' zeg ik. Ik wil niet eens de deur opendoen maar mijn hand doet het automatisch. Ik vol de tranen in mijn ogen prikken. Esmee licht erbij alsof ze dood is, haar pols in dik verband, haar andere hand in het infuus en allemaal slangentjes in van alles en nog wat. Ik laat me vallen op een stoel en begin te snikken, in stilte zitten we daar bijna drie uur totdat iemand zegt dat het bezoek uur voorbij is. Boos kijk ik hem aan maar loop later wel met Brian mee...

P.o.v Luke

Boos komt Ashton binnengelopen met Adam op de hielen. 'Wat hebben jullie tegen de papz gezegt?' Vraagt Adam. 'Gewoon dat het allemaal nep was en dat ze het deden om populair te worden' hij knikt goedkeurend. 'En waar is de rest?' Vraagt Ashton. 'De rest slaapt en Brian is nogsteeds weg. 'Ben er' zegT Brian, 'als je het over de duivel heb...' Zeg ik 'Trap je hem op zijn staart' vult Ashton aan. Ik knik. 'En wie ben jij?' Vraagt Adam. Ashton schut van achter zijn hoofd. 'Ik ben Brian beste vriend van de meiden en goed bevriend met de Jongens' Ashton zucht opgelucht, als er iemand tegen homo's is is Adam het wel. 'Ben je Gay?' Vraagt hij. 'Ik ben Bi, ik weet nog niet goed wat ik ben' zegt hij. Hij kan ook goed toneel spelen. 'Ik hoop maar niet dat je Gay bent anders mag je meteen weg.' Zegt Adam afkeurend en dan loopt hij weg. 'Wat een zak' zegt Brian als Adam de deur uit is. 'Zeg dat wel, en wij moeten perse naar hem luisteren' kreunt Ashton, hij laat zich achter op de bank vallenwaar ik lig. Een pijnlijke kreun ontsnapt uit mijn mond als ik probeer Ashton weg te duwen. 'Ga je nu vreemd Ashton' zegt Brian afkeurend, een traan glijd over zijn wang. 'Nee schatje... Natuurlijk niet ik wis niet dat hij er lag' snel slaat hij zijn armen om hem heen en geeft hem een kus op zijn lippen. 'HUUR EEN KAMER!' Schreeuw ik. Lachend lopen ze naar boven, ik wil niet eens weten wat ze gaan doen... Mijn Telefoon maakt een geluidje dat ik een berichtje binnen heb. 'Hey schatje... Al lang niet meer van je gehoord... Je houd toch nog wel van me. Xx Wendie' ik laat het voor wat het is en laat mij weer terug achterover vallen, wat is het leven een bitch. Net zo erg als Karma...