My Teacher

Family

Με κοιτάζει με τόσο πολύ αγωνία καθώς κρατάω το μωρό μας αγκαλιά. Η ζωή μου μαζί του είναι και θα είναι υπέροχη. "Ναι. Ναι Κόλιν θα σε παντρευτώ." ένα λαμπερό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο του και μου φοράει το δαχτυλίδι. Αυτό θέλω. Να είμαι για πάντα μαζί του. Έχω το παιδί του. Θα γίνει ο άντρας μου. Πόσο τυχερή μπορεί να είμαι; Δεν σκέφτομαι πλέον το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να μεγαλώσω στα 18 μου ένα παιδί. Είναι το δικό μου παιδί και θα το μεγαλώσω όπως πρέπει. Εξάλλου το θέλω τόσο πολύ. Δεν είμαι και μόνη μου. Με φιλάει και ύστερα δίνει ένα απαλό φιλί στο κεφαλάκι της μικρής μας. "Σας αγαπάω." του χαμογελάω και η κόρουλα μας αρχίζει να κλαίει. Της έδωσα γάλα και μετά απo λίγο η γιατρός μπήκε μέσα. Μας την παίρνει και μένουμε μόνοι μας. Κοιτάζω το δαχτυλίδι. "Μωρό μου, αν δεν είσαι έτοιμη για να παντρευτούμε είναι εντάξει. Μπορούμε να περιμένουμε." "Όχι Κόλιν. Αγάπη μου, είμαι έτοιμη για όλα μαζί σου." μου χαμογελάει και με φιλάει για μια ακόμη φορά. "Θέλω να πάμε σπίτι και να ξεκινήσουμε την καινούρια ζωή μας. Την οικογένεια μας." "Οικογένεια μας;" "Ναι μωρό μου. Εσύ, εγώ και το μωράκι μας." αυτή την στιγμή νιώθω τόσο πολύ ευτυχισμένη. Φιλιόμαστε ξανά και ξανά.

Βράδιασε και μας φέρνουν ξανά την μικρή μας. Έχουν έρθει οι γονείς της Τζεν, η Έλλη και ο Ζακ με πολλά δώρα. Έχουν κάτσει από πάνω της και την κοιτάνε λες και δεν έχουν δει ξανά μωρό. Ο πατέρας της έχει τρελαθεί περισσότερο από μένα. Την παίρνει στην αγκαλιά του και τον πλησιάζω. "Μην την κρατάς πολύ σφιχτά!" "Βλέπεις να την κρατάω σφιχτά; Σε παρακαλώ πολύ Κόλιν. Άσε με να χαρώ την εγγονή μου!" πηγαίνω και κάθομαι δίπλα στην Τζεν. "Αγάπη μου σε παρακαλώ, μην τσακωθείτε και σήμερα." "Δεν τσακωνόμαστε! Απλά, μια συμβουλή του έδωσα. Αφού δεν ξέρει πως να την κρατήσει." με κοιτάζει και αρχίζει να γελάει. Ύστερα μας πλησιάζει η Έλλη. "Πόσο όμορφη είναι η κορούλα σας! Άγγελος απλά. Είστε τόσο τυχερή." "Φυσικά είναι σαν άγγελος. Αφού έχει τα μάτια μου." γελάω και η Τζεν με κοιτάζει με παράπονο "Μμμ, τι μας λες. Δηλαδή από μας δεν πήρε τίποτα;" "Φυσικά και πήρε μωρό μου. Όλοι αυτή η ομορφιά που έχει από σένα την πήρε. Μόνο από τον πατέρα σου μην έχει πάρει κάτι." ο πατέρας της μας κοιτάζει καθώς κρατάει στην αγκαλιά του το μωρό μας "Κόρη μου, είπε κάτι αυτός για μένα;!" "Όχι, όχι μπαμπά μου." η Τζεν με κοιτάζει και μου κάνει νόημα να σταματήσω. Την φιλάω και πηγαίνω να μιλήσω με τον Ζακ.

Κάθομαι και μιλάω με την Έλλη καθώς ο Κόλιν μιλάει με τον Ζακ. Οι γονείς μου χαζεύουν με το μωρό. "Έλλη πες μου." "Τι να σου πω Τζεν;" "Τι τρέχει με εσένα και τον Ζακ. Είστε ξανά μαζί;" "Θέλει να τα βρούμε ξανά." "Ωραία! Αφού και εσύ τον θες, γιατί δεν τα βρίσκεις ξανά μαζί του;" "Γιατί υπάρχει και ο εγωισμός. Ο θυμός που έχω για αυτόν. Καταλαβαίνεις τι έκανε; Συνεργαζόταν με τον πατέρα σου για το ατύχημα που έπαθε τότε ο Κόλιν." "Ναι αλλά αυτά πλέον πέρασαν." "Θέλω λίγο χρόνο." "Μην πάρεις λάθος αποφάσεις." μου χαμογελάει και ύστερα κοιτάζω τον Κόλιν. Έχει πάρει στην αγκαλιά του την κόρη μας και παίζει μαζί της σαν μικρό παιδί. Φιλάει το κεφαλάκι της και μπαίνει μέσα ο Λίαμ. Ο Κόλιν τον πλησιάζει. "Λοιπόν, πότε θα μπορέσουμε να φύγουμε; Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα. Θέλω να πάρω την κόρη μου στο σπίτι." "Μην ανησυχείς Κόλιν. Όλα είναι μια χαρά. Οπότε αύριο θα είστε ελεύθερη να γυρίσετε σπίτι μαζί με την κόρη σας." ο Κόλιν γελάει από χαρά και δίνει στον Λίαμ την κόρη μας. Ύστερα έρχεται σε μένα. "Άκουσες μωρό μου; Αύριο θα γυρίσουμε σπίτι με την κορούλα μας." του χαμογελάω και τον φιλάω ασταμάτητα. Άκουμε τον πατέρα μας να ξεροβύχει και τον κοιτάμε. "Ας φεύγουμε και εμείς. Να σας αφήσουμε μόνους. Αύριο το πρωί όμως θα έρθουμε σπίτι σας να μιλήσουμε κιόλας." "Ναι εντάξει. Καληνύχτα." όλοι φεύγουν και μένουμε μόνοι μας. "Για ποιο πράγμα να μιλήσουμε με τον πατέρα μου;" "Για τον γάμο μας." "Το είπες στον πατέρα μου;" "Δεν μπορούσα να μην του το πω." "Και τι σου είπε;" πλησιάζει όλο και πιο κοντά μου "Δέχτηκε να πάρω την κόρη του αρκεί να την προσέχω και να μην την αφήσω ποτέ. Που το κάνω ήδη." "Δηλαδή, τα βρήκες με τον πατέρα μου;" "Δεν γίναμε και κολλητάρια. Απλά, είπαμε να τα αφήσουμε όλα πίσω." χάρηκα τόσο πολύ για αυτούς τους δύο. Πιο πολύ για τον πατέρα μου. Αυτό σημαίνει πως αρχίζει να δέχεται τον Κόλιν.

Κοιμήθηκα στο δίπλα κρεβάτι που υπάρχει δίπλα από την Τζεν. Δεν μπορώ να κοιμηθώ και πολύ από την τόση χαρά που έχω. Ξημερώνει και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Πλησιάζω την Τζεν και χαϊδεύω τα μαλλιά της καθώς κοιμάται. Μετά από λίγο την βλέπω να χαμογελάει και να ανοίγει τα μάτια της. "Μμ, καλημέρα." "Καλημέρα ζωή μου." "Ξέρεις τι ώρα είναι; Από πότε ξύπνησες;" "Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Είμαι τόσο χαρούμενος. Σε χάζευα όλο το βράδυ που κοιμόσουν." "Σήμερα θα φύγουμε με το κοριτσάκι μας." "Ναι μωρό μου. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω." μου χαμογελάει και με κοιτάζει στα μάτια. "Είμαστε γονείς." την κοιτάζω και της χαμογελάω. Της φιλάω το χέρι που έχει φορέσει το δαχτυλίδι. "Θα πάω να πάρω καφέ. Θες να σου φέρω κάτι;" "Μμ, ναι. Χυμό." "Εντάξει." της δίνω ένα απαλό φιλί και φεύγω. Πηγαίνω απέναντι από το νοσοκομείο που υπάρχει μια καφετέρια για το νοσοκομείο. Λέω να μου φτιάξουν καφέ και παίρνω χυμό για την Τζεν. Καθώς περιμένω ακούω μια φωνή να λέει το όνομά μου. "Κόλιν;" γυρίζω πίσω και βλέπω την Χέλεν. Τα χάνω γιατί είχε εξαφανιστεί για πολύ καιρό. Την πλησιάζω. "Τι κάνεις εσύ εδώ;" "Μην ανησυχείς. Δεν ήρθα για κακό." "Τι θες;" "Έμαθα ότι γέννησε η Τζεν. Να σας ζήσει." "Ευχαριστούμε." "Πήρα και αυτό το δώρο για το μωρό." μου δίνει την τσάντα με το δώρο και την κρατάω. "Να φανταστώ δεν έχεις χρόνο έτσι;" "Σήμερα γυρίζουμε σπίτι. Αλλά και να είχα δεν θα καθόμουν μαζί σου." "Το φαντάζομαι. Ήθελα απλά να σε δω για τελευταία φορά. Και να σου δώσω τις καλύτερες ευχές." "Γιατί; Φεύγεις;" "Ναι. Έπιασα δουλειά στο εξωτερικό. Γνώρισα και κάποιον.." "Χαίρομαι για σένα." "Και εγώ για σένα. Θέλω να ξέρεις πως πάντα θα σε αγαπάω και πάντα θα θέλω να είσαι ευτυχισμένος. Ακόμα και αν δεν είμαστε μαζί." "Ωραία. Λοιπόν, αντίο Χέλεν. Να είσαι πάντα καλά." πληρώνω και παίρνω τον καφέ και τον χυμό. Πάω να φύγω και με πλησιάζει. Μου δίνει ένα απαλό φιλί στο μάγουλο και την κοιτάζω. "Αντίο Κόλιν." φεύγει και ύστερα φεύγω και εγώ. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδα. Το νιώθω. Πηγαίνω ξανά στο νοσοκομείο και στο δωμάτιο. Βλέπω την Τζεν και το κοριτσάκι μας στην αγκαλιά της. Χαμογελάω και τις πλησιάζω. "Που είναι τα κορίτσια μου;" αφήνω τον χυμό και τον καφέ και παίρνω αγκαλιά την κόρη μου "Ήρθε ο μπαμπάς αγάπη μου;" η Τζεν χαμογελάει και την φιλάω. Ύστερα αρχίζει να πίνει τον χυμό. "Ήρθε ο Λίαμ." "Και τι είπε;" "Ότι είμαστε ελεύθεροι. Μπορούμε να φύγουμε." την κοιτάζω και χαμογελάω. "Είσαι έτοιμη;" πλέον κοιτάμε ο ένας τον άλλον "Έτοιμη." χαμογελάμε και η Τζεν ετοιμάζεται για να φύγουμε. Η καινούρια μας ζωή ξεκινάει.