My Teacher

Our Love Is Here To Stay

Περνάω τόσο ωραία. Με έχει πάει παντού. Μου έχει πει παιδικές του ιστορίες. Καλές και κακές. Περπατάμε κρατώντας τα χέρια μας και καθόμαστε σε ένα παγκάκι που γύρω υπάρχουν δέντρα άλλα τα φύλλα τους έχουν κιτρινίσει και πέφτουν αφού το Φθινόπωρο πλησιάζει. Δεν είναι κανείς άλλος. Μόνο εμείς. Ο Κόλιν χαϊδεύει τα μαλλιά μου και μου χαμογελάει κοιτώντας με στα μάτια "Πως πέρασες αγάπη μου;" "Υπέροχα. Το καλοκαίρι θα είναι ακόμα πιο ωραία εδώ." "Μμμ είναι. Θες να έρθουμε και το καλοκαίρι;" "Δεν ξέρω...Θα είμαστε μαζί;" γέλασε λίγο και με κοίταξε στα μάτια "Θα είμαστε μαζί και μάλιστα θα ξέρει όλος ο κόσμος για μας. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό." χαμογέλασα και τον φίλισα αμέσως χωρίς να θέλω να σταματήσω. Είναι τόσο υπέροχος. Τα λόγια που λέει με μαγεύουν. Κάναμε ακόμα μία βόλτα και φύγαμε. Δεν με άφησε έξω από το σπίτι γιατί φοβόμουν μην έχουν γυρίσει οι γονείς μου. Με άφησε έξω από το σπίτι της Έλλης. Κατεβήκαμε από το αμάξι και με πήρε κατευθείαν αγκαλιά "Μακάρι να μπορούσαμε να κοιμηθούμε ξανά μαζί" "Μμ αλήθεια πότε θα κοιμηθούμε ξανά αγκαλίτσα;" άρχισε να γελάει και με φίλισε απαλά "Όποτε θέλεις" τον φίλισα και εγώ και τον πήρα αγκαλιά "Δεν το πιστεύω πως είμαστε έτσι" "Τι εννοείς;" "Εννοώ πως ποτέ δεν πίστεψα ότι εμείς οι δύο θα είμαστε μαζί" "Το ένιωθα πως κάποτε θα σε ξαναδώ. Το πίστευα." "Μου υπόσχεσαι πως δεν θα με αφήσεις; Ότι και να γίνει." "Στο υπόσχομαι." φιλιθήκαμε για μια ακόμη φορά και ύστερα έφυγε. Πήγα στο σπίτι της Έλλης και της χτύπησα την πόρτα. Μου άνοιξε και φαινόταν πολύ τρομαγμένη. "Έλλη;" "Τζεν..." "Έλλη τι έπαθες;" "Πέρνα μέσα αμέσως!" πέρασα μέσα και η Έλλη έκλεισε την πόρτα και έβαλε και ασφάλεια. Η Έλλη δεν το έκανε ποτέ αυτό. Δεν φοβόταν τίποτα. "Έλλη τι έχεις πάθει; Γιατί είσαι τόσο τρομαγμένη;" "Τζεν φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ. Με παίρνουν με άγνωστο νούμερο και μου λένε πως άμα η φίλη σου δεν χωρίσει με τον καθηγητή θα μας σκοτώσει όλους. Και πως παρακολουθούν τα πάντα." "Έλλη τι λες; Πότε έγιναν όλα αυτά;" "Πριν κάτι μέρες άρχισαν τα τηλεφωνήματα. Άλλα σήμερα...Τζεν...Μου έστειλαν αυτή την φωτογραφία" η Έλλη βγάζει μία φωτογραφία και μου την δίνει να την δω. Την βλέπω και ήμασταν εγώ και ο Κόλιν σήμερα το πρωί φεύγοντας από το σπίτι. "Δεν καταλαβαίνω...Μα πως; Ποιος; Πότε πρόλαβαν να εμφανίσουν τις φωτογραφίες; Αυτή είναι από σήμερα το πρωί." "Δεν ξέρω Τζεν. Άλλα πρέπει να τελειώνεις αυτή την ιστορία εδώ. Για το καλό όλων μας. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να κάνουν αυτοί ή αυτός η αυτή. Όσοι είναι τέλος πάντων." "Έλλη δεν μπορώ να τα χαλάσω με τον Κόλιν. Ότι ξεκινήσαμε. Και είμαστε τόσο καλά." "Τζεν...Το ξέρω. Άλλα πρέπει να τελειώνει. Ειδικά τώρα που δεν έχει ξεκινήσει για τα καλά. Το ξέρεις ότι μπορεί να στείλουν και φωτογραφίες στο σχολείο; Θα γίνει χαμός..." Δεν είπα τίποτα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Τα μάτια μου άρχισαν να βουρκώνουν. Η Έλλη με πήρε αγκαλιά και με παρηγόραγε.