My Teacher

Wedding Plans

Πίσω στο σπίτι με το καινούριο μέλος στην ζωή μας. Ο Κόλιν ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε μέσα. Την παίρνει στην αγκαλιά του και της δίνει ένα απαλό φιλί στο μάγουλο. "Εδώ είναι το σπίτι σου. Καλώς ήρθες στο σπιτάκι σου ομορφιά μου. Κοριτσάκι μου." χαμογελάει και ύστερα με κοιτάζει. "Θες να πάμε να δούμε το παιδικό δωμάτιο;" "Είναι έτοιμο;!" "Ναι. Όσο ήμασταν στο νοσοκομείο το τελείωσαν. Επίσης, πρόλαβα και έκανα μια αλλαγή στο χρώμα." γελάω και τον πλησιάζω "Να φανταστώ διακόσμησες και τις κούκλες;" "Εννοείται." γελάμε και φιλιόμαστε. Ύστερα πηγαίνουμε στο δωμάτιο και είναι όλα όπως τα είχα σχεδιάσει. Η κούνια, η ντουλάπα, τα κομοδίνα, μερικά ραφάκια κολλημένα στον τοίχο με κούκλες και αρκουδάκια απάνω και μία καλαθούνα δίπλα από την κούνια. Το χρώμα έγινε ροζ & άσπρο. Είναι τόσο φωτεινό το δωμάτιο. Η μικρή μας κοιμήθηκε στην αγκαλιά του Κόλιν. Ο Κόλιν την αφήνει σιγά-σιγά για αρχή στην καλαθούνα και ύστερα με πλησιάζει. "Πως είσαι αγάπη μου; Πως νιώθεις;" "Νομίζω πως ερωτεύτηκες ξανά." γελάει και μου κάνει τα μαλλιά πίσω. "Μμ, πλέον έχω δύο γυναίκες." γελάμε και τον αγκαλιάζω "Είμαι τόσο ευτυχισμένη. Πίστευες ποτέ ότι θα καταλήξουμε με παιδί; Εγώ όχι." "Ούτε εγώ μωρό μου." φιλιόμαστε και όταν τον παίρνω για να φύγουμε από το δωμάτιο και να αφήσουμε την μικρή να κοιμηθεί σταματάει "Τώρα θα την αφήσουμε μόνοι της; Μήπως καλύτερα να πάμε την καλαθούνα στο δωμάτιο μας;" "Αγάπη μου μια χαρά είναι. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Το βράδυ θα την φέρουμε μαζί μας." "Ναι αλλά εγώ φοβάμαι να την αφήσουμε μόνη της." "Κόλιν μου σε παρακαλώ. Αφού βλέπεις, κοιμάται σαν άγγελος. Πάμε να ξεκουραστούμε και εμείς λίγο." "Καλά." φεύγει με αμφιβολίες και πηγαίνουμε στο δικό μας δωμάτιο. Αλλάζουμε ρούχα και φοράμε πιο ελαφριά. "Τι ώρα θα έρθουν οι γονείς σου;" "Τελικά θα έρθουν το απόγευμα. Θέλουν να μας αφήσουν μόνους μας για λίγο με το μωρό." "Μμ, ωραία." μου πιάνει τα χέρια και με πετάει ελαφριά στο κρεβάτι. "Νιώθω τόσο εξαντλημένη. Τόσο κουρασμένη." πέφτω στην αγκαλιά του και μου χαϊδεύει τα μαλλιά. "Το ξέρω μωρό μου. Θα ξεκουραστείς τώρα που γυρίσαμε σπίτι."

Αρχίζω να την χαϊδεύω παντού και της αρέσει. Κλείνει τα μάτια της χωρίς να κοιμάται όμως. "Μωρό μου;" "Ναι;" "Πες μου. Πως θες να είναι ο γάμος μας;" "Σε ένα ωραίο εκκλησάκι. Κλασική διακόσμηση. Μου αρέσει πολύ. Και σε ένα ωραίο μεγάλο κέντρο με μία τριόροφη τούρτα. Και πυροτεχνήματα. Πολλά πυροτεχνήματα." γελάω και με κοιτάζει "Τι; Δεν σου αρέσει;" "Μου αρέσει μωρό μου απλά, το είχα φανταστεί λίγο πιο ήρεμα." "Όπως;" "Σε ένα όμορφο εκκλησάκι, σε κέντρο να φάμε να πιούμε να διασκεδάσουμε και ύστερα να σε πάω σε μία όμορφη παραλία μόνο εγώ και εσύ. Να κάτσουμε οι δυο μας και να χαζεύουμε το φεγγάρι, την θάλασσα. Να σου κανω ερωτα εκει." χαμογελάει και με πλησιάζει "Θέλω ο γάμος μας να γίνει σύντομα. Πολύ σύντομα." "Αύριο! Ας παντρευτούμε αύριο!" γελάει και με αγκαλιάζει. Με κοιτάζει στα μάτια και φιλάει απαλά τα χείλη μου. "Τον επόμενο μήνα. Τι λες; "Ναι. Μου αρέσει πολύ." "Σύντομα θα είσαι γυναίκα μου!" αρχίζουμε να φιλιόμαστε ασταμάτητα. Το μόνο που μας σταματάει είναι το κλάμα της μικρής μας. Τρέχουμε και οι δύο στο δωμάτιο και η Τζεν την παίρνει αγκαλιά της. "Νομίζω πως κάποια πείνασε." την κοιτάζω και γελάω. Ύστερα τις πλησιάζω και χαζεύω την μικρή μας να πίνει γάλα. Πόσο ήρεμη είναι. Με κοιτάζει με τα μάτια που είναι ακριβώς τα δικά μου. Όταν τελειώνει την παίρνω αγκαλιά. Πηγαίνουμε στο σαλόνι και παίρνουμε και μερικά παιχνίδια μαζί μας. Αρχίζουμε να παίζουμε μαζί της. Διασκεδάζουμε τόσο πολύ. Όπως κάθε οικογένεια που μόλις έχει κάνει το πρώτο τους παιδί. Μετά από 1 ώρα την πήρε ξανά ο ύπνος. Θέλω τόσο πολύ να συνεχίσω να παίζω μαζί της αλλά μπορώ να περιμένω. Έχω ακόμα πολύ καιρό για να συνεχίσω να παίζω μαζί της. Αυτή την φορά την βάλαμε στην κούνια της και την αφήσαμε να κοιμηθεί. Πηγαίνουμε και καθόμαστε ξανά στο σαλόνι μόνοι μας. Το κουδούνι χτυπάει όμως και αναγκάζομαι να σηκωθώ ξανά για να ανοίξω. Πηγαίνω και ανοίγω την πόρτα και βλέπω τους γονείς μου με πάρα πολλά δώρα για μια ακόμη φορά. "Μαμά, μπαμπά; Νόμιζα πως θα ερχόσασταν το βράδυ." "Εε απόγευμα είναι. Ήρθαμε λίγο πιο νωρίς. Δεν πειράζει." μπαίνουν μέσα και κλείνω την πόρτα. Πηγαίνουμε στο σαλόνι και όταν ο Κόλιν τους βλέπει σηκώνεται από τον καναπέ. "Νόμιζα πως θα ερχόσασταν το βράδυ." "Το ξέρουμε. Αποφασίσαμε όμως να έρθουμε πιο νωρίς. Που είναι η μικρή; Κοιτάχτε πόσα δώρα τις έχουμε πάρει!" "Τα βλέπουμε μπαμπά. Έχει είδη πάρα πολλά όμως. Τις φέρατε και στο νοσοκομείο." "Αα σε παρακαλώ! Αυτά είναι μόνο η αρχή. Άσε με να ψωνίζω όσα πράγματα θέλω για την εγγονή μου." "Εντάξει μπαμπά. Ας κάτσουμε." παίρνω τις τσάντες με τα δώρα και τα αφήνω στην άκρη.

Ο πατέρας της με κοιτάζει και καταλαβαίνω πως θέλει να μιλήσουμε οι δυο μας. "Μωρό μου, γιατί δεν πας με την μητέρα σου να δείτε για λίγο την μικρή;" "Εε ναι. Μαμά, έλα πάμε. Να δεις και το δωμάτιο της." παίρνει την μητέρα της και φεύγουν. Πλέον έχουμε μείνει μόνοι μας. "Λοιπόν, Κόλιν, πως είναι η καινούρια σας ζωή;" "Είναι ακόμα η αρχή. Τα καταφέρνουμε όμως." με πλησιάζει και κοιταζόμαστε "Θέλω να ξέρεις πως έχω μετανιώσει για όλα. Για ότι έχω κάνει. Απλά δεν μπορούσα να δω πόσο πολύ χαρούμενη κάνεις την κόρη μου. Πόσο πολύ την αγαπάς." "Είναι εντάξει. Όλα αυτά είναι παρελθόν πλέον." "Το ξέρω. Θέλω να ξέρω όμως αν μπορείς να με συγχωρέσεις." αναστενάζω και τον κοιτάζω για μια ακόμη φορά. "Όπως είπα, το παρελθόν είναι παρελθόν. Ας ξεκινησούμε κάτι καινούριο που θα υπάρχουν μόνο χαρές." χαμογελάει και δίνουμε τα χέρια. Από σήμερα εγώ και ο πατέρας της Τζεν τα βρήκαμε. Σηκωνόμαστε από τον καναπέ. "Έχετε κανονίσει ποτέ θα γίνει ο γάμος;" "Σε 1 μήνα." "Πρέπει να βιαστούμε. Να κλείσουμε εκκλησία, το κέντρο, η Τζεν να ψάξει για νυφικό και άλλα τόσα πολλά." "Μην ανησυχείς. Όλα θα γίνουν γρήγορα." γελάμε και πηγαίνουμε στο δωμάτιο της μικρής. Βλέπουμε την Τζεν και την μητέρα της να είναι πάνω από την κούνια της μικρής και να την χαζεύουν που κοιμάται. Πηγαίνουμε και εμείς δίπλα τους καθώς ο πατέρας της κοιτάζει και το δωμάτιο. Του αρέσει υπερβολικά. Πηγαίνω πίσω από την Τζεν, ακουμπάω τα χέρια μου ανάμεσα στην μέση της και την παίρνω μια μεγάλη αγκαλιά. Είμαι τόσο χαρούμενος που επιτέλους ο πατέρας της με δέχτηκε. Φιλιόμαστε μπροστά του και δεν λέει κάτι. Απλά χαζεύει την εγγονή του.