My Teacher

Before Our Wedding

Όλα τα κορίτσια στην ηλικία μου διασκεδάζουν, φλερτάρουν και ζουν την ζωή τους. Εγώ διάλεξα κάτι το διαφορετικό. Κάτι που δεν θα μετανιώσω ποτέ και είμαι σίγουρη για αυτό. Γιατί βρήκα αυτό που ψάχνω από τώρα. Αν υπάρχει αληθινή αγάπη όλα μπορούν να γίνουν. Κάτι τέτοιο ήμαστε με τον Κόλιν. Αληθινή αγάπη. Αληθινός έρωτας. Δεν θα τελειώσει ποτέ. Κάθε μέρα τον ερωτεύομαι από την αρχή. Όλο και πιο πολύ. Κάθε μέρα είναι σαν την πρώτη φορά. Ξυπνάω και σκεπάζω το γυμνό μου κορμί με το σεντόνι. Τον κοιτάζω και βλέπω τα χέρια του κάτω από το μαξιλάρι και να κοιμάται. Χαμογελάω και τον πλησιάζω. Αρχίζω να χαϊδεύω τα μαλλιά του και να φιλάω απαλά την πλάτη του. Ανοίγει τα μάτια του σιγά σιγά και με κοιτάζει. "Τι ώρα είναι;" "9:00." "Η μικρή;" "Κοιμάται." "Πως και τσι; Άλλες φορές ξυπνάει από τα χαράματα." "Μάλλον είπε σήμερα να μην ενοχλήσει τον μπαμπά και την μαμά." γελάω πονηρά και ανοίγει τα μάτια του ξανά ενώ τα είχε κλείσει για μια ακόμη φορά καθώς μίλαγε. Έρχεται κοντά μου και με ξαπλώνει ξανά "Καλημέρα. Σ'αγαπάω." χαμογελάω και με φιλάει απαλά. "Σήμερα θα πάω για νυφικό." "Μμ και εγώ για κουστούμι." "Σε 1 βδομάδα είναι ο γάμος μας." "Ναι μωρό μου. Περνάει γρήγορα ο καιρός." "Σε αγαπάω." είναι έτοιμος να με φιλήσει αλλά μας διακόπτει το κλάμα της μικρής μας. Ντυνόμαστε και πηγαίνουμε στο δωμάτιο της. Την παίρνω αγκαλιά και προσπαθώ να την ηρεμήσω. Την δίνω στον Κόλιν για να πάω να ετοιμάσω την κρεμούλα της.

Παίρνω στην αγκαλιά μου την κορούλα μας καθώς η Τζεν πηγαίνει να φτιάξει την κρέμα της. Μετά από λίγο πηγαίνω και εγώ στην κουζίνα αγκαλιά με την μικρή μου και πλησιάζω την Τζεν. "Νομίζω πως έχουμε ξεχάσει κάτι." με κοιτάζει περίεργα "Δεν της έχουμε δώσει όνομα." με πλησιάζει και χαμογελάει "Ναι σωστά. Πως να την πούμε;" κοιτάζω την Τζεν και ύστερα την μικρή που την έχω στην αγκαλιά μου. "Έμιλυ. Έτσι έλεγαν την μητέρα μου. Σου αρέσει;" "Ναι μωρό μου. Ας την ονομάσουμε έτσι." χαμογελάμε και φιλιόμαστε. Η κρέμα της είναι έτοιμη. Την βάζουμε στο καρεκλάκι της και η Τζεν αρχίζει να την ταϊζει. Είναι τόσο γλυκιά ακόμα και όταν λερώνεται. Γελάω καθώς την χαζεύω να τρώει. Όταν τελειώνει η Τζεν σκουπίζει το στοματάκι της με την πετσετούλα της και την βγάζει από το καρεκλάκι της. Την παίρνει αγκαλιά και με κοιτάζει. "Πρέπει να πάμε να την αφήσουμε στους γονείς μου τώρα που θα πάμε να διαλέξουμε για τον γάμο νυφικό και εσύ κουστούμι." "Μωρό μου, εγώ έχω κανονίσει να πάω με τον πατέρα σου να διαλέξω. Λέει ότι θέλει να πει την γνώμη του. Και εξάλλου ξέρεις τι λένε, ο γαμπρός δεν κάνει να δει το νυφικό πριν το γάμο." χαμογελάω πονηρά "Ααα έτσι λένε εε;" γελάει και με φιλάει "Εντάξει. Τότε θα την πάρω μαζί μου. Θα πάω με την Έλλη και την μητέρα μου." "Να μην την πάρω εγώ; Σε παρακαλώ." "Ούτε να το σκέφτεσαι. Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν μπορείς να της κάνεις τώρα που θα βγει έξω." της κάνω παράπονα αλλά δεν πετυχαίνει. "Εντάξει! Μόλις τελειώσεις όμως πάρε με τηλέφωνο για να την πάμε στις κούνιες. Εντάξει;" "Εντάξει." φιλιόμαστε και πηγαίνουμε να ετοιμαστούμε για να φύγουμε.