My Teacher

The Call

Επιτέλους έφτασα σπίτι. Η τελευταία ώρα ήταν τόσο κουραστική. Αφήνω την τσάντα και πάω να κάνω ένα χαλαρό μπάνιο. Οι γονείς μου δεν έχουν γυρίσει ακόμα. Ανοίγω την βρύση της μπανιέρας και περιμένω να γεμίσει μέχρι την μέση. Ξεντύνομαι και παρατηρώ ότι στον ώμο μου έχει μείνει ακόμα ένα σημάδι του. Μου ήρθαν ξανά οι στιγμές...Εκείνη η νύχτα...Το άγγιγμα του...Είμαι σίγουρη πως αυτός έχει ξεχάσει. Πιάνω τα μαλλιά μου πάνω και κλείνω την βρύση. Ρίχνω αφρόλουτρο και μπαίνω μέσα.

Έχω φτάσει σπίτι και η Χέλεν ετοιμάζει φαγητό. Σίγουρα θα με ρωτήσει πως ήταν η πρώτη μέρα ως καθηγητής στο σχολείο. Θεέ μου...Τι ήταν αυτό σήμερα; Έχω μαθήτρια αυτή που κοιμήθηκα μαζί της για ένα βράδυ...Την Τζεν. Τι θα κάνω; Δεν πρέπει να αφήσω να συμβεί κάτι...Ότι έγινε ήταν μόνο για ένα βράδυ. Άμα ήξερα ότι θα καταλήξουν έτσι τα πράγματα δεν θα έκανα τίποτα μαζί της. Άλλα είχα πιει και πολύ...Η Χέλεν δεν πρέπει να μάθει τίποτα. Νιώθω ενοχές που την απάτησα. Και είμαστε περίπου μόνο 2 βδομάδες παντρεμένοι...Νιώθω δύο χέρια να με ακουμπάνε στην πλάτη και να με αγκαλιάζουν. Φυσικά είναι η Χέλεν.

"Το φαγητό είναι έτοιμο αγάπη μου" μου είπε και με φίλησε απαλά στο μάγουλο καθώς με έχει αγκαλιά. "Έρχομαι σε λίγο" της είπα και την κοίταξα χαμογελώντας. Μου χαμογέλασε και αυτή και έφυγε. Πήρα την τσάντα που έχω για να βάζω μέσα τα χαρτιά και διάφορα πράγματα για το σχολείο και έβγαλα τα τετράδια που τους είπα για να μου γράψουν για τον εαυτό τους. Άρχισα να ψάχνω της Τζεν και όταν το βρήκα άρχισα να το κοιτάω. Δεν είχε γράψει και πολλά το ήξερα κιόλας άλλα άρχισα να το διαβάζω.

"Με λένε Τζεν Μόρισον. Ζω στο Τέξας με τους γονείς μου. Μου αρέσει πολύ η μουσική και η ζωγραφική. Στον ελευθερό μου χρόνο ακούω μουσική και ταυτόχρονα ζωγραφίζω..." είχε ακόμα μερικές σειρές και ήθελα να τις διαβάσω άλλα με σταμάτησε η Χέλεν φωνάζοντας μου να πάω για φαγητό γιατί δεν της αρέσει να τρώει μόνη. Ήταν η πρώτη φορά που μου έσπασε τα νεύρα τόσο πολύ. Έβαλα το τετράδιο της μέσα στην τσάντα και πήγα στην κουζίνα. "Μην φωνάξεις ξανά. Σου είπα ότι θα έρθω σε λίγο" κάθισα στο τραπέζι και άρχισα να τρώω "Το σε λίγο άρχισε να γίνεται ώρες" "Διάβαζα κάτι εκθέσεις. Τώρα που έπιασα δουλειά τα πράγματα θα αλλάξουν Χέλεν. Θα τρως και θα κάνεις πράγματα κάποιες φορές μόνη σου" "Δεν το θέλω αυτό" πήγε να με φιλήσει άλλα εγώ πήγα πιο πίσω "Τρώμε.." "Τι έχεις πάθει σήμερα;" "Τι έχω πάθει;" "Δεν ξέρω άλλα συμπεριφέρεσαι πολύ διαφορετικά" "Μια χαρά είμαι" σταμάτησα να τρώω και σηκώθηκα από την καρέκλα "Κόλιν που πας; Δεν έφαγες τίποτα" "Δεν είμαι 5 χρονών Χέλεν. Πάω να διαβάσω αυτές τις εκθέσεις στο γραφείο μου. Μην με ενοχλήσεις μέχρι να βγω." έφυγα πήγα στο δωμάτιο να πάρω την τσάντα και πήγα στο γραφείο. Της μίλησα λίγο άσχημα άλλα μετά το γάμο άρχησε να μου συμπεριφέρεται διαφορετικά και δεν μου αρέσει. Κάθισα στην καρέκλα και έβγαλα ξανά το τετράδιο της. Άρχισα να διαβάζω από την αρχή...

Τελείωσα με το μπάνιο και πηγαίνω στο δωμάτιο μου για να φορέσω κάτι απλά άνετα ρούχα. Αφού φόρεσα ένα απλό κολάν και μια απλή μπλούζα κατέβηκα στην κουζίνα για να φτιάξω κάτι να φάω και οι γονείς μου είχαν επιστρέψει. "Μαμά μπαμπά...Επιστρέψατε;" "Τζεν...Γύρισες από το σχολείο; Δεν σε ακούσαμε" είπε ο πατέρας μου ενώ η μητέρα μου τακτοποιούσε κάτι ψώνια και εγώ έφτιαχνα να φάω ένα τοστ "Ναι...Έκανα μπάνιο για αυτό "Πως ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο; "Όπως όλες οι άλλες" "Έχετε κανέναν καινούριο συμμαθητή, καθηγητή;" "Έναν καινούριο καθηγητή..." "Τι μάθημα σας κάνει;" "Αχχ μπαμπά γιατί κάνεις τόσες πολλές ερώτησεις;" πάντα μου κάνει πολλές ερωτήσεις και δεν μου αρέσει. Άλλα του απαντάω γιατί δεν θέλω να τον στεναχωράω. "Απλά ρωτάω Τζεν συγνώμη δεν ήθελα να σε ζαλίσω." "Δεν πειράζει μπαμπά. Μαθηματικά μας κάνει" πήρα το τοστ μου και ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Αύριο πρέπει να πάω τα σχέδια μου για τον χωρό και δεν έχω σκεφτεί τίποτα. Το μυαλό μου είναι συνέχεια σε εκείνον. Τι να κάνει τώρα; Λες να με σκέφτεται; Αχχ Τζεν ξεκόλλα. Δεν δίνει δεκάρα για σένα. Στο είπε ξεκάθαρα. Πήρα ένα τετράδιο και άρχισα να γράφω κάποιες ιδέες για τον χορό της χρονιάς. Καθώς πήγα να.γράψω χτύπησε το κινητό μου. Το πήρα στα χέρια μου και το σήκωσα. "Ναι;" "Τζεν;..." σηκώθηκα από το κρεβάτι και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά. Αυτή την αντρική φωνή κάπου την ήξερα. "Ποιος είναι;.." "Ο Κόλιν είμαι...Δεν με αναγνώρισες;" "Που βρήκες το τηλέφωνο μου;" "Από το χαρτί του σχολείου που έχω τα στοιχεία σου" "Και τι θες;" "Διάβασα την περιγραφή που έκανες για τον εαυτό σου..." "Ήταν τόσο χάλια που δεν μπορούσες να κρατηθείς να μου το πεις αύριο;" "Όχι...Δεν ήταν τόσο χάλια τελικά. Έγραψες τα ποιο σημαντικά." "Αλήθεια;"

Γαμώτο. Η φωνή της ακούγεται τόσο γλυκιά από το τηλέφωνο. Θέλω να της πω να έρθει σε μια εκδήλωση ζωγραφικής που είναι το απόγευμα άλλα δεν ξέρω αν θέλει...Δεν ξέρω καν γιατί το κάνω αυτό..."Ναι αλήθεια" "Ευχαριστώ άλλα μπορούσες να μου το πεις και αύριο" "Ναι άλλα δεν σε πήρα για αυτό..." "Γιατί με πήρες τότε;" "Εμμ...Θα ήθελα να σε ρωτήσω...Αν ήθελες...Να έρθεις σε μια εκδήλωση ζωγραφικής το απόγευμα" "Είδες ότι λατρεύω την ζωγραφική εε;" "Ναι και την μουσική" άρχισε να γελάει και το γέλιο της ακούγεται τόσο υπέροχα...Κόλιν τι στο καλό σκέφτεσαι και γιατί την πήρες τηλέφωνο; Αφού είπες πως δεν πρέπει να συνεχιστεί αυτό. "Αλήθεια θες να έρθω μαζί σου στην έκθεση ζωγραφικής;" "Ναι, και εκτός από αυτό θέλω να μιλήσουμε." "Τι έχουμε να πούμε;" "Πολλά Τζεν. Λοιπόν; Θα έρθεις;" "Δεν ξέρω...Μπορεί" "Να ξέρεις πως εγώ θα σε περιμένω" "Και αν δεν έρθω;" "Τότε θα στεναχωρηθώ πολύ"

Μου έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν καταλαβαίνω...Πριν μου έλεγε άλλα και τώρα αυτό; Έψαξα στο ίντερνετ για αυτή την έκθεση ζωγραφικής και είναι στο θέατρο που κάνουν διάφορες εκδηλώσεις και είναι στης 7 το απόγευμα. Δεν ξέρω τι να κάνω...Προς το παρόν θα συνεχίσω να γράφω τα σχέδια για τον χορό της χρονιάς.