My Teacher

The New Teacher

Ανοίγω τα μάτια μου και οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν απάνω μου. Γυρνάω από την άλλη πλευρά και δεν βλέπω κανέναν. Μα είμαι σίγουρη πως εχθές δεν πέρασα την νύχτα μόνη μου. Ήταν και κάποιος άλλος μαζί μου. Κάποιος πολύ μεγαλύτερος μου που έκανα και έρωτα μαζί του. Επίσης δεν πήρα και τους γονείς μου τηλέφωνο. Έχω να φάω πολύ κράξιμο και με το δίκιο τους. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και βλέπω ένα σημείωμα απάνω στο κομοδίνο που είναι δίπλα στο κρεβάτι. Το παίρνω να το διαβάσω και έλεγε "ΠΕΣ ΤΟ ΣΑΝ ΕΝΑ ONE NIGHT STAND. ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ. ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ. ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ. ΗΣΟΥΝ ΥΠΕΡΟΧΗ. -ΚΟΛΙΝ" σε 1 δευτερόλεπτο είχα κάνει το χαρτί κομμάτια. Τι θράσος; Τουλάχιστον ας έμενε μέχρι τώρα μαζί μου...Ας τρώγαμε πρωινό μαζί και ύστερα ας έφευγε...Δεν ήθελα να είναι έτσι η πρώτη μου φορά. Αλλιώς το είχα φανταστεί...Ένα δάκρυ κυλλάει από τα μάτια μου και το σκουπίζω αμέσως. Ύστερα φοράω τα ρούχα μου και αποφασίζω να φύγω και να πάω στο σπίτι. Παίρνω ταξί και φεύγω. Καθώς ήμουνα μέσα στο αυτοκίνητο ακούω το κινητo μου να χτυπάει και το σηκώνω.  "Ναι;" "Τζεν; Η Έλλη είμαι. Που στο καλό εξαφανίστηκες; Οι γονείς σου με έχουν τρελάνει στα τηλέφωνα. Δεν ξέρω τι να τους πω." "Συγνώμη Έλλη." "Τζεν...Γιατί ακούγεσαι έτσι; Τι έπαθες;" "Έλλη έκανα μεγάλη βλακεία" Το είπα βουρκωμένη άλλα τα δάκρυα δεν άργησαν να εμφανιστούν.  "Κορίτσι μου τι έπαθες; Γιατί κλαις; Ωχχ όχι! Εκείνος που φύγατε εχθές μαζί...Τζεν τι σου έκανε;!" "Τζεν ήθελα και το έκανα. Και το θέμα είναι oτι το πρωί ξύπνησα με ένα σημείωμα να λέει "Πες το one night stand" δεν με σεβάστηκε καθόλου. Τώρα θα γελάει μαζί μου καο θα νομίζει ότι είμαι από τις εύκολες." "Τζεν είσαι σοβαρή; Τζεν είσαι μόνο 18. Ο τύπος μπορεί να κλειστεί φυλακή αν τον καταγγείλεις. Και αυτό πρέπει να κάνεις! Τζεν πήγαινε στην αστυνομία." "Όχι Έλλη. Όπως σου είπα το ήθελα. Πρέπει να κλείσω τώρα. Έφτασα σπίτι. Θα σου πω και από κοντά αύριο στο σχολείο."
"Ωχ...Εντάξει. Τα λέμε αύριο." Έκλεισα το τηλέφωνο και βγήκα από το αυτοκίνητο. Πλήρωσα και έφυγε. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και πάω μέχρι την πόρτα του σπιτιού. Χτυπάω την πόρτα και την ανοίγει η μητέρα μου.  "ΤΖΕΝ;!" Η μητέρα μου με αρπάζει και με αγκαλιάζει σφιχτά κάνω και εγώ το ίδιο "Τζεν κορίτσι μου που ήσουνα; Εγώ και ο πατέρας σου ήμασταν έτοιμη να πάρουμε την αστυνομία! Που πέρασες την νύχτα; Με ποιον ήσουν;" "Μαμά θα στα πω όλα. Δεν μπορώ να στα κρύψω. Εσύ θα ξέρεις καλύτερα από όλους. Άλλα προς το παρόν θέλω να συνέρθω και να ξεκουραστώ. Ο μπαμπάς;" "Μέσα είναι. Έλα πέρνα μέσα! Πέρασα μέσα και η μητέρα μου άρχισε να φωνάζει τον πατέρα μου και να του λέει πως γύρισα σπίτι. Άρχισα να φοβάμαι λίγο. Ο πατέρας μου δεν τα σήκωνε αυτά. Μου έχει βάλει μερικούς κανόνες. Η μητέρα μου είναι άλλος χαρακτήρας. Ανησυχεί για μένα και ποτέ δεν μου συμπεριφέται σαν τον πατέρα μου. Όλα τα συγχωρεί με μια αγκαλιά. Για αυτό της τα λέω όλα. Μετά από λίγο εμφανίστηκε μπροστά ο πατέρας μου και εγώ τον κοίταξα. Ήταν σοβαρός και με πλησίασε. "Μπορείς να μου πεις που ήσουν όλο το βράδυ; Το ξέρεις πως εγώ και η μητέρα σου πήγαμε να πεθάνουμε απo την αγωνία μας; και δεν σήκωνες ούτε το τηλέφωνο σου!!" "Μπαμπά το ξέρω..Συγνώμη." "Δεν θα ξαναγίνει!
"Όχι το υπόσχομαι." "Που κοιμήθηκες;!" "Σε ξενοδοχείο..." Ο πατέρας μου τότε πήγε να απλώσει χέρι απάνω μου άλλα η μητέρα μου τον σταμάτησε. Κατάλαβε ότι είχα κοιμηθεί με κάποιον. Εγώ ντράπηκα και πήγα στο δωμάτιο μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να κλαίω. Ένιωθα τόσο ντροπή για τον εαυτό μου. Καθώς έκλαιγα τα μάτια μου είχαν κοκκινήσει άκουσα την πόρτα να ανοίγει. Ήταν η μητέρα μου. Σκούπισα τα δάκρυα μου και σηκώθηκα από το κρεβάτι. "Νιώθεις καλύτερα;" "Θες την αλήθεια;" "Όχι."
"Κοπέλα μου δεν χρειάζεται να κάνεις έτσι. Έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή θα το έκανες." "Μαμά δεν στεναχωριέμαι για αυτό. Στεναχωριέμαι γιατί το έκανα με κάποιον πάρα πολύ μεγαλύτερο μου και με έναν άγνωστο. Καταλαβαίνεις;"
"Μα...Πως; Τζεν πες μου ότι μου κάνεις πλάκα. Δεν σε έχω μεγαλώσει έτσι εγώ. Πόσο μεγαλύτερο σου;"
"Μαμά το έκανα με 35χρονο." "ΤΙ;!"
"Μην φωνάζεις σε παρακαλώ. Μην πεις τίποτα στον μπαμπά μαμά σε παρακαλώ..." "Τζεν τι λες; Είσαι με τα καλά σου; Με 35χρονο; Να ήταν ένα παιδί της ηλικίας σου να έλεγα εντάξει! Άλλα 35χρονο; Μα πως συμβαίνει αυτό;" "Μαμά θα σου τα πω όλα στο υπόσχομαι. Άλλα προς το παρόν θέλω να ηρεμήσω. Το απόγευμα έχω να βγω με την Έλλη να ψωνήσουμε για το σχολείο πράγματα. Άσε με για λίγο σε παρακαλώ." "Μου υπόσχεσαι πως θα μου πεις;" "Το υπόσχομαι." "Να ξέρεις πως θα είμαι εδώ ότι και να χρειαστείς" Η μητέρα μου με αγκάλιασε σφιχτά και έφυγε. Εγώ ξάπλωσα στο κρεβάτι και μπορούσα να νιώσω ακόμα τα φιλιά του απάνω στο κορμί μου...Το άγγιγμα του...Θέλω να κοιμηθώ άλλα δεν μπορώ. Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω. Όταν πήγε 6:00 η Έλλη ήρθε από το σπίτι μου και με πήρε να πάμε να ψωνήσουμε σχολικά πράγματα. Φτάσαμε στο μαγαζί και αρχίσαμε να κοιτάμε πράγματα συζητώντας. "Λοιπόν...Πως νιώθεις;"
"Καλύτερα." "Σίγουρα;" "Ναι" "Τζεν πες μου, πως ένιωσες όταν...Εσύ και αυτός..." "Μου άρεσε Έλλη. Άλλα δεν άξιζε." "Πληγώθηκες;" "Εσύ τι λες;"
"Καταλαβαίνω." Συνεχίσαμε να κοιτάμε πράγματα και να αγοράζουμε μέχρι που τελειώσαμε και φυγάμε. Πήραμε καινούρια τετράδια, καινούριες τσάντες, μολύβια και άλλα. Βάλαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και η Έλλη με πήγε μέχρι το σπίτι μου.  "Λοιπόν εδώ σε αφήνω" "Σίγουρα δεν θες να έρθεις μέσα;" "Ναι δεν μπορώ. Έχω κανονίσει. Τα λέμε αύριο." "Έγινε. Τα λέμε" Η Έλλη έφυγε και εγώ μπήκα μέσα στο σπίτι. Η ώρα είχε πάει 9. Άφησα τα πράγματα και πήγα να κάνω ένα χαλαροτικό μπάνιο. Αφού τελείωσα διάλεξα από τώρα ρούχα και έπεσα για ύπνο. Ήμουν τόσο κουρασμένη.

9:00 Π.Μ

"Κόλιν είσαι σίγουρος για αυτό που πας να κάνεις;" "Χέλεν δεν θέλω να πούμε ξανά τα ίδια. Πρέπει να το συνηθίσεις. Εξάλλου δεν έχω άλλη επιλογή. Εδώ με στείλανε για να διδάξω. Τουλάχιστον για 1 χρόνο. Δεν θα πάρει παραπάνω νομίζω." "Αφού είσαι χαρούμενος και αφού δέχτηκες όλα καλά. Λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω. Άντε πήγαινε. Είναι πρώτη σου μέρα. Μην αργήσεις." "Τα λέμε το μεσημέρι" Της έδωσα ένα απαλό φιλί και βγήκα από το αμάξι. Έριξα μια ματιά στο μεγάλο προαύλιο του σχολείου και άρχισα να κατευθύνομαι προς την πoρτα. Μπήκα μέσα και πήγα στο γραφείο του διευθυντή. Χτύπησα την πόρτα και αφού μου είπε να περάσω πέρασα. "Κύριε Κόλιν; Παρακαλώ περάστε μέσα" "Γεια σας κύριε Ντέιβιτ, σας ευχαριστώ!" "Καλώς ήρθατε στο σχολείο μας. Ελπίζω να σας αρέσει." "Ευχαριστώ, το σχολείο φαίνεται υπέροχο." "Είμαι σίγουρος ότι θα περάσετε υπέροχα. Πάμε να γνωρήσετε τους μαθητές σας;; Είναι ήσυχη τάξη μην ανησυχείται." "Πάμε."

Κάθομαι μέσα στην τάξη με τα παιδιά και περιμένουμε. Λένε πως έχει έρθει καινούριος καθηγητής. Να δούμε και φέτος τι θα δούμε. Εκεί που ήμουν έτοιμη να βγάλω το κινητό μου ανοίγει η πόρτα και το αφήνω. Ο διευθυντής με τον καινούριο. Έχει γυρίσει πλάτη και δεν μπορούμε να τον δούμε. Αφήνει την τσάντα του και γυρνάει με χαμόγελο. Ξαφνικά είναι λες και βλέπω μπροστά μου εκείνη την νύχτα. Όχι δεν είναι δυνατόν. Είναι αυτός. Ο καινούριος μου καθηγητής είναι αυτός. Δεν με έχει δει ακόμα. Έχω παγώσει ολόκληρη! "Από δω ο καινούριος μαθηματικός σας. Πιστεύω να είστε καλή μαζί του και να μην ακούω σχόλια!" Αφήνει την τσάντα του πάνω στην έδρα και γυρνάει για να μας δει με χαμόγελο. Κοιτάει προς την μεριά μου και αμέσως το χαμόγελο του σβήνει. Με κοιτάει σοκαρισμένος και φοβισμένος. Η Έλλη κάτι κατάλαβε και με κοίταξε περίεργα. "Κύριε Κόλιν είστε κάλα;" "Εμμμ ναι. Όλα κάλα μπορείτε να πάτε στο γραφείο σας." Ο κ. Ντέιβιτ έφυγε και αυτός με κοίταξε για μια ακόμη φορά. Εγώ έσκυψα το κεφάλι μου. Έκατσε στην έδρα και έβγαλε απo την τσάντα του ένα βιβλίο. Μάλλον είναι για να μας πει τα ονόματά μας.