My Teacher

How Much I Love You

Συνεχίζουν να γελάνε και να αγκαλιάζονται και εγώ να τους κοιτάω ακόμα με το περίεργο ύφος μου. Νιώθω τόσο ηλίθια να στέκομαι και να τους βλέπω απλά. Ξεροβύχο και ο Κόλιν με κοιτάει ξεχασμένος. "Μωρό μου χίλια συγνώμη αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ καιρό μάλλον χρόνια είχα να βρεθώ με τον Λίαμ." αυτός ο Λίαμ που είναι και γιατρός μου πλέον με χαιρετάει και εγώ χαμογελάω χωρίς να έχω μάθει ακόμα για αυτόν. "Λίαμ να σου γνωρίσω από δω την Τζεν. Είναι η σύντροφος μου." "Χάρηκα πολύ Τζεν." "Και εγώ..." ο Κόλιν έρχεται προς το μέρος μου και με παίρνει αγκαλιά "Μωρό μου αυτός είναι ο Λίαμ. Παιδικός μου φίλος μέχρι που χαθήκαμε όταν πήγαμε για σπουδές." "Ααα μάλιστα. Άρα τώρα είναι και γιατρός μας!" "Μην μου πεις ότι είσαι έγκυος..." "Ναι, είμαι έγκυος. Και από δω ο φίλος σου έχει τρελαθεί. Γίνεται να κάνουμε κάτι για να ηρεμήσει;" γελάμε και ο Κόλιν καθώς γελάει ρίχνει κάτω το κεφάλι του. "Λοιπόν τι λέτε; Ας πάμε να σε εξετάσουμε."

Ο Λίαμ την ετοιμάζει. Δείχνει τόσο αγχωμένη. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι βρέθηκα ξανά με τον Λίαμ. Εγώ και αυτός κάναμε σχεδόν κάθε μέρα παρέα. Πηγαίνω δίπλα στην Τζεν και της πιάνω το χέρι, μου χαμογελάει. "Μην αγχώνεσαι Τζεν." "Δεν μπορώ να δω τίποτα." "Φυσικό είναι αυτό. Είσαι μόνο στην πρώτη βδομάδα." αυτό την στεναχωρεί που θα πρέπει να περιμένει μέχρι να δει το μωρό μας στον υπέρηχο. Εγώ απλά έχω χαζέψει στην οθόνη παρόλο που δεν μπορώ να δω κάτι ακόμα. "Μόλις μπεις στον πρώτο μήνα τότε θα έρθεις ξανά." "Λίαμ είναι όλα εντάξει έτσι;" "Κόλιν ηρέμησε. Και εσύ Τζεν δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Όλα είναι εντάξει." η Τζεν σηκώνεται και πηγαίνουμε ξανά στο γραφείο. "Λοιπόν, ηρεμήστε και απλά ζήστε το. Θα τα πούμε σύντομα." "Εννοείται αλλά θέλω να βρεθούμε το βράδυ. Μην αρνηθείς." γελάει και με κοιτάζει "Εντάξει." μου έδωσε τον αριθμό του και εγώ τον δικό μου και έφυγα με την Τζεν. "Άρα θα βγεις το βράδυ;" "Μαζί θα βγούμε μωρό μου" "Δεν έχω όρεξη." "Τότε εγώ και ο Λίαμ θα'μαστε." "Καλά να περάσετε." μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο κάπως απογοητευμένη και ύστερα μπαίνω και εγώ. "Τι έπαθες;" "Τίποτα;" "Πειράχτηκες που θα βγω μόνος μου με έναν παλιό μου φίλο; Ξέχασες ότι θέλω να έρθεις και εσύ αλλά μου είπες ότι δεν έχεις όρεξη;" με κοιτάζει στα μάτια και δαγκώνει τα χείλη της "Δεν θέλω να τσακωθούμε." "Δεν τσακωνόμαστε. Απλά συζητάμε." "Απλά θέλω να μείνω σπίτι απόψε." "Και εγώ θέλω να βγω με έναν παλιό μου φίλο. Δεν μπορώ να μείνω σπίτι επειδή εσύ δεν έχεις όρεξη να βγεις." "Σε θέλω μαζί μου." καθώς κοιταζόμαστε αναστενάζω κοιτάζω μπροστά και ξεκινάω να οδηγάω. Φτάνουμε σπίτι και δεν μιλάμε για αρκετή ώρα μέχρι που πηγαίνω στην κουζίνα και την βλέπω να μαγειρεύει. "Τι μαγειρεύεις;" δεν παίρνω απάντηση και την πλησιάζω "Μωρό μου σε παρακαλώ μην μου κρατάς μούτρα. Πήγαμε για πρώτη φορά να δούμε το μωράκι μας σήμερα. Δεν θέλω να είμαστε έτσι. Δεν μου αρέσει." με κοιτάζει και μετά από λίγο με αγκαλιάζει σφιχτά "Ούτε εμένα μου αρέσει." καθώς είναι ακόμα στην αγκαλιά μου της χαϊδεύω τα μαλλιά και ύστερα την φιλάω απαλά. "Κόλιν, δεν θέλω να νομίζεις ότι δεν θέλω να βγαίνεις με τους φίλους σου." "Γιατί απλά δεν έρχεσαι μαζί μου;" "Όχι, να πας μόνος σου με τον φίλο σου. Δεν είναι σώστο να έρθω και εγώ. Έχετε τόσο καιρό να βρεθείτε. Απλά, σε παρακαλώ... Μην αργήσεις να γυρίσεις. Δεν θέλω να πέσω στο κρεβάτι μόνη μου."