Twins {5sos Fanfictie} √

H.82

P.O.V. Sabine
Als ik Ash losgelaten heeft omhelst Calum me. "Knuffel van Mali." Zegt hij, al gelijk begrijp ik dat hij haar alles uitgelegd heeft. "NIEMAND SLAAT ZIJN EIGEN ZUSJE OETLUL." Hoor ik Esmee roepen, gelijk laat ik Calum los en ren de gang op. Esmee haast zich naar beneden en ik ren haar achterna. "Lekker bezig." Sis ik nog naar Michael die boos voor zich uit staart. Ugh, loser. Ik kijk door de deur opening en zie Luke en een meisje zoenen. Onee, Esmee! "Nieuwe slet gevonden zie ik?" Hoor ik Esmee gebroken zeggen. Kut lul dat het is, kut wereld, kut leven. "UM...O." Stotterde Luke en weg is Esmee. Ik wil haar achterna rennen maar struikel over Luke zijn domme pinguïn knuffel en flikker op mijn bek. Auch. "JEMIG LUKE, RUIM DIE TERING KNUFFEL EENS ACHTER JE REET OP." Schreeuw ik extreem boos als ik zie dat hij toch weer gaat zitten met die tuthola.

Ik loop naar dat mens toe en trek haar aan haar haren mee naar de deur. "Ik hoop dat je weet dat je geholpen hebt met het verpesten van een sterke band bitch." Zeg ik en ik open de deur en duw haar de stoep op, ze kijkt me arrogant aan, doet haar haar goed en loopt weg. Stomme trut. Ik loop terug naar de woonkamer terwijl ik mijn mobiel pak en Esmee haar nummer draai. "Ik hoop dat je weet dat je geen kans meer hebt?" Zeg ik boos tegen Luke, hij kijkt schuldig en pakt zijn mobiel. Ik doe mijn telefoon tegen mijn oor en wacht tot ze opneemt. Maar inplaats van opnemen hoor ik haar voicemail, ik probeer het zeker nog 19 keer en elke keer niks. Ik zak op de grond en heb niet in de gaten dat iedereen beneden is. "Sorry, als je Esmee spreekt zeg dat het me spijt." Hoor ik Michael zeggen. "JA, ALS IK HAAR VERDOMME NOG SPREEK JA. ALS ZE GEEN FUCKING ZELFMOORD PLEEG. IN HAAR DAGBOEK STOND DAT JIJ HET ENIGE WAS WAARVOOR ZE LEEFDE MICHAEL, EN NU BEN JE HAAR KWIJT." Schreeuw ik woedend naar hem, hij kijk verschrikt en gaat naar zijn mobiel. Ash begint te huilen en slaat een arm om me heen. "Als ze dood is is het jullie schuld." Zeg ik tegen Luke en Michael.

"Jongens ik heb een bericht van Esmee!" Zegt Michael, ik zit er helemaal doorheen. Ik kijk op en twee seconden later gaat mijn telefoon. Esmee zegt dat ik en Ash mogen komen en dat het bij de 'speciale' plek is. Ookal zitten we in Sydney, we hebben nog een speciale plek, de boomhut. Ik pak Ash aan zijn arm en verlaat het huis met een handkusje naar Cal en boze blikken naar Michael en Luke. Sukkels. Ik sleur Ashton mee naar de boomhut. "Waar gaan we heen?" Vraagt hij, "esmee!" Zeg ik.

Ik klop op de deur en Esmee doet gelijk open, ik vlieg haar in de armen en Ashton zakt op het bankje en begint te huilen. "Michael is gewoon een sukkel." Zeg ik, ik begrijp Esmee wel maar toch stel ik de vraag. "En dat zeg je over je eigen broer?" Vraag ik, ze knikt zacht. "Wat is er gebeurt?" Vraagt Ashton met een trillerige stem. "Als jullie beloven niet boos te worden.." Zegt Esmee, gelijk schudden we onze hoofden. "Pinky swear?" "Pinky swear!" Net op dat moment gaat mijn FaceTime beltoon af, Brian. "Het is Brian." Ik zie Ash zijn wangen lichtroze kleuren en Esmee knikt als teken dat ik op mag pakken. Ik pak op. "Heyy!" Zeggen we tegelijk. "Is dat hottie daar ook? Die Ashton." Vraagt Brian. Ashton wordt rood en grijnst. Ik draai de camera. "Zat die daar de hele tijd al." Vraagt Brian beschaamd, ik knik lachend.