My Teacher

Back Home

Είμαι μέσα στο αεροπλάνο. Έφυγα. Τον άφησα. Είναι μόνος του στο Λονδίνο. Δεν ξέρω αν γυρίσει και αυτός. Δεν ξέρω πως βρήκα την δύναμη να φύγω, να τον αφήσω. Κλαίω μέσα στο αεροπλάνο. Κλαίω τόσο πολύ. Πως μπόρεσα να τον αφήσω; Αλλά το χρειάζομαι. Στο Λονδίνο έγιναν τόσα πολλά. Ξεκίνησαν όλα τόσο καλά αλλά στο τέλος χάλασαν όλα. Κοιτάω τον πατέρα μου και μου χαμογελάει "Μην φοβάσαι Τζεν. Όλα θα πάνε καλά από δω και πέρα." πως γίνεται να πάνε όλα καλά αν ο Κόλιν δεν είναι εδώ μαζί μου; Υπάρχει περίπτωση να μην γυρίσει πίσω. Να μείνει στο Λονδίνο γιατί πλέον εκεί δουλεύει. Δεν μπορεί να αφήσει την δουλειά του για μένα. Αν το κάνει θα είναι τρελός. Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να κοιμηθώ. Το ταξίδι είναι αρκετές ώρες.

Περπατάω από δω και από κει μέσα στο σπίτι σαν χαζός. Έχω τρελαθεί. Δεν σηκώνει το κινητό της από χθεςτο βράδυ που έφυγε. Δεν θέλω να πιστέψω πως με άφησε και έφυγε. Η Τζεν που ξέρω δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Αν το έκανε όμως τι θα κάνω; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή. Πετάω κάτω τα πράγματα που υπάρχουν στο μικρό τραπεζάκι του σαλονιού. Έχω χάσει τον έλεγχό μου. Την παίρνω για μια ακόμη φορά τηλέφωνο αλλά πάλι το ίδιο. Τι πρέπει να κάνω για να την βρω;

Είχαμε ένα ασφαλές ταξίδι. Παίρνουμε τις βαλίτσες μας και πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο για να πάμε σπίτι. Είμαι χαρούμενη μόνο για ένα πράγμα. Θα δω την μητέρα μου μετά από τόσους μήνες. Μου έχει λείψει τόσο πολύ. Στο αεροπλάνο δεν κατάφερα να κοιμηθώ και τόσο καλά. Ανυπομονώ να ξαπλώσω ξανά στο κρεβατάκι μου. Σε όλη την διαδρομή κοιτάω έξω από το παράθυρο. Εγώ και ο πατέρας μου δεν μιλάμε. Δεν έχω να πω κάτι μαζί του. Νομίζει πως κέρδισε, νομίζει πως δεν θέλω τον Κόλιν αλλά κάνει λάθος. Το αυτοκίνητο σταματάει και έχουμε φτάσει έξω από το σπίτι. "Τζεν εγώ παίρνω τις βαλίτσες εσύ πήγαινε μέσα στο σπίτι." βγαίνω από το αυτοκίνητο και πηγαίνω να χτυπήσω το κουδούνι του σπιτιού. Η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται η μητέρα μου. Τόσο χαρούμενη που δακρύζει από την χαρά της. Με αγκαλιάζει τόσο σφιχτά και εγώ χαμογελάω στην αγκαλιά της. Την αγκαλιάζω και εγώ. "Μανούλα μου, μου έλειψες τόσο πολύ!" με κοιτάει και μου χαϊδεύει το πρόσωπο "Κοριτσάκι μου, δεν θέλω να φύγεις ξανά. Σε παρακαλώ πες μου πως δεν θα φύγεις ξανά." "Δεν θα φύγει ξανά." κοιτάω πίσω μου και είναι ο πατέρας μου με τις βαλίτσες. Χαμογελάει και μπαίνει μέσα στο σπίτι. Η μητέρα μου κρατάει το χέρι μου και μπαίνουμε μαζί μέσα στο σπίτι. "Θες κάτι να φας; Θα πεινάς πάρα πολύ μετά από τόσο ταξίδι. Θα σου φτιάξω το αγαπημένο σου." γελάω λίγο και την κοιτάω. Μου έλειψε πραγματικά τόσο πολύ. "Εντάξει μαμά αλλά θέλω να μου το φέρεις στο δωμάτιό μου." 'Όπως θες κοπέλα μου." με αγκαλιάζει για μια ακόμη φορά και εγώ πηγαίνω στο δωμάτιό μου μαζί με την βαλίτσα μου. Κλείνω την πόρτα και βάζω την βαλίτσα πάνω στο κρεβάτι. Ξαπλώνω για λίγο και αναστενάζω. Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω 60 κλείσεις και 30 ηχητικά μηνύματα από τον Κόλιν. Θεέ μου, δεν πάει καλά. Ανοίγω το πρώτο ηχητικό μήνυμα. "Τζεν, σε παρακαλώ σήκωσε το. Δεν ήθελα να τσακωθούμε συγνώμη. Σε αγαπάω και το ξέρεις. Μην κάνεις καμιά βλακεία. Γύρνα πίσω στο σπίτι μας." ανοίγω και το δεύτερο ηχητικό μήνυμα "Τζεν που στο καλό είσαι; Έχουν περάσει 2 ώρες. Κοντεύω να τρελαθώ. Έτσι και έχεις κάνει καμιά τρέλα θα γίνει χαμός! Αγάπη μου σε παρακαλώ...Γύρνα πίσω στο σπίτι μας." τα άλλα μηνύματα ήταν σχεδόν τα ίδια.

Σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο τον πατέρα της. Μπορεί να ξέρει. Ίσως και να τον έχει ακολουθήσει. Είμαι έτοιμος να καλέσω τον αριθμό αλλά εμφανίζεται ο αριθμός της Τζεν να με καλεί. Δεν μπορώ να το πιστέψω. "ΤΖΕΝ; Μωρό μου που στο καλό είσαι; Ήμουν έτοιμος να πάρω τον πατέρα σου." "Κόλιν δεν είμαι στο Λονδίνο πλέον." "Τι εννοείς;" "Κόλιν γύρισα πίσω. Στο σπίτι μου. Θα προτιμούσα να μην έρθεις να με βρεις. Σου είπα πως θέλω να σκεφτώ." "Τι να σκεφτείς γαμώτο; Έκανα ένα λάθος! Έπρεπε να σου είχα πει για εμένα και την Χέλεν. Συγνώμη!" "Τώρα δεν αλλάζει κάτι. Κόλιν σε παρακαλώ μην με πάρεις τηλέφωνο. Θα σε πάρω εγώ όταν είμαι έτοιμη." "Τζεν θα το μετανιώσεις." "Δεν μετανιώνω ποτέ για τις επιλογές μου." κλείνει το τηλέφωνο και εγώ πετάω το δικό μου με δύναμη κάτω. Δεν έσπασε ευτυχώς. Μόνο κάτι γρατζουνιές. Δεν μπορώ να πιστέψω πως με άφησε και έφυγε με τον πατέρα της. Το πήρε πάρα πολύ σοβαρά το θέμα. Μου είπε να μην πάω να την βρω. Φυσικά όμως εγώ δεν θα την ακούσω. Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και θα τα περάσουμε μαζί. Σε λίγες μέρες παίρνω άδεια για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Θα πάω να την βρω. Αλλά μέχρι τότε, δεν θα την ενοχλήσω. Ας νομίζει πως την ξέχασα.

Έχει περάσει 1 βδομάδα και ο Κόλιν δεν με έχει ενοχλήσει. Δεν μπορώ να πω, μου έχει λείψει. Δεν το περίμενα να ακούσει αυτά που του είπα. Νόμιζα ότι θα τα παρατήσει όλα και θα έρθει να με βρει αλλά δεν το έκανε. Άρχισε να χιονίζει. Έρχονται τα Χριστούγεννα την επόμενη εβδομάδα. Για μια ακόμη φορά θα τα περάσω με τους γονείς μου. Νόμιζα πως τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Αλλά, πάλι τα ίδια θα είναι όπως κάθε χρόνο. Εγώ και η μητέρα μου στολίσαμε το δέντρο. Είναι τόσο πανέμορφο. Κοιτάω το κινητό μου και δεν βλέπω για μια ακόμη φορά καμία κλείσει του, κανένα μηνυμά του. Αυτή την φορά τα μάτια μου δακρύζουν.

Αυτή η εβδομάδα πέρασε γρήγορα. Πήγε να γίνει ένα μπέρδεμα με την άδειά μου αλλά τα έφτιαξα αμέσως. Τώρα είμαι έτοιμος να την κάνω ξανά δική μου. Μπαίνω μέσα στο αεροπλάνο και κοιτάω έξω από το παράθυρο. Μετά από μερικά λεπτά η πτήση έχει ξεκινήσει. Με πήρε ο ύπνος και δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Το ταξίδι τελείωσε και πάω να πάρω την βαλίτσα μου. Μετά πήγα στο αυτοκίνητό μου. Το μόνο μέρος που έχω για να πάω να μείνω είναι εκεί που συνηθίζαμε να περνάμε την ώρα μας με την Τζεν όταν τίποτα από όλα αυτά δεν είχε συμβεί ακόμα. Θα πάω να αφήσω τα πράγματα εκεί και μετά θα πάω να την βρω. Πιστεύω να είναι μόνη της στο σπίτι.