My Teacher

Happy New Year

Ξυπνάω και ο Κόλιν δεν είναι δίπλα μου. Σηκώνομαι από το κρεβάτι ντύνομαι και πηγαίνω κάτω. Βλέπω στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο να υπάρχει ένα μικρό κουτάκι τυλιγμένο με κορδέλα. Χαμογελάω και πηγαίνω να δω τι έχει μέσα. Το ανοίγω και μέσα υπάρχει ένα υπέροχο διαμαντένιο κολιέ. Δεν είμαι συνηθισμένη να φοράω κολιέ, σκουλαρίκια ή ότι έχει σχέσει με κοσμήματα. Αλλά αυτό μου αρέσει τόσο πολύ που θα το φοράω γιατί ξέρω ότι είναι από αυτόν. Νιώθω δύο χέρια να ακουμπάνε την μέση μου και ένα απαλό φιλί στον λαιμό μου. "Χρόνια Πολλά μωρό μου." τον φιλάω απαλά στα χείλη και τον κοιτάω στα μάτια. "Εγώ δεν σου πήρα τίποτα. Δεν είναι δίκαιο." κοιτάω κάτω στεναχωρημένη και γελάω. "Δεν χρειάζομαι δώρο αγάπη μου. Έχω εσένα και μου είναι αρκετό." τον κοιτάω για μια ακόμη φορά και με φιλάει απαλά. Του χαμογελάω και τον αγκαλιάζω σφιχτά. Νιώθω τα χέρια του να χαϊδεύουν τα μαλλιά μου. 

Σήμερα αλλάζει ο χρόνος. Έχουμε πάει με την Τζεν να ψωνίσουμε για να φτιάξουμε την βασιλόπιτα και διάφορα άλλα πράγματα για το βράδυ. Καθώς βάζω πράγματα μέσα στο καλάθι βλέπω την Τζεν να έρχεται και να φοράει σκουφάκι Αϊ Βασίλη. Δείχνει τόσο αστεία άλλα και ταυτόχρονα τόσο υπέροχη. Γελάει και με πλησιάζει. "Πως δείχνω;!" "Τόσο αστεία." παίρνει ύφος μωρού όταν δεν του παίρνουν καραμέλες και γελάω καθώς την φιλάω. Χαμογελάει και συνεχίζουμε τα ψώνια μας. Όταν τελειώσαμε πήγαμε σπίτι και η Τζεν πήγε κατευθείαν στην κουζίνα. Άρχισε να βγάζει τα υλικά για να φτιάξει την βασιλόπιτα και πήγα να δω και εγώ τι θα κάνει. "Είσαι σίγουρη πως ξέρεις να μαγειρεύεις;" "Κόλιν άσε με να κάνω την δουλειά μου." "Απλά θέλω να μάθω αν θα ζήσω." με κοιτάει λίγο νευριασμένα και γελάω. "Να βοηθήσω;" "Όχι." δεν την ακούω και βγάζω τα τελευταία υλικά από τις τσάντες. 

Αρχίσαμε να φτιάχνουμε την βασιλόπιτα μαζί. Ποτέ δεν ακούει. Καθώς ανακατεύω τα υλικά μου πετάει στο πρόσωπό αλεύρι και αρχίζει να γελάει. Νιώθω ότι έχω γίνει παντού στο πρόσωπό άσπρη. Τον κοιτάω στα μάτια και γελάει περισσότερο. Παίρνω και εγώ το αλεύρι και του το ρίχνω στα μαλλιά. Σταματάει να γελάει και με κοιτάει στα μάτια νευριασμένος άλλα στην πραγματικότητα ξέρω πως δεν είναι. Συνεχίζουμε να πετάμε ο ένας στον άλλον διάφορα υλικά και να γελάμε σαν μικρά παιδιά. "Κόλιν! Κόλιν έλα σταμάτα! Ας αρχίσουμε να φτιάχνουμε την βασιλόπιτα γιατί η ώρα περνάει!" "Μωρό μου από τι φαίνεται θα την φτιάξεις μόνη σου." γυρίζω πίσω και τον κοιτάζω περίεργα και με παράπονο "Γιατί;" "Γιατί εγώ θα πάω να αγοράσω ποτά για να πιούμε. Μας τελείωσαν." "Μμ καλά. Εγώ θα κάτσω εδώ μοναχούλα μου να φτιάξω το γλυκό και να σε περιμένω." "Αωω το κοριτσάκι μου." με φιλάει παθιασμένα καθώς με παίρνει μια σφιχτή αγκαλιά. "Δεν θα αργήσω." του χαμογελάω, φοράει το μπουφάν του και φεύγει. Εγώ συνεχίζω να φτιάχνω την βασιλόπιτα.